ژنرال و قلعه‌اش!

آریا رهنورد

لید: سال 1401 برای تیم ملی، با یک تغییر بزرگ به پایان رسید. تیم ملی در این سال، سه سرمربی مختلف داشت و اساسا سال شلوغی را پشت سر گذاشت. در آخرین روزهای سال گذشته، بعد از مدت‌ها یک مربی ایرانی روی نیمکت تیم ملی نشست. قلعه‌نویی هنوز زمان کافی را برای محک خوردن در این تیم نداشته است اما بخشی از سلیقه‌اش را در این تیم به نمایش گذاشته است. به هر حال یک دوره تازه و پرماجرا برای تیم ملی ایران رسما کلید خورده است.

با دست پس زد، با پا پیش کشید

پروسه انتخاب سرمربی جدید تیم ملی، در نوع خودش شاهکار بود. فدراسیون فوتبال یک فهرست بلندبالا از مربیان داخلی مدنظرش منتشر کرد و همزمان نیز مشغول مذاکره با مربیان خارجی نیز بود. امیر قلعه‌نویی اولین کسی به شمار می‌رفت که از این فهرست، قید نیمکت تیم ملی را زد و از پذیرفتن این پیشنهاد انصراف داد اما در نهایت خود او برای هدایت این تیم انتخاب شد. ظاهرا یکی از شروط لازم برای مربی شدن در تیم ملی، انصراف از این جایگاه زودتر از سایرین بوده است!

اولین فهرست و چند غایب بزرگ

فهرست اول قلعه‌نویی در آخرین روزهای سال گذشته منتشر شد و ابهامات زیادی هم داشت. امیر روی نام چند بازیکن مسن مثل کریم انصاری‌فرد قلم قرمز کشیده بود اما همچنان احسان حاج‌صفی را به تیم ملی دعوت کرد. او در بین مهره‌های جوان، مهدی قایدی و اللهیار صیادمنش را به اردو نبرد اما از لیگ برتر نفراتی مثل رضا شکاری و محمدحسین اسلامی را دعوت کرد. این اردو دو غایب هم داشت که با وجود دعوت شدن به تیم ملی، به دلایل مختلف با این تیم همراه نشدند. سردار آزمون و سامان قدوس ترجیح دادند در اولین اردوی تیم ملی زیر نظر ژنرال با تیم ملی همراهی نکنند.

آزادی زیبا شد

زیباترین اتفاق ممکن در استادیوم آزادی در شروع سال جدید، حضور بانوان در این ورزشگاه بود. اتفاقی که موجب شد استقبال بسیار خوبی از نبرد ایران و روسیه به عمل بیاید و روحیه خوبی نیز به ملی‌پوشان تزریق شود. به نظر می‌رسد این اتفاق دیگر به یک ماجرای همیشگی در جریان دیدارهای تیم ملی تبدیل خواهد شد. این اواخر بانوان همیشه در دیدارهای خانگی تیم ملی حاضر بوده‌اند و این روند ادامه پیدا خواهد کرد.

وقتی شق القمر کردیم

روسیه و کنیا، رقبایی نبودند که واقعا تیم ملی را به شکل جدی محک بزنند. هر دو تیم برای مدت بسیار زیادی از جریان بازی دور شده بودند. با این حال پس از تساوی با تیمی مثل روسیه، برخی مربیان داخلی آنقدر از امیر قلعه‌نویی و سبک بازی تیمش تعریف کردند که انگار ایران توانسته قهرمان دنیا را در آزادی متوقف کند! این همه جمله مبالغه‌آمیز در توصیف یک تساوی بسیار معمولی، نشان داد که ژنرال در دوران تازه از حمایت کامل همکارانش برخوردار است. حمایتی که هرگز تا این اندازه برای مربیان خارجی در فوتبال ایران وجود نداشت.

داستان یک جواب ناامیدکننده

امیر که این اواخر با گل گهر در کنفرانس‌های خبری حاضر نمی‌شد، این کار را در تیم ملی انجام داد و پس از بازی اول به سالن کنفرانس خبری رفت. او اتفاقا در اولین حضور در کنفرانس، با یک سوال انتقادی روبه‌رو شد و در جواب این سوال، از خبرنگار مربوطه خواست از یک تا هزار بشمار! جمله‌ای که کنایه از هزار امتیاز این مربی در لیگ برتر داشت. البته باز جای شکرش باقی بود که او «علی» معروف را صدا نزد تا شخصا آن خبرنگار را از سالن کنفرانس خبری خارج کند! به هر حال انتظار می‌رود امیر در این موقعیت تازه، کمی پخته‌تر نشان بدهد و کمی بهتر عمل کند.

وزنه‌هایی که نیستند

تیم ملی سال جدید را با نیمکتی بسیار معمولی شروع کرده است. چند دستیار داخلی و چند دستیار خارجی در کنار قلعه‌نویی دیده می‌شوند اما به نظر می‌رسد نیمکت تیم ملی وزن لازم را ندارد و اساسا این نیمکت به چند وزنه بزرگ‌تر نیاز خواهد داشت. دستیارانی که تا اینجا برای ژنرال انتخاب شده‌اند، افرادی پرتجربه نیستند و این ماجرا ممکن است در آینده برای تیم ملی ایران دردسرساز شود. کادر فنی تیم ملی در دوران تازه، هنوز یک کادر کامل به نظر نمی‌رسد.

یک قرارداد تدریجی

هنوز هم هیچ‌کس نمی‌داند قرارداد قلعه‌نویی دقیقا تا چه زمانی بسته شده است. پس از امضای قرارداد، مهدی تاج تاکید داشت که این قرارداد تا پایان جام ملت‌ها خواهد بود اما خود رییس فدراسیون بعدها اعلام کرد که تا جام جهانی با قلعه‌نویی ادامه خواهد داد. به هر حال به نظر می‌رسد همه چیز به نتایج تیم ملی در این رقابت‌ها بستگی داشته باشد. اگر ایران در جام ملت‌ها نتیجه بگیرد، قلعه‌نویی ادامه می‌دهد و در غیر این صورت، او جایش را روی نیمکت تیم ملی به یک مربی دیگر خواهد داد. این تورنمنت برای سرمربی جدید تیم ملی، اهمیت فوق‌العاده‌ای خواهد داشت.

سوتیتر: روسیه و کنیا، رقبایی نبودند که واقعا تیم ملی را به شکل جدی محک بزنند. با این حال پس از تساوی با تیمی مثل روسیه، برخی مربیان داخلی آنقدر از امیر قلعه‌نویی و سبک بازی تیمش تعریف کردند که انگار ایران توانسته قهرمان دنیا را در آزادی متوقف کند!