هفدهم دی‌ماه هر سال، روز گرامیداشت جهان پهلوان تختی است که همگان از او به عنوان قهرمانی بی‌بدیل و پهلوانی جاودان در ورزش ایران‌زمین یاد می‌کنند. مردی که روز پنجم شهریور سال ۱۳۰۹ در جنوب تهران به دنیا آمد و در روز هفدهم دی ۱۳۴۶ در اوج محبوبیت و افتخار چشم از جهان فروبست و تاثیری عمیق در تاریخ ورزش ایران به یادگار گذاشت. به گواه بسیاری از پیشکسوتان و رفقای نزدیک تختی، او به هیچ عنوان اهل انتقاد و یا درد دل با رفقا و بروز دادن روحیاتش نبود و شاید همین مورد باعث انزوا و سکوت او شده بود. اما همین مرد آرام، توانست در عمق ذهن و دل مردم ایران جاودانه شود و تاثیری بی‌بدیل از رفتار و منش پهلوانی خود بر تاریخ پرفراز و نشیب ورزش ایران زمین بر جای بگذارد. امسال در سالروز درگذشت تختی قرار است وصیت‌نامه او نیز که ماه‌ها در حال مرمت بود و در 29 اردیبهشت همزمان با افتتاح موزه ملی ورزش از آن رونمایی شد، خوانده شود. طبق آنچه در وصیت‌نامه مرحوم غلامرضا تختی - بر اساس خوانش اولیه- به آن اشاره شده، این وصیت‌نامه به تاریخ «شانزدهم دی‌ماه یک هزار سیصد و چهل و شش خورشیدی برابر پنجم شوال یک هزار و سیصد و هشتاد و هفت قمری» یعنی یک روز پیش از مرگ وی تنظیم شده بود.

    

 

کپی شد