آریا رهنورد

بعضی از مهره‌های پرسپولیس از جمله سیدجلال حسینی، آنقدر از مدیرعامل تیم‌شان تعریف و تمجید می‌کنند که هوادارها را به تعجب می‌اندازند. با این روند هر لحظه ممکن است حتی جملات پروفسور سمیعی را نیز به جعفر سمیعی اختصاص بدهند و برای او یک کانال تلگرام هم بزنند. اینکه بازیکنان از مدیر باشگاه راضی باشند به خودی خود اتفاق مثبتی محسوب می‌شود اما کاش این نفرات حداقل دلیل رضایت‌شان را به هوادارها هم توضیح بدهند. چراکه طرفداران باشگاه از زمان روی کار آمدن سمیعی، شاهد یک تغییر بزرگ و محسوس در تیم محبوب‌شان نبوده‌اند. مرور کارنامه آقای مدیرعامل در همین مدت کوتاه، نکات نگران‌کننده زیادی دارد.

بازی با ذوب؛ سه بر صفر نشد

پرسپولیس برای آمادگی بیشتر پیش از فینال لیگ قهرمانان آسیا، به دیدار با ذوب‌آهن نیاز داشت اما ذوبی‌ها تحت تاثیر ویروس کرونا قرار گرفته بودند. آنها تلاش کردند تا در دیدار با شهرخودرو هم حاضر نشوند اما موفق به چنین کاری نشدند. با این حال در نهایت تصمیم بر لغو نبرد این تیم با پرسپولیس گرفته شد. موضوعی که برای سرخ‌ها بسیار ناراحت‌کننده بود. چراکه آنها مجبور شدند با یک مسابقه درون‌گروهی خودشان را برای فینال آسیا آماده کنند. از همان روز به بعد، مدیران باشگاه پرسپولیس خواهان «سه بر صفر» اعلام شدن نتیجه دیدار با ذوب بودند. آنها اعتقاد داشتند که تیم حریف در مورد تعداد مهره‌های کرونایی روراست نبوده و قانون را دور زده است. با این حال پرسپولیس برابر ذوب‌آهن به زمین رفت و دو امتیاز را هم به راحتی از دست داد. جالب اینکه مدیران پرسپولیس هنوز هم از سه بر صفر شدن بازی حرف می‌زنند اما در عمل دلایل متقاعدکننده‌ای برای این اتفاق به کمیته انضباطی ارائه نکرده‌اند. به همین خاطر کاملا بعید به نظر می‌رسد که شانسی برای عوض شدن نتیجه این جدال وجود داشته باشد.

آل کثیر؛ امیدواری بیهوده

مدیرعامل پرسپولیس تا آخرین ساعت‌ها قبل از فینال آسیا، درباره بخشیده‌شدن عیسی آل‌کثیر صحبت می‌کرد. حتی حرف از این بود که عیسی در آخرین ثانیه‌ها با یک پرواز خودش را به قطر خواهد رساند. این امیدواری در شرایطی شکل گرفت که عملا شانس بخشیده‌شدن این ستاره چیزی در حدود صفر درصد بود. همان‌طور که از ابتدا هم پیش‌بینی می‌شد، آل‌کثیر بخشیده نشد و محرومیتش پابرجا ماند اما سمیعی با اصرار بیش از حد به این بخشش، تمرکز تیمش را به هم ریخت. اگر او یک مدیر پرتجربه بود، در این مقطع به جای کوبیدن به در و دیوار برای عیسی، به مهاجمان تیم خودی کمی اعتماد به نفس می‌داد و آنها را به لحاظ روحی آماده این نبرد می‌کرد.

بشار رسن؛ رفت که رفت

می‌گویند «بشار رسن» با توافق‌نامه‌ای از پرسپولیس جدا شد که توسط مدیرعامل پیشین باشگاه به امضا رسیده بود. با این حال سمیعی و دوستانش در این مدت هیچ کاری برای حفظ بشار انجام ندادند. مدیری هم که این توافق‌نامه را امضا کرده، هنوز در هیات مدیره باشگاه پرسپولیس حضور دارد و برای این تیم تصمیم می‌گیرد. سمیعی و شکوری، دست روی دست گذاشتند تا بشار جدا شود و 120 هزار دلار از این طریق به باشگاه برسد. آنها خوشحال به نظر می‌رسند که این رقم را از فروش ستاره عراقی به دست آورده‌اند اما حقیقت آن است که با این مبلغ حتی نمی‌توان یک بازیکن باکیفیت داخلی را هم خریداری کرد. پرسپولیس بازیساز اصلی و یکی از مهم‌ترین مهره‌هایش را به راحتی از دست داده و بعید به نظر می‌رسد که جای خالی بشار پس از چند سال درخشش مداوم در ترکیب این باشگاه، به زودی پر شود. جدایی رسن شاید از این کادر مدیریتی شروع نشده باشد اما سکوت و انفعال آنها در این مورد، یک نمره منفی بزرگ برای‌شان بوده است.

تمدید قرارداد؛ فقط با سیامک

تمدید قرارداد در میانه فصل، می‌تواند یک روش اصولی و درست برای مدیریت یک باشگاه باشد اما به شرطی که مدیران پرسپولیس به جز «سیامک نعمتی» به تمدید قرارداد با چند بازیکن دیگر هم فکر کنند. سیامک بازیکن بدی نیست اما این هافبک حتی اگر در پارس جنوبی جم هم توپ می‌زد، خیلی مشکلی با تمدید قراردادش نداشت. باشگاه ستاره‌های به مراتب بزرگ‌تری از سیامک دارد و اگر قرار است مدیران پرسپولیس روی تمدیدها مانور بدهند، باید به سراغ آن مهره‌های کلیدی بروند.

شغل سابق؛ همچنان پابرجا

حضور دو شغله‌ها در یک پست مدیریتی در فوتبال ایران ممنوع است اما سمیعی همچنان هر دو شغلش را حفظ کرده و علاوه بر مدیریت پرسپولیس، مسئول حراست وزارت ورزش نیز به شمار می‌رود. اساسا کار در باشگاه پرهیاهویی مثل پرسپولیس، یک کار تمام وقت محسوب می‌شود و علاوه بر این، با توجه به شائبه‌های همیشگی پرسپولیس و وزارت، بهتر است منصب قبلی این مدیر از او گرفته شود. با این حال سمیعی تا امروز در این خصوص مقاومت به خرج داده و پست پیشینش را واگذار نکرده است. باید منتظر ماند و دید که اصرار او به دوشغله بودن، تا کجا ادامه پیدا خواهد کرد.