هنوز قهرمان نیستیم!

آریا رهنورد

شرایط جنگی کشور یمن، ضعف این تیم و غیبت گلر اصلی و کاپیتان آنها در مسابقه اول جام ملت‌ها نباید بهانه‌هایی برای نادیده ‌گرفتن نمایش خوب ملی‌پوشان ایرانی باشند. تیم ملی با یک نمایش دلچسب و سزاوارانه به پیروزی پرگل برابر یمن دست پیدا کرد و یکی از بهترین نمایش‌هایش در سال‌های گذشته را برای رسیدن به این نتیجه ارائه داد. با این وجود پیروزی پرگل در شروع جام، به معنای بی‌نقص بودن تیم ملی نیست. تیم برنده نبرد با یمن، هنوز «روئین‌تن» نشده و همچنان باید ضعف‌هایی را برطرف کند تا در نهایت «تیم قهرمان» آسیا لقب بگیرد.

دفاع ‌کردن، همیشه مهم‌ترین و ایده‌آل‌ترین ویژگی تیم کارلوس کی‌روش بوده است اما دفاع در جام جهانی روبه‌روی تیم‌های بزرگ با دفاع در جام ملت‌ها روبه‌روی تیم‌های آسیایی تفاوت‌های زیادی دارد. وظیفه دفاع از دروازه در تورنمنتی مثل جام جهانی تنها بر عهده مدافعان نیست. این دفاع اساسا از زمین حریف آغاز می‌شود و حتی نفرات هجومی تیم با دوندگی، پرس کردن و فشار گذاشتن روی نفرات حریف، سهم بسزایی در آن دارند. در جام ملت‌ها اما تیم ملی تنها با یک هافبک دفاعی به میدان می‌رود و مهره‌های جلوی زمین نیز وظایف هجومی‌تری دارند تا خط دفاعی تیم ملی وظیفه سنگین‌تری را نسبت به همیشه بر عهده بگیرد. در چنین شرایطی، عیار هر کدام از مدافعان تیم مشخص می‌شود و آنها نشان می‌دهند که بدون کمک گرفتن از سایر خطوط، چقدر می‌توانند دروازه را بسته نگه دارند. نمایش دفاعی تیم کی‌روش در اولین دقایق دیدار با یمن، تا حدود زیادی نگران‌کننده بود. شاید حالا دیگر آن چند صحنه زیر سایه گل‌های تماشایی تیم محو شده باشند اما به هیچ قیمتی نباید از یاد برد که اولین خطر جدی مسابقه، توسط یمنی‌ها خلق شد. به نظر می‌رسد با وجود چندین سال بازی در سمت چپ خط دفاعی تیم ملی، احسان حاج‌صفی هنوز به یک «مدافع» تمام‌عیار تبدیل نشده است. او حتی مقابل چهره‌های معمولی تیم ملی یمن نیز آسیب‌پذیر نشان داد و این فرصت را برای رقیب فراهم کرد تا چند حمله را از جناح چپ خط دفاعی تیم ملی طرح‌ریزی کند. مجید حسینی نیز تفاوت‌های بزرگی با پدیده جام جهانی 2018 روسیه داشت. او در چند دوئل، به سادگی مقابل نفرات حریف کم آورد وتوپ را به آنها واگذار کرد. مجید خوش‌شانس بود که با کارت قرمز داور روبه‌رو نشد و به همین خاطر کارلوس کی‌روش او را بین دو نیمه از زمین بیرون کشید و پژمان را راهی زمین مسابقه کرد. مهاجمان یمن آنقدر فرصت‌طلب نبودند که اشتباه‌های دفاعی ایران را با جریمه‌های بزرگی روبه‌رو کنند اما در بازی‌های سخت‌تر و بزرگ‌تر، هر اشتباه می‌تواند تیم ملی را در یک‌قدمی شکست قرار بدهد. شاید در بازی‌های بزرگ آینده، سرمربی پرتغالی تصمیم بگیرد از میلاد محمدی و پژمان منتظری در ترکیب فیکس تیمش استفاده کند و حتی با اضافه کردن نوراللهی و یا چشمی به امید ابراهیمی، دو هافبک تدافعی در اختیار داشته باشد اما در چنین شرایطی نیز تیم به سیستم جدید خو نگرفته و این موضوع می‌تواند برای هماهنگی نفرات درون زمین، دردسرساز باشد. سردار آزمون و مهدی طارمی به عنوان اصلی‌ترین چهره‌های هجومی تیم ملی، برابر یمن خوش درخشیدند و در مجموع سه بار دروازه این تیم را باز کردند اما برخلاف طارمی که به خوبی از موقعیت‌های گل‌زنی بهره برد، سردار باز هم سهل‌انگاری همیشگی‌اش را در استفاده از فرصت‌های ایده‌آل به نمایش گذاشت. آزمون درست مثل مسابقه با مراکش، در این نبرد هم یک بخت تک به تک را برای باز کردن دروازه حریف از دست داد و طبق عادت چند سال گذشته‌اش در تیم ملی، ضربات سر را به بدن دروازه‌بان رقیب کوبید. شاید تیم ملی در این نبرد به گل‌های بیشتری نیاز نداشت اما اگر عراق برابر یمن گل‌های بیشتری به ثمر برساند و جنگ صدرنشینی در گروه به تفاضل گل کشیده شود، سردار نباید خودش را ببخشد. او هنوز هم انتخاب اول و آخر کی‌روش برای قرار گرفتن در نزدیک‌ترین فاصله با دروازه رقیب است اما همچنان پتانسیل عجیبی برای خراب کردن فرصت‌های خوب دارد. ضربه سردار حتی در صحنه منجر به گل، چندان خوب نبود و توپ کم‌رمق این بازیکن حتی به تور دروازه نیز نرسید. اگر داور به خوبی صحنه را ندیده بود، حتی این احتمال وجود داشت که اشتباه کند و دستور به ادامه بازی بدهد. حقیقت آن است که تیم ملی در بازی‌های حساس و سرنوشت‌ساز، شاید تنها یک موقعیت عالی برای گل‌زنی داشته باشد و اگر آزمون آن موقعیت را هدر بدهد، تیم کی‌روش در بن‌بست قرار می‌گیرد.

حساسیت پایین مسابقه، موجب شد داور در بسیاری از موارد با مهره‌های دو تیم مدارا کند. در غیر این صورت احتمالا نفرات زیادی از ایران و یمن کارت زرد می‌گرفتند و حتی احتمال اخراج ‌شدن بازیکنی از دو تیم وجود داشت. ستاره‌های تیم ملی خطاهای بی‌مورد و خشن زیادی در این مسابقه انجام دادند. اتفاقی که تکرار شدنش به محرومیت آنها از دیدارهای حساس ختم خواهد شد. این نفرات باید درون زمین کنترل بیشتری روی رفتار و تکل‌های‌شان داشته باشند. تیم اول آسیا در رنکینگ فیفا، ضعیف‌ترین تیم جام ملت‌ها در رنکینگ فیفا را شکست داده است. این یعنی تیم ملی هنوز کارهای زیادی برای تبدیل شدن به قدرت اول جام ملت‌ها پیش رو خواهد داشت.