در چند روز گذشته شایعه‌های زیادی در مورد احتمال جدایی پاکو خمز از تراکتور آن هم فقط بعد از برگزاری چند مسابقه به گوش رسیده است. البته که تراکتوری‌ها کاملا از عملکرد این مربی رضایت دارند و شکست در دیدار جام حذفی روبه‌روی استقلال، اصلا دلیل خوبی برای ناامید شدن از او نیست.

با این حال شنیده می‌شود که باشگاه اسپورتینگ گیخون به دنبال جذب این مربی است و اگر پیشنهاد رسمی به او ارائه شود، بعید است او علاقه زیادی به ماندن در لیگ برتر ایران داشته باشد. شاید این، یک لحظه بسیار حساس و تعیین‌کننده برای تراکتوری‌ها باشد. آنها که در همین فصل بردی‌اف را از دست داده‌اند، نباید تنها تماشاگر جدایی سرمربی اسپانیایی‌شان باشند.

جالب اینکه بردی‌اف نیز به دلیل مشابهی از فوتبال ایران رفت. او با پیشنهاد باشگاه سوچی روبه‌رو شد و بلافاصله نیز به این پیشنهاد جواب مثبت داد و به راحتی تراکتور را ترک کرد. سوال کلیدی اینجاست که چرا جدایی مربیان از این باشگاه تا همین اندازه ساده است؟ آیا در قرارداد آنها بندی گنجانده شده که این مربیان به محض دریافت اولین پیشنهاد می‌توانند تراکتور را ترک کنند؟ چرا باشگاه کوچک‌ترین تلاشی برای حفظ آنها انجام نمی‌دهد و قدمی در این راستا برنمی‌دارد؟

تراکتور در همه این سال‌ها بیشتر از هر چیزی از تغییر مداوم مربیانش ضربه خورده است. این تیم هرگز روی نیمکت ثبات نداشته و تک تک مربیان، مهمانان چند روزه باشگاه بوده‌اند. در واقع هر وقت که قرار شده ثبات فنی در این تیم حاکم شود و تراکتور راهش را پیدا کند، اتفاق تلخی رقم خورده و مرد اول نیمکت باشگاه جدا شده است. به نظر می‌رسید انتخاب یک مربی مثل بردی‌اف، سیاست تازه‌ای را در تراکتور حاکم خواهد کرد. این باشگاه به سراغ یک مربی پرتجربه، ساختارساز و معمار رفته بود. پروژه بردی‌اف به شرطی جواب می‌داد که او برای چندین سال روی نیمکت باشگاه دیده شود. درست مشابه همان اتفاقی که برای روبین کازان در فوتبال روسیه رخ داده بود.

با این وجود تنها 11 هفته بعد از شروع لیگ برتر، بردی‌اف تراکتور را رها کرد و به دنبال سرنوشتش رفت. باشگاه بعد از این مربی، تصمیم جذابی گرفت و پاکو خمز را جذب کرد. یک مربی با ذهنیت هجومی که در یکی از بهترین لیگ‌های دنیا کار کرده است. با این حال جذب مربی، به تنهایی کافی نیست و باید شرایط برای حفظ او نیز فراهم شود. حالا باشگاه با قطعیت از بازگشت خمز می‌گوید و خود این مربی نیز فعلا سیگنالی از جدایی نداده است.

گویا او حتی چند بازیکن را برای امضای قرارداد به باشگاه نیز معرفی کرده است. به هر حال نگه داشتن این مربی در تبریز، مسئولیت بسیار مهمی برای مدیران باشگاه تراکتور خواهد بود. آنها نباید اجازه بدهند مربیان‌شان به همین راحتی در معرض جدایی قرار بگیرند. تراکتور باید یک پروژه طولانی‌مدت داشته باشد و این همان چیزی است که باشگاه همیشه از خودش دریغ کرده است. راه نجات‌بخشی که می‌تواند آینده را برای این تیم کاملا تغییر بدهد.