داستان دو کاپیتان!

آریا رهنورد

پر کردن جای خالی شجاع خلیل‌زاده، تنها مسئولیت مهم سیدجلال حسینی در این فصل نبوده است. او نه‌تنها جای شجاع را به خوبی پر کرده، بلکه حتی توانسته جایگزین مناسبی برای عیسی آل‌کثیر در خط حمله باشد! خیلی از مدافعان میانی، روی زدن ضربات سر تبحر دارند اما سیدجلال این هفته نشان داد که حتی روی زمین هم می‌تواند برای تیمش گل‌زنی کند. کاپیتان قرمزها تا این هفته از لیگ برتر چهار گل به ثمر رسانده است. او پس از احمد نوراللهی، دومین گل‌زن برتر تیم به شمار می‌رود. جالب اینکه از بین چهار گل این فصل سید، سه گل بسیار حساس و تعیین‌کننده بودند. او تا این هفته از لیگ برتر سه گل سه امتیازی به ثمر رسانده و عملا 9 امتیاز را یک تنه برای تیم یحیی جمع کرده است. همه این اتفاق‌ها در شرایطی رخ داده که سید بیشتر هفته‌های فصل گذشته را روی نیمکت بوده است. در حقیقت او پس از یک دوره نیمکت‌نشینی نسبتا طولانی، آمادگی‌اش را به بهترین شکل حفظ کرده و دست به کاری زده تا نگرانی تیم یحیی در فاز دفاعی و حتی هجومی در این فصل، به حداقل برسد. پرسپولیسی‌ها مشکلات خاص خودشان را دارند. مسائل مالی باشگاه هنوز برای مهره‌های تیم آزاردهنده به نظر می‌رسد و با وجود رسیدن به دو فینال آسیا در سه سال گذشته، آنها همچنان به یک باشگاه متمول تبدیل نشده‌اند. پنجره نقل و انتقالات باشگاه نیز همچنان بسته است. با این حال در اردوی این تیم، خبری از «سرماخوردگی» و قهر نیست و همه در کنار هم، برای رسیدن به پنجمین قهرمانی مبارزه می‌کنند. سیدجلال، یکی از دلایل کلیدی انسجام پرسپولیس است. بدون تردید هر بازیکنی که تلاش او را در زمین مسابقه تماشا می‌کند، انگیزه بیشتری برای درخشیدن در این تیم به دست می‌آورد.

نقشی که سیدجلال در پرسپولیس بازی می‌کند، به ندرت در تیم‌های دیگر لیگ برتری دیده می‌شود. به شکل مستقیم می‌توان به استقلال اشاره کرد که عملا چنین تکیه‌گاهی در ترکیبش ندارد. «وریا غفوری» به لحاظ فنی فوتبالیست درجه یکی به شمار می‌رود اما هنوز نمی‌تواند نقش یک «رهبر» را برای تیم بازی کند

نقشی که سیدجلال در پرسپولیس بازی می‌کند، به ندرت در تیم‌های دیگر لیگ برتری دیده می‌شود. به شکل مستقیم می‌توان به استقلال اشاره کرد که عملا چنین تکیه‌گاهی در ترکیبش ندارد. «وریا غفوری» به لحاظ فنی فوتبالیست درجه یکی به شمار می‌رود اما هنوز نمی‌تواند نقش یک «رهبر» را برای تیم بازی کند. او که ناگهان در میانه‌های یک مسابقه خانگی قهر می‌کند و از استادیوم بیرون می‌رود، نمی‌تواند در سخت‌ترین روزها استقلال را به جلو هدایت کند. بحث قرارداد وریا و مشکلات او با باشگاه، همیشه داغ است و این موضوع، روی تمرکز تیم و خود او تاثیر قابل توجهی دارد. به نظر می‌رسد این ستاره خیلی زود کنترلش را از دست می‌دهد و حتی اگر برای چند دقیقه یک پاس ایده‌آل دریافت نکند، می‌تواند هر رفتاری را از خودش نشان بدهد. وریا در مورد جزئی‌ترین مسائل سیاسی و اجتماعی اظهارنظر می‌کند و این حق طبیعی اوست اما نکته عجیب اینجاست که وقتی نوبت به اظهارنظرهای کلیدی در مورد استقلال می‌شود، دیگر هیچ‌کس نمی‌تواند اثری از او پیدا کند. همه می‌دانند موضع کاپیتان استقلال در قبال مسائل روز کشور چیست اما هیچ‌کس نمی‌داند که او چه موضعی در مورد محمود فکری و اتفاقات درون باشگاه دارد. هیچ‌کس نمی‌داند او به عنوان کاپیتان، چقدر موافق کنار رفتن این مربی و بازگشت احتمالی فرهاد مجیدی است. شاید بخش مهمی از تفاوت‌های پرسپولیس و استقلال، به همین دو نفر برمی‌گردد. به سیدجلال که در حوالی 40 سالگی از تک تک ذره‌های رمق باقی مانده در ساق‌هایش برای درخشش هرچه بیشتر تیم بهره می‌برد تا وریا که در این فصل تنها سایه‌ای از خودش را در زمین مسابقه به نمایش گذاشته است.

این یک اصطلاح قدیمی در فوتبال است که «تیم‌ها، شبیه کاپیتان‌شان می‌شوند!» نگاهی گذرا به وضعیت این روزهای استقلال و پرسپولیس، می‌تواند این واقعیت را به اثبات برساند. پرسپولیس لیگ بیستم، درست مثل سیدجلال حسینی بوده است. محکم، مقتدر و تسلیم‌نشدنی. حتی وقتی که اوضاع خوب پیش نرفته و تیم شرایط ناخوشایندی را تجربه کرده، همه نفرات تیم پشت هم ایستاده‌اند تا روزهای خوب دوباره از راه برسند و صدر جدول لیگ برتر، باز هم قرمز شود. استقلال هم در این فصل، شباهت زیادی به وریا غفوری داشته. تیمی که در مقاطعی جذاب نشان داده و اسم ترسناکی برای رقبا ساخته اما در مجموع، همه هوش و حواسش را به موفقیت ندوخته است. وریا برای قهرمان شدن در لیگ برتر با استقلال، تا ابد زمان ندارد. اگر او می‌خواهد که این کار مهم را انجام بدهد، باید در برخی از رفتارهایش تجدیدنظر کند.