چهار چهار هیچ!

آریا رهنورد

مربیگری سخت‌ترین و پیچیده‌ترین شغلی است که در فوتبال ایران وجود دارد. به همه آن سختی‌های اولیه، دشواری کار کردن در فوتبال ایران را هم باید اضافه کرد. فوتبالی که در آن هیچ چیز به شکل دقیق روی حساب و کتاب نیست و همه چیز در نوع خودش گره خورده به نظر می‌رسد. این هفته برای پنج مربی مختلف فوتبال ایران، هفته خاص و متفاوتی بود. هفته‌ای با اتفاقات جذاب که کورس را در صدر و پایین جدول داغ نگه داشت و کمک کرد تا پنج هفته انتهایی، تماشایی‌تر به نظر برسد.

نکو؛ کمی آرام‌تر لطفا!

ظاهرا نتیجه گرفتن در آسیا، حسابی روی خلق و خوی جواد نکونام تاثیر گذاشته است. او که رابطه خوبی با کادر فنی تیم ملی نداشت، اخیرا از تعداد ملی‌پوش‌های فولاد گلایه کرده است. این در حالی است که بسیاری از مهره‌های کلیدی فولاد اساسا سن و سال زیادی دارند و مناسب حضور در تیم ملی به نظر نمی‌رسند. جالب اینکه نکو درست همان مسیری را طی کرده که فرهاد مجیدی چند هفته قبل رفته و به سرعت از آن پشیمان شده بود. فرهاد خیلی زود متوجه شد که صحبت‌هایش در مورد سرمربی تیم ملی درست نبوده و حرف‌هایش را پس گرفت اما معلوم نیست چرا نکو هم تصمیم گرفته همین کار را تکرار کند. جواد این روزها با تحسین‌های زیادی روبه‌رو شده اما باید مراقب باشد تا این روند او را فریب ندهد. جواد باید بداند که هنوز در ابتدای راه است و همچنان کاری انجام نداده که این‌چنین لحن و ادبیاتش را تغییر بدهد. خیلی‌ها این روزها جواد را بهترین گزینه برای هدایت تیم ملی می‌دانند اما او باید به شدت مراقب باشد تا در این تیم به سرنوشت علی دایی و قلعه‌نویی دچار نشود. مربیان مستعدی که می‌توانستند در تیم ملی بمانند و بدرخشند و در زمان مناسب‌تری به این سطح برسند اما برای رسیدن به این جایگاه بیش از حد عجله به خرج دادند و نتیجه این اتفاق، سوزاندن بلیت تیم ملی برای همیشه بود. نکو تا امروز تصمیم‌های نسبتا خوبی در فوتبال ایران گرفته و باهوش عمل کرده است. او باید همچنان باهوش بماند و در جوی که بعضی از نزدیکانش در اطراف او ساخته‌اند غرق نشود. نکو باید پیوستگی مسیرش را در قامت یک مربی حفظ کند و برای هیچ کاری بیش از حد عجله به خرج ندهد.

از شکست این هفته مقابل پرسپولیس، سرمربی پیکان با اتهام‌های بزرگی از سوی برخی هواداران افراطی استقلال روبه‌رو شد. گناه حسینی در فوتبال بیمار ایران ظاهرا این بود که برابر پرسپولیس شکست خورده است

فرهاد؛ مراقب کرنرها باش!

فرهاد مجیدی در دیدار این هفته تیمش با سپاهان، نقشه جالبی برای گل زدن از روی ضربات کرنر داشت. او به تیمش توصیه کرده بود که همه کرنرها را با پاس‌های کوتاه بزنند. روشی که با شناخت بسیار دقیق از سبک بازی سپاهان به دست آمد. فرهاد به درستی می‌دانست که سپاهان، مدافعان میانی بلندقامتی دارد و رسیدن به گل با ارسال روی دروازه این تیم، تنها در صورت حفظ برتری عددی روبه‌روی این حریف به دست می‌آمد. تا اینجا همه چیز برای استقلال ایده‌آل به نظر می‌رسید و اتفاقا این تیم روی همین روش و از روی یک کرنر کوتاه کار شده، به گل رسید. نقشه فرهاد به خوبی جواب داد اما معلوم نبود چرا حتی بعد از زدن گل هم استقلال همین راه و روش را دنبال کرد. فرهاد باید اینجا تصمیم متفاوتی می‌گرفت و دیگر ریسک زدن این نوع کرنرها را به جان نمی‌خرید. او اما با همین شیوه ادامه داد و اتفاقا گل تساوی سپاهان روی لو رفتن یکی از همین کرنرها با یک ضدحمله بسیار سریع منجر به پنالتی به دست آمد. این نوع کرنرها مثل یک شمشیر دو لبه برای استقلال عمل کردند و در نهایت هم به سود این تیم بودند و هم به ضرر این تیم تمام شدند. وقتی یک نقشه جواب می‌دهد، دلیلی ندارد که تا همیشه ادامه پیدا کند. این همان نکته ای است که فرهاد باید در پنج بازی حساس باقی مانده حواسش را به آن بدوزد.

