فصل غارت!

آریا رهنورد

برای سال‌ها، مدیریت سپاهان به عنوان یک «الگو» به فوتبال ایران معرفی می‌شد. همواره این تصور وجود داشت که آنها در مدیریت، فوق‌العاده هستند و به همین خاطر به قهرمانی در لیگ برتر می‌رسند. تجربه حضور امثال ساکت در فدراسیون فوتبال اما نشان داد که این موفقیت فقط تا زمانی ادامه پیدا می‌کند که ریخت و پاش بی‌سابقه پول وجود داشته باشد. آن‌چه در همین پنجره نقل و انتقالات بر سپاهان گذشته، تاسفبار به نظر می‌رسد. کدام باشگاه در تمام دنیا را سراغ دارید که به همین سادگی اجازه پایان قرارداد این همه بازیکن و جدایی رایگان آنها را فراهم بیاورد؟ در مدیریت حرفه‌ای فوتبال روز دنیا، باشگاه قبل از رسیدن آخرین سال قرارداد یک بازیکن، با او مذاکره می‌کند. اگر مذاکره‌ها موفقیت‌آمیز باشد، تمدید قرارداد صورت خواهد گرفت و در غیر این صورت، یا بازیکن به فروش می‌رسد و یا چاره‌ای به جز تحمل نیمکت‌نشینی ندارد. سیاست باشگاه سپاهان اما فقط «صبر» تا پایان مهلت قرارداد ستاره‌ها بوده است. جالب اینکه بسیاری از این نفرات در لباس سپاهان احیا شدند. بازیکنانی مثل سجاد شهباززاده یا سروش رفیعی قبل از ملحق شدن به این باشگاه در فرم خوبی نبودند اما در ترکیب این تیم توانستند به روزهای خوب برگردند. باشگاه اما همه چیز را برای جدایی این دو نفر فراهم کرد. باشگاهی مثل سپاهان با این شیوه مدیریت، بهشت فوتبالیست‌های ایرانی است. تیمی که یک قرارداد سنگین را به فوتبالیست‌ها پیشنهاد می‌دهد، دستمزدشان را به موقع پرداخت می‌کند و در عین حال طوری با بازیکنان قرارداد می‌بندد که حتی یک ریال از جدایی‌شان به دست نیاورد! این کار در درازمدت سرمایه‌های باشگاه را در معرض نابودی قرار خواهد داد. اگر سپاهان یک باشگاه کاملا خصوصی بود، هرگز نمی‌توانست چنین ریسکی بر سر آینده‌اش انجام بدهد اما ورود بی‌حساب و کتاب سرمایه‌ها به این باشگاه، موجب شده آنها بتوانند به سادگی دست به این رفتار بزنند.

شاید باورکردنی نباشد اما جدایی بازیکنان پس از اتمام زمان قرارداد، تنها مشکل کلیدی سپاهان برای فصل تازه نیست. حتی بازیکنانی که طرف قرارداد این تیم هستند نیز می‌خواهند این باشگاه را ترک کنند

شاید باورکردنی نباشد اما جدایی بازیکنان پس از اتمام زمان قرارداد، تنها مشکل کلیدی سپاهان برای فصل تازه نیست. حتی بازیکنانی که طرف قرارداد این تیم هستند نیز می‌خواهند این باشگاه را ترک کنند. چه اتفاقی در سپاهان رخ داده که تک تک نفرات این تیم جدایی‌طلب شده‌اند؟ امید نورافکن اگر می‌توانست همین حالا باشگاه را ترک می‌کرد و گفته می‌شود مهره‌هایی مثل محمدرضا حسینی و یاسین سلمانی نیز به دنبال ترک تیم هستند. در حقیقت همه می‌خواهند از این باشگاه بگریزند و این یک نمره منفی فراموش‌نشدنی در کارنامه کاری محمدرضا ساکت خواهد بود. البته که این باشگاه بیکار نمی‌نشیند و بدون تردید خریدهای بزرگی در فصل نقل و انتقالات خواهد داشت اما زمان زیادی طول می‌کشد تا این نفرات بتوانند با سپاهان هماهنگ شوند. طلایی‌ها یک پروژه خوب را با این نفرات جلو بردند اما سپردن هدایت باشگاه به یک مربی بی‌تجربه مثل محرم، کارشان را کمی سخت کرد. این باشگاه از لیگ چهاردهم دیگر جامی به دست نیاورده و به نظر می‌رسد که باید در برخی از سیاست‌هایش به شکل جدی تجدیدنظر کند. با این روند، آنها در فصل تازه هم امیدی به بردن جام نخواهند داشت. سپاهان در این پنجره نقل و انتقالات، جاهای خالی پرشماری برای پر کردن دارد. تیمی که معلوم نیست چرا به همین سادگی با جدایی ستاره‌ها کنار آمده و در طول فصل هیچ تلاشی برای ماندگار کردن آنها انجام نداده است. این جابه‌جایی‌ها فقط موجب تضعیف سپاهان نشده‌اند. تیم‌های رقیب هم توانسته‌اند خودشان را با این نفرات تقویت کنند و حالا رقابت برای قهرمانی در لیگ بیست و دوم برای سپاهان بسیار دشوار خواهد بود. باشگاهی که برای سال‌ها خودش را سمبل حرفه‌ای بودن دانسته، هنوز اصول اولیه قرارداد بستن با بازیکن‌ها را نمی‌داند و این حقیقت، بسیار تلخ به نظر می‌رسد.

انتخاب‌ها، تصمیم‌ها و قراردادها در این چند فصل سپاهان را به دردسر انداخته‌اند و حالا هواداران باشگاه حق دارند که نگران تیم‌شان باشند. تیمی که نیمی از ترکیب اصلی‌اش را از دست داده و هنوز حتی یک ورودی در پنجره نقل و انتقالات نداشته است. شاید بازگرداندن ستاره‌هایی مثل محبی، این تیم را در فرم بهتری قرار بدهد اما قبل از خرید بازیکن، رویه امضای قرارداد با ستاره‌ها باید در این تیم تغییر کند. در غیر این صورت آنها دوباره صاحب تیمی خواهند شد که با اولین پنجره نقل و انتقالات، به راحتی فرو می‌ریزد.