آریا طاری

ژوزه مورایس به تنهایی، نماد تغییر یک مربی در فوتبال ایران است. مردی که در شروع فصل حتی یک جمله علیه داورها به زبان نمی‌آورد و معتقد بود که نباید در کار داورها دخالت کند، در چند هفته گذشته همه مصاحبه‌ها را با اعتراض‌ها و کنایه‌های عجیب علیه داوری و حتی صحبت علیه مربیان رقیب پشت سر گذاشته است. مصاحبه‌هایی که با واکنش تند و تیز مجتبی حسینی نیز روبه‌رو شده است. به هر حال برخلاف آن‌چه سپاهانی‌ها تصور می‌کنند، پرونده قهرمانی لیگ برتر هنوز بسته نشده است. قبل از زیر سوال بردن همه چیز، آنها باید این احتمال را نیز در نظر بگیرند که شاید خودشان قهرمان لیگ برتر شوند!

پیروزی توفانی مقابل پیکان، باز هم استانداردهای فنی این فصل سپاهان را به رخ رقبا کشید. آنها به لحاظ فنی، بهترین تیم این فصل لیگ برتر بودند. تیمی که با عطشی مثال‌زدنی حمله می‌کرد، موقعیت می‌ساخت و به گل می‌رسید. سپاهانی‌ها در این فصل، تنوع خیره‌کننده‌ای در گلزنی به نمایش گذاشتند. این تیم هم روی هوا خیلی خوب بازی می‌کرد و با ارسال‌های بلند به گل می‌رسید، هم روی زمین نمایش خوبی داشت و هم از روی شوت‌های راه دور، دروازه رقبا را تهدید می‌کرد.

شاید هیچ تیمی در این فصل به اندازه سپاهان، در هر پست بازیکن باکیفیت ندارد. از قلب دفاع تا نوک حمله، سپاهانی‌ها ترکیب خوبی برای رسیدن به موفقیت داشتند و تا همین‌جا نیز در لیگ برتر، نتایج بسیار خوبی به دست آورده‌اند. همه این گزاره‌ها در مورد تیم اصفهانی، کاملا درست به نظر می‌رسد. تیمی که به بردن عادت کرده و دست بردار پیروزی‌های متوالی نیست. تیمی که با شایستگی به صدر جدول نزدیک شده و شاید حتی در هفته آخر همه را غافلگیر کند. رسیدن به 62 امتیاز در 29 بازی اصلا کار ساده‌ای به نظر نمی‌رسد. با این وجود در مورد سپاهان، یک نقطه تاریک هم وجود دارد. ظاهرا بعضی‌ها در این باشگاه، نمی‌پذیرند که دلیل به خطر افتادن شانس قهرمانی، خودشان هستند.

آیا واقعا داورها شانس قهرمانی سپاهان را کم کردند؟ اتفاقا در بسیاری از هفته‌های این فصل، تصمیم‌های داوری روی نتایج سپاهان تاثیر مثبت گذاشته‌اند. از همان جدال هفته اول با استقلال که یک ضربه پنالتی به سود تیم ساپینتو اعلام نشد تا دیدار هفته دوم با نساجی و اخراج نشدن رشید مظاهری، سپاهان فصل را با چند اشتباه داوری به سود خودش شروع کرد.

البته که تصمیم‌ها نیز گاهی به ضرر این تیم بودند اما در مجموع نمی‌توان ادعا کرد که سپاهان، قربانی تصمیم‌های داورها شده است. این تیم شاید حتی در مجموع از داوری سود هم برده باشد. اگر سپاهانی‌ها واقعا به دنبال برابری هستند، چرا از خودشان نمی‌پرسند که چرا ظرفیت ورزشگاه‌شان تا این اندازه با استادیوم آزادی متفاوت است؟ در این فصل سپاهان از همه ظرفیت ورزشگاه نقش جهان استفاده کرده اما استقلال و پرسپولیس در بسیاری از دیدارهای این فصل نهایتا 10 تا 20 هزار تماشاگر داشتند.

آیا این نابرابری مورایس را آزار نمی‌دهد؟ آیا این نابرابری سپاهان را به «گل سرسبد» لیگ تبدیل نمی‌کند؟ به لحاظ بودجه نیز سپاهان قابل مقایسه با هیچ تیم دیگری در لیگ برتر نیست. آیا مدیران سپاهان حاضرند هزینه‌های این فصل تیم‌شان را به صورت شفاف منتشر کنند؟ آیا حاضرند رقم قرارداد دقیق مورایس و سایر اعضای کادر فنی را در اختیار رسانه‌ها قرار بدهند؟ حقیقت آن است که سپاهان تا قبل از بازی ملوان، شانس شماره یک قهرمانی لیگ به شمار می‌رفت. همه چیز دست خود این تیم بود و آنها این فرصت را داشتند که با چند برد متوالی، روی سکوی اول لیگ برتر قرار بگیرند.

با این حال سپاهان در خانه دو امتیاز راحت را روبه‌روی ملوان از دست داد. حالا مقصر این ماجرا چه کسی است؟ داورهای لیگ برتر؟ فدراسیون و سازمان لیگ؟ تیم‌ها و بازیکنان رقیب؟ یا خود سپاهانی‌ها که به راحتی دو امتیاز را در خانه از کف دادند. یا خود سپاهانی‌ها که در نیم‌فصل اول لیگ روبه‌روی پیکان شکست خوردند؟ سپاهان باید با این حقیقت کنار بیاید و تیم فعلی‌اش را حفظ کند. آنها حتی اگر در این فصل قهرمان نشوند، در فصل آینده برای بردن جام شانس خواهند داشت. این تیم حتی می‌تواند در آسیا حرف‌های زیادی برای گفتن داشته باشد. در چنین شرایطی، اصرار برای مطرح کردن همان صحبت‌های قبلی، هیج چیز به باشگاه اضافه نمی‌کند.

وقتی صحبت از تعیین شدن قهرمان لیگ از جای دیگری می‌شود، سپاهانی‌ها باید به این فکر کنند که شاید در هفته آخر، خودشان لیگ برتر را ببرند. آیا در چنین شرایطی هم قهرمان لیگ از جای دیگری تعیین شده است؟ آیا در این صورت هم فوتبال ایران سالم نیست؟ شنیدن چنین حرف‌هایی از کسی مثل مورایس که سال‌ها در فوتبال حرفه‌ای دنیا حضور داشته، عجیب به نظر می‌رسد. ظاهرا فوتبال ایران این مربی را هم به شدت تحت تاثیر قرار داده است. این تاثیری است که فوتبال ایران روی مربیان مختلف می‌گذارد!