هنوز پشیمان نیستیم!

بازی با چلسی به معنای واقعی کلمه، آخرین شانس میکل آرتتا برای پایان دادن به بحران بزرگ آرسنال بود. اگر این مربی باز هم زمین را به عنوان بازنده ترک می‌کرد، بعید نبود که بیانیه اخراجش روی خروجی وبسایت آرسنال قرار بگیرد. توپچی‌ها روزهای فاجعه‌باری را سپری کردند اما درست در بازی ماقبل‌پایانی سال 2020، نشانه‌هایی از پیشرفت را مقابل چشم دیگران قرار دادند. شکست دادن چلسی آماده فرانک لمپارد آن هم با سه گل، ضربان قلب آرسنال را دوباره به جریان انداخت. چلسی در این فصل به راحتی روبه‌روی هیچ تیمی شکست نخورده اما توپچی‌ها از همان دقایق ابتدایی مسابقه، کاملا مصمم نشان دادند و ثابت کردند که حاضرند برای سرمربی‌شان، دست به هر کاری بزنند. این بازی یک پیام مهم برای همه داشت. اینکه مهره‌های آرسنال نمی‌خواهند پشت آرتتا را خالی کنند. اینکه آنها نمی‌خواهند سرمربی جوان تیم‌شان را از دست بدهند. در روزهای گذشته توماس توخل و مکس الگری برای جانشینی آرتتا دورخیز کرده‌اند اما شاید همین دیدار با چلسی، یک نقطه عطف برای مرد جوان اسپانیایی باشد. آرسنال در حالی چلسی را شکست داد که در چهار دیدار اخیرش در لیگ برتر سه بار شکست خورده بود. آنها در چهار هفته متوالی فقط یک امتیاز به دست آورده بودند و آخرین پیروزی‌شان در لیگ برتر به اولین روز از ماه نوامبر و کنار زدن منچستریونایتد برمی‌گشت. در حقیقت آرسنال از ابتدای نوامبر تا آخر دسامبر، حتی نتوانست یک پیروزی لیگ برتری را جشن بگیرد. آنها از جام اتحادیه هم حذف شدند تا شانس یک قهرمانی را هم از دست بدهند. بعید به نظر می‌رسد تیم آرتتا در چنین شرایطی، هیچ شانسی برای بردن لیگ برتر داشته باشد. این تیم در 15 بازی گذشته فقط 17 امتیاز کسب کرده و در رده چهاردهم جدول لیگ دیده می‌شود. آنها با صدر جدول 14 امتیاز فاصله دارند و طبیعتا در لیگی مثل  لیگ برتر، این فاصله کاملا جبران‌نشدنی خواهد بود. شاید مثل همیشه جام حذفی، فصل آرسنال را نجات بدهد و شاید قهرمانی در یورولیگ، بالاخره اولین جام اروپایی تاریخ باشگاه را رقم بزند اما برای امید بستن به این آرسنال، هنوز بیش از حد زود به نظر می‌رسد. آنها فردا شب روبه‌روی برایتون قرار می‌گیرند تا آخرین نبردشان در سال 2020 را تجربه کنند. خیلی زود مشخص می‌شود که آیا برد چلسی فقط یک جرقه بوده یا اینکه نشان از تغییر یک روند شوم در باشگاه آرسنال داشته است.

مالکان آرسنال هنوز هم به آرتتا اعتقاد دارند. آنها معتقدند که در این انتخاب دست به یک اشتباه نزده‌اند و میکل همچنان می‌تواند اوضاع را تغییر بدهد. در آرسنال هنوز نشانه‌ای از پشیمانی دیده نمی‌شود اما نباید انکار کرد که اوضاع اصلا امیدوارکنده نیست. شاید آرتتا یک انتخاب خوب برای درازمدت بوده اما توپچی‌ها در کوتاه‌مدت هم به یک گزینه مطلوب برای شرایط بحرانی نیاز داشتند. سال‌های بسیار زیادی از آخرین قهرمانی لیگ برتر گذشته و هیچ چیز به جز بردن این جام، طرفداران باشگاه را راضی نمی‌کند. شاید برای بردن لیگ، آنها به یک مربی بزرگ‌تر و چند ستاره شاخص‌تر نیاز داشته باشند.