به پشت سر نگاه نکن!

آریا طاری

فصل گذشته استقلال در شرایطی برای برگزاری متمرکز لیگ قهرمانان راهی قطر شد که به تازگی سرمربی‌اش را از دست داده بود و با سرمربی موقت هدایت می‌شد. واضح بود که استقلال با آن روحیه و آن وضعیت خاص، به جایی نمی‌رسد و نمی‌تواند به بلندپروازی در آسیا دل ببندد. حالا اما حکایت این تیم کاملا متفاوت است. آنها به خوبی قابلیت‌های خودشان را می‌شناسند و با روحیه‌ای مثال‌زدنی به آسیا رسیده‌اند. استقلال دیگر با بلاتکلیفی درگیر نیست و به خوبی توانسته خودش را برای حضور در لیگ قهرمانان آماده کند. البته که نباید نتیجه مسابقه رفت، دلیلی برای برد حتمی آنها در دیدار با الشرطه عراق باشد. استقلالی‌ها باید آن مسابقه و هر اتفاق دیگری در گذشته را به فراموشی بسپارند و همه هوش و حواس‌شان را به 90 دقیقه تعیین‌کننده نبرد با حریف عراقی بدهند. برخلاف چیزی که از ابتدا تصور می‌شد، صعود از این گروه هرگز بزرگ‌ترین آرزوی آبی‌ها نخواهد بود. آنها می‌توانند به راحتی قدرتمندترین تیم گروه باشند و در نهایت به عنوان تیم اول راهی مرحله بعدی شوند. شکست دادن الشرطه برای رسیدن به این هدف، کلیدی خواهد بود.

برخلاف چیزی که از ابتدا تصور می‌شد، صعود از این گروه هرگز بزرگ‌ترین آرزوی آبی‌ها نخواهد بود. آنها می‌توانند به راحتی قدرتمندترین تیم گروه باشند و در نهایت به عنوان تیم اول راهی مرحله بعدی شوند. شکست دادن الشرطه برای رسیدن به این هدف، کلیدی خواهد بود

حریف امشب استقلال در دیدار اول مرحله گروهی با الدحیل، اصلا آماده نشان نداد. آنها در جریان شکست دو بر صفر روبه‌روی رقیب قطری، بسیار کم‌دقت ظاهر شدند و تنها یک شوت درون چارچوب داشتند. الشرطه، تنها 44 درصد مالکیت توپ را در اختیار داشت و با وجود زدن کرنرهای زیاد، نتوانست تهدید بزرگی برای دروازه حریف به وجود بیاورد. آنها با سیستم پایه 2-4-4 وارد زمین شدند و در جریان یک بازی یک بار با اشتباه کریم شوایلی، دروازه خودشان را باز کردند. امیدواری اصلی نماینده عراق برای این مسابقه، به زوج هجومی این تیم برمی‌گردد. از جلمین ریواس ونزوئلایی که قبلا برای تیم‌هایی مثل الاتحاد، الهلال و شارجه توپ زده تا رافائل سیلوا دوس سانتوس برزیلی که اولین تجربه حضور در فوتبال آسیا را با الشرطه تجربه می‌کند. اگر مدافعان استقلال بتوانند این دو بازیکن را به خوبی مهار کنند، بعید است که دروازه این تیم روبه‌روی حریف عراقی به خطر بیفتد. شاید این بازی از یک جهت دیگر هم برای فوتبال ایران اهمیت دارد. تیم ملی در آینده‌ای نزدیک باید در یک بازی حساس و تعیین‌کننده روبه‌روی تیم ملی عراق قرار بگیرد و بد نیست که اعتماد به نفس ستاره‌های ایرانی روبه‌روی عراقی‌ها در رده باشگاهی کمی‌ بالاتر برود. فصل گذشته، هر دو نبرد استقلال و الشرطه در دور گروهی با تساوی به پایان رسید اما در نهایت این آبی‌های ایرانی بودند که توانستند راه‌شان را به طرف مرحله بعدی رقابت‌ها هموار کنند.

جذاب‌‌ترین نکته در استقلال تا اینجا در لیگ قهرمانان آسیا، آمادگی فردی نفرات این تیم بوده است. فرشید اسماعیلی به ویژه در نیمه نخست دیدار با الاهلی، یکی از بهترین بازی‌هایش با لباس استقلال را پشت سر گذاشت. مدت‌ها بود که هیچ‌کس فرشید را در چنین فرمی نمی‌دید. مهدی قایدی با سرعت‌ و و دقت مثال‌زدنی‌اش در گل اول و قدرت باورنکردنی‌اش روی گل دوم، نشان داد که می‌خواهد به یکی از بهترین مهره‌های فوتبال در قاره آسیا تبدیل شود. محمد نادری که مدت‌ها بود در معرض انتقادهای بزرگ قرار داشت، خودی نشان داد و نقش پررنگ و غیرقابل انکاری در حمله‌های تیم پیدا کرد. ارسلان مطهری هم مثل همیشه فداکارانه در خدمت تیم بود و با همه وجود برای هم‌تیمی‌ها موقعیت می‌ساخت. با وجود برد پرگل و یک‌طرفه استقلال، رشید مظاهری هم یکی از ستاره‌های بازی بود. سیو دیدنی او روی شوت عمر در حالی که بازی با برتری شکننده دو بر یک به سود استقلال دنبال می‌شد، تاثیر مهمی در این پیروزی ایفا کرد. این‌همه نمایش دلچسب و امیدوارکننده فردی در یک 90 دقیقه، به وضوح نشان می‌دهد که استقلال به لحاظ روحی و روانی کاملا آماده حضور در این جام شده است. این یکی از حریص‌ترین، فرصت‌طلب‌ترین و بهترین استقلال‌های یک دهه اخیر به شمار می‌رود. تیمی که نه فقط برای صعود از گروه، بلکه برای رسیدن به جام سرشار از انگیزه است. تیمی که همه نفرات در آن، از نیمکت‌نشین‌ها تا مهره‌های اصلی، به یک اندازه از گل زدن و برنده شدن خوشحال می‌شوند. تیمی که به نظر می‌رسد متحدتر از همیشه، به دنبال رسیدن به یک موفقیت بزرگ است.