وقتی بهانه‌جویی، سختکوشی را می‌بلعد
آن‌که گفت آری، آن‌که گفت نه
آریا رهنورد
آن‌چه یحیی گل‌محمدی تا امروز در پرسپولیس انجام داده، قابل تقدیر است. دو قهرمانی در لیگ برتر و رسیدن به یک فینال لیگ قهرمانان، او را در زمره مربیان موفق تاریخ باشگاه قرار می‌دهد. او «برنده» خوبی است اما هنوز با تبدیل شدن به یک «بازنده» خوب فاصله دارد. هواداران فوتبال هم همواره شیفته مربیانی می‌شوند که کار کردن در بحران را به خوبی بلد باشند. که به بهانه‌ها پاسخ منفی بدهند و به جای تسلیم شدن و تراشیدن توجیه، راه عبور خودشان را از وسط یک چالش بزرگ و بی‌رحمانه پیدا کنند.
واکنش به پیروزی، همیشه ساده‌ترین کار ممکن است اما تمایز بین مربی‌ها عموما در واکنش به شکست مشخص می‌شود. یحیی گل‌محمدی خصوصیات مثبت زیادی دارد اما اساسا وقتی تیمش شکست می‌خورد، دیگر نمی‌توان روی «منطق» او حساب خاصی باز کرد. طبیعتا در چنین شرایطی، انتظار می‌رود که آقای مربی همه مسئولیت نتیجه را بپذیرد و بداند که در فوتبال، همیشه شکست‌ها و ناکامی‌هایی هم وجود دارند. بدون آن‌که نیاز باشد دائما این نتایج را به مسائل بیرونی ربط بدهیم. اگر قرار باشد بپذیریم که پرسپولیس با اراده یک گروه در ساختار مدیریت ورزش ایران شکست می‌خورد، پس باید بپذیریم که اساسا موفقیت‌های این چند سال باشگاه هم با اراده یک گروه دیگر در مدیریت ورزش به دست آمده‌اند. این حرف‌‌های عجیب در درجه اول، دستاوردهای خود پرسپولیس را نفی می‌کند و در درجه بعدی، این تصور را برای بازیکنان تیم به وجود می‌آورد که همیشه راه فراری به نام سرزنش دیگران سر راه‌شان قرار خواهد گرفت. پرسپولیس این روزها کند، کم‌انگیزه و کم‌خطر فوتبال بازی می‌کند و راه حل این مشکلات هم در ذهن یحیی و در زمین فوتبال است. نگاه کردن به هر جای دیگری برای برطرف کردن این مسائل، تنها باشگاه را در مسیر ناکامی قرار خواهد داد.
پرسپولیس این روزها کند، کم‌انگیزه و کم‌خطر فوتبال بازی می‌کند و راه حل این مشکلات هم در ذهن یحیی و در زمین فوتبال است. نگاه کردن به هر جای دیگری برای برطرف کردن این مسائل، تنها باشگاه را در مسیر ناکامی قرار خواهد داد
استقلال و سپاهان نسبت به فصل گذشته، تیم‌های بهتری بسته‌اند و به نظر می‌رسد حالا به لحاظ مهره، کیفیت بیشتری از پرسپولیس دارند. این ماجرا چندان هم عجیب نیست. چراکه حداقل در دو فصل گذشته هم پرسپولیس نسبت به این دو باشگاه ترکیب بهتری داشته است. اگر قرار باشد همیشه تیمی که ترکیب بهتری دارد در نهایت «قهرمان» شود، پس مساله‌ای به نام «هنر مربی» را باید کاملا نادیده گرفت. هنر مربی وقتی عیان می‌شود که تیم بتواند با ترکیبی متوسط‌تر، رقبا را شکست بدهد و قهرمانی را به دست بیاورد. شرایط این فصل پرسپولیس، اتفاقا یک فرصت رویایی برای یحیی به شمار می‌رود که خودش را بیشتر از همیشه ثابت کند و نشان بدهد که حتی با یک ترکیب معمولی‌تر هم می‌تواند قهرمانی لیگ برتر را به دست بیاورد. این مربی اما تصمیم گرفته روش متفاوتی را انتخاب کند و به محض روبه‌رو شدن با اولین شکست فصل، بهانه‌ها را مسلسل‌وار به اطراف پرتاب کند. البته که سپاهان و استقلال عملکرد بهتری نسبت به پرسپولیس در فصل نقل و انتقالات داشته‌اند اما هر کدام از این باشگاه‌ها به لحاظ جوانگرایی، موفق‌تر از پرسپولیس عمل کرده‌اند. استقلال فرهاد از خط دروازه تا خط حمله، یک مشت مهره جوان را به ترکیبش اضافه کرده است. مهره‌هایی که در آینده حتی پتانسیل رسیدن به تیم ملی را خواهند داشت. نفراتی مثل رضایی، صادقی، حسین‌زاده و... که نشان می‌دهد فرهاد نگاهی به آینده استقلال هم داشته است. حتی سپاهان هم با پدیده‌هایی مثل سلمانی و کریمی، در جوانگرایی موفق نشان داده اما یحیی از همان روز اول علاقه‌ای به استفاده از نفرات جوان در پرسپولیس نداشته است. نفراتی مثل آریا برزگر، سعید حسین‌پور، محمد شریفی و... هیچ‌وقت به اندازه کافی مورد اعتماد یحیی قرار نگرفتند. مهره‌هایی که شاید اگر کمی و فقط کمی محک می‌خوردند، قادر بودند بخشی از مشکلات این روزهای پرسپولیس را حل کنند.
رقبای پرسپولیس در این چند سال، به جای تلاش برای ترمیم ضعف‌ها و تقویت شدن، دائما در حال ایراد گرفتن از حریف و زیر سوال بردن موفقیت‌های این تیم بودند. این روش غلط اما نه‌تنها به سود آنها نشد، بلکه روند بازسازی‌شان را به تاخیر انداخت. حالا که آنها بالاخره از این عادت فاصله گرفته‌اند و روی تیم خودشان تمرکز کرده‌اند، نوبت یحیی شده که همان جنس صحبت‌ها را تکرار کنند. اینکه عده‌ای می‌خواهند به پرسپولیس سنگ بزنند و عده‌ای قصد دارند جلوی ادامه روند موفقیت این تیم را بگیرند. این صحبت‌ها را که محمود فکری هم می‌توانست مطرح کند. این صحبت‌ها را حتی یک مربی لیگ دویی هم می‌تواند به راحتی به زبان بیاورد. از چهره‌ای مثل یحیی اما انتظار می‌رود در چنین مواقعی کمی متفاوت‌تر عمل کند. قطعا خود او بهتر از هر کسی می‌داند که پرسپولیس در این فصل با چه حجمی از مشکلات فنی روبه‌رو شده است. مشکلاتی که حل‌نشدن‌شان تیم را به طرف بن‌بست خواهد کشاند. این مشکلات فنی را نباید زیر انبوهی از توجیه‌ها پنهان کرد. چراکه پرسپولیس برای پیشرفت در درجه اول به «واقع‌گرایی» و پذیرفتن حقیقت بدون چون و چرا نیاز دارد.
دیدگاه تان را بنویسید