دروغی که فاش شد

«بهترین تیم آسیا» برای چندین سال لقب اجاره‌ای تیم ملی فوتبال ایران بود. مسابقه نیمه‌نهایی آسیا با ژاپن اما به همه نشان داد که رنکینگ فیفا هم گاهی دروغ می‌گوید. به گواه این جدول، ایران باید بهترین تیم قاره آسیا باشد اما در زمین فوتبال، این تیم با همه ستاره‌هایش قدرت رویارویی با ژاپن را ندارد. سامورایی‌ها بعد از جام جهانی تغییر نسل دادند و با کیسوکه هوندا، شینجی اوکازاکی و شینجی کاگاوا وداع کردند اما باز هم قدرتمندتر از تیم ملی ایران نشان دادند و همچنان در زمین مسابقه مهارنشدنی بودند. بر اساس رنکینگ فیفا، ایران تیم بیست و نهم دنیا و صدرنشین قاره آسیاست. بر اساس همین جدول، ژاپن در رده پنجاهم رنکینگ فیفا و سوم قاره آسیا قرار دارد. تیم کارلوس کی‌روش برای سال‌ها صدرنشینی را حفظ کرده اما شاید حالا بیشتر از هر زمان دیگری مشخص شده که این صدرنشینی اهمیت زیادی ندارد. هیچ‌کس به صدرنشین رنکینگ فیفا، جام نمی‌دهد و افتخار تنها نصیب تیم‌هایی می‌شود که در تورنمنت‌ها نتیجه گرفته باشند. اتفاقی که در دوران کی‌روش هرگز برای فوتبال ایران رخ نداد.

حفظ صدرنشینی در بخش آسیا در رنکینگ فیفا، فرمول‌های خاص خودش را دارد. بر اساس جدول امتیازدهی فدراسیون بین‌المللی فوتبال، پیروزی مقابل تیمی مثل سیرالئون از شکست خفیف مقابل حریفی مثل آرژانتین، امتیازهای بیشتری به همراه خواهد داشت. همین مقایسه ساده کافی است تا به دلیل صدرنشینی تیم ملی پی ببریم. ایران با کی‌روش، همواره مقابل رقبای تدارکاتی کم‌نام‌ و نشان بازی کرده است. مرد پرتغالی در یک مصاحبه تاکید کرد که به بازی با تیم‌های بزرگ به عنوان حریف تدارکاتی اعتقاد ندارد و معتقد است که چنین بازی‌هایی تنها اعتماد به نفس تیم را زیر سوال می‌برند. تیم او با غلبه بر مشتی تیم‌ ضعیف و کم نام و نشان، همیشه امتیازهای زیادی در دیدارهای تدارکاتی تصاحب کرد. این اتفاق در شرایطی رخ داد که تیم‌های آسیایی دیگر به مصاف رقبای تدارکاتی شناخته شده می‌روند تا حتی با وجود از دست دادن امتیازهای رنکینگی، نقاظ ضعف و قوت‌شان شناسایی شود. 

«آقایی آسیا» یک دروغ بزرگ برای فوتبال ایران بود که در رقابت با ژاپن فاش شد. ایران هرگز در دوران کی‌روش به قدرت مطلق فوتبال در آسیا تبدیل نشد. این تیم چهار سال قبل مقابل عراق شکست خورد و از جام ملت‌ها کنار رفت. آن روزها همه مشغول سرزنش بنجامین ویلیامز بودند و هیچ‌کس از بازی باز تیم ملی بعد از 10 نفره شدن انتقاد نکرد. بعد از چهار سال، یک شکست تحقیر‌آمیز به تلاش دوباره ایران برای قهرمانی آسیا پایان داد. شکستی که ماهیت شعارها و بزرگنمایی‌ها را برای همه مشخص کرد. اگر تا امروز گروهی با اغراق درباره ساختار منسجم دفاعی تیم ملی حرف می‌زدند، حالا دیگر همه می‌دانند که دفاع ایران تا زمانی خوب است که اتوبوس پارک کند و همه نفرات را مقابل محوطه جریمه خودی قرار بدهد. این تیم تا زمانی آماده به نظر می‌رسد که حریفش یمن و چین باشند اما مقابل تیم‌های بزرگ، هیچ حرفی برای گفتن ندارد. حتی اگر رنکینگ فیفا، قصه دیگری را روایت کند.