یحیی؛ همان بالا بمان

یحیی گل‌محمدی همانند چند مسابقه قبلی، دیدار این هفته تیمش را از روی سکوها تماشا کرد و اتفاقا واکنشی کاملا منطقی به این مسابقه نشان داد. حتی با وجود اخراج زودهنگام امید عالیشاه، او اعتراضی به داوری نداشت و حتی در پایان بازی ادعا کرد که تصمیم داور کاملا درست بوده است. این میزان منطق از سوی یحیی در نوع خودش جالب به نظر می‌رسید. ظاهرا اگر او همیشه از بالا به بازی‌ها نگاه کند و در جریان انجام مسابقه یک مانیتور دم دست داشته باشد، واکنش‌های متفاوتی نشان می‌دهد. پرسپولیس در هفته‌های گذشته امتیازهای راحتی از دست داده و کار خودش را بیش از حد سخت کرده اما باید پذیرفت که نمایش قرمزها در جدال این هفته با پیکان، تحسین برانگیز به نظر می‌رسید. آنها حتی بعد از 10 نفره شدن هم، نمایش رو به جلویی داشتند و به زیبایی گل دوم بازی را به ثمر رساندند. این همان اتفاقی بود که شاید جرقه‌ای در مسیر قهرمانی پرسپولیس شود. کاری که آنها باید تا پایان فصل انجام بدهند، فقط بردن همه دیدارهای باقی مانده است. در این صورت حتی اگر دیگر قهرمان رقابت‌های لیگ هم نشوند، فصل را به خوبی تمام خواهند کرد. هرچند که لغزش این هفته استقلال، آنها را حتی به بازگشت به صدر جدول نیز کمی امیدوار کرده است.

ظاهرا نتیجه گرفتن در آسیا، حسابی روی خلق و خوی جواد نکونام تاثیر گذاشته است. او که رابطه خوبی با کادر فنی تیم ملی نداشت، اخیرا از تعداد ملی‌پوش‌های فولاد گلایه کرده است

مجتبی؛ اتهام‌ بدون پشتوانه

بعد از شکست این هفته مقابل پرسپولیس، سرمربی پیکان با اتهام‌های بزرگی از سوی برخی هواداران افراطی استقلال روبه‌رو شد. گناه حسینی در فوتبال بیمار ایران ظاهرا این بود که برابر پرسپولیس شکست خورده است. البته که اتهام زدن دیگر به عادت تکراری فوتبال ایران تبدیل شده اما باید از این هوادارها پرسید که اساسا چرا انتظار دارند پیکان حتی با یک بازیکن بیشتر، پرسپولیس پرانگیزه را شکست بدهد؟ پیکان در همین فصل دو بار روبه‌روی استقلال شکست خورده است. آیا آن باخت‌ها هم تبانی بوده‌‌اند؟ اصلا مگر خود استقلال در این فصل موفق به شکست پرسپولیس شده که انتظار دارید تیمی مثل پیکان چنین کاری انجام بدهد؟ عملکرد مجتبی حسینی روی نیمکت پیکان تا همین جا هم قابل قبول بوده و هیچ‌کس انتظار ندارد که او در همه بازی‌ها برنده شود. رفاقت قدیمی با یحیی هم بدون تردید دلیلی برای وا دادن در چنین مسابقه‌ای نخواهد بود. نه کسی مثل حسینی شرفش را این‌چنین معامله می‌کند و نه یک مربی مثل یحیی چنین چیزی را برای خودش و تیمش می‌خواهد.

محرم؛ تا همیشه وقت نداری

سپاهان این هفته یک فرصت مهم دیگر را برای رسیدن به یک برد بزرگ از دست داد. تیمی که با حذف شدن از آسیا به لیگ برگشته، در حضور هوادارانش نتوانست استقلال را شکست بدهد. سپاهان البته باز هم خوب بازی کرد اما محرم باید بداند که خوب بازی کردن تا ابد نمی‌تواند برای تیمش کافی باشد. این فصل برای سپاهان با پنج مسابقه دیگر به پایان می‌رسد و با هر نتیجه‌ای، آنها صاحب جام نخواهند شد. این یک شکست بزرگ برای این تیم به حساب می‌آید. تیمی پرستاره که فاصله بسیار زیادی با هدف‌های بزرگش در این سال‌ها دارد. دیگر وقت صبر کردن سپری شده و شاید این پنج هفته آخرین شانس نویدکیا برای تغییر دادن اوضاع باشد. دست او و تیمش به جام نمی‌رسد اما آنها حداقل می‌توانند نشان بدهند که بازی خوب برای‌شان به نتیجه خوب منجر می‌شود. به نظر می‌رسد مدیران باشگاه سپاهان دیگر با استعفای بعدی نویدکیا کنار خواهند آمد و با این مساله مخالفت نخواهند کرد. سپاهان روبه‌روی استقلال باز هم در تلاش برای بازی هجومی بود اما این مفهومی است که باید در ذهن سرمربی تیم تغییر کند. این تیم برای بردن رقبا حتما نباید هجومی باشد. گاهی می‌توان کمی محافظه‌کارانه‌تر بازی کرد و در لحظات کلیدی، به برتری‌های حساس و مهمی رسید. فوتبال چیزی فراتر از یک بعد دارد و اصرار بیش از حد نویدکیا به بازی هجومی، خودش تهدیدی برای آینده نقشه‌های او در سپاهان است.