رویای زنده

پرسپولیس رویایی مرد کروات هنوز «نفس» دارد و این مهم‌ترین پیامی است که در پایان نبرد با پیکان به رقبا مخابره می‌شود. تصور می‌شد برگزاری ناگهانی این مسابقه، لطمه بزرگی به پرسپولیس خواهد زد اما ظاهرا این تیم هنوز هم قصد ندارد از عادت به استفاده همیشگی از پدال گاز دست بکشد. آنها در شرایطی مهیای نبرد با پیکان شدند که برانکو ایوانکوویچ قبل از سفر به کرواسی برای استراحت، تصور نمی‌کرد باید در چنین روزی با یک حریف لیگ برتری مسابقه بدهد. جلسه‌های تمرینی سرخپوشان تا دو روز قبل از جدال با پیکان تعطیل بودند و بازیکن‌ها در شهرها و حتی کشورهای دیگر، استراحت می‌کردند. به صورت همزمان، علیرضا بیرانوند و احمد نوراللهی نیز در اردوهای تیم ملی به سر می‌بردند و حمیدرضا طاهرخانی با تیم ملی امید و بشار رسن با تیم ملی عراق تمرین می‌کردند. مصدومیت حسین ماهینی و محمد انصاری نیز همچنان ادامه داشت و قرار نبود هیچ معجزه‌ای این دو بازیکن عصا به دست را به ترکیب تیم برگرداند. پرسپولیس این سه امتیاز را از دهان شیر بیرون کشید اما نام این شیر، پیکان نبود. آنها برای بردن این مسابقه، باید با ناملایمات بسیار زیادی مبارزه می‌کردند و دشواری‌های فراوانی را کنار می‌زدند. سرخ‌ها باید در ساعت‌های منتهی به بازی، با باور اینکه نیرویی برای برنده‌ شدن ندارند مبارزه می‌کردند و سرانجام با وجود صورت‌های خون‌آلود و ساق‌های خسته، در پایان این مبارزه دست‌شان به عنوان طرف برنده بالا رفت. این بازی شاید نقطه عطف این فصل پسران برانکو ایوانکوویچ بود. تیمی که انتظار می‌رفت بعد از فینال آسیا دچار فروپاشی روحی و کمبود انگیزه شود و حداقل برای مدتی در بحران به سر ببرد اما همین تیم خسته، ناقوس جنگ را برای رقبا به صدا درآورد.

برانکو و شاگردها با شکست دادن پیکان، به لیگ برگشتند. حتی یک تساوی نیز، فاصله آنها با صدر جدول را زیاد می‌کرد اما این تیم علاوه بر حفظ روند بی‌شکستی در لیگ هجدهم، دوباره در قامت یک مدعی ظاهر شد و نشان داد با وجود دو قهرمانی متوالی در لیگ، هنوز از رسیدن به موفقیت در تورنمنت‌های داخلی اشباع نشده است. انگیزه پرسپولیسی‌ها برای رسیدن به پیروزی در این جدال، شاید حتی از خود این پیروزی نیز مهم‌تر به نظر می‌رسید. حالا پرسپولیس به صورت میانگین از هر بازی دو امتیاز به دست آورده و در صورت درخشش در پنج دیدار پایانی نیم‌فصل، از شانس خوبی برای قهرمانی نیمه اول لیگ برخوردار خواهد بود. این تیم البته بازی‌های بزرگی در پیش دارد و در هفته‌های باقی‌مانده باید با تراکتور، ذوب‌آهن و سپاهان مسابقه بدهد. تیم‌هایی که به مراتب سرسخت‌تر از پیکان هستند و به سادگی مقابل تیم پروفسور، زانو نخواهند زد. امید سرخپوشان برای نتیجه‌ گرفتن در لیگ، جام حذفی و البته فصل جدید لیگ قهرمانان آسیا، هنوز پررنگ‌ به نظر می‌رسد. آنها از جنگیدن خسته نمی‌شوند و این مهم‌ترین ویژگی تیمی است که عادت کرده گذشته را پشت سر بگذارد و دائما به جلو نگاه کند.