آریا رهنورد

دوران دراگان اسکوچیچ با حضور پیام نیازمند روی خط دروازه تیم ملی آغاز شد. تردیدی وجود ندارد که هنوز هم علیرضا بیرانوند، مرد شماره یک دروازه تیم ملی است. دستاوردهای بیرو و کیفیت او، انکارنشدنی به نظر می‌رسند اما ظاهرا اگر قرار است رقیبی برای ستاره سابق پرسپولیس وجود داشته باشد، آن رقیب امیر عابدزاده خواهد بود. نمایش نیازمند روبه‌روی ازبکستان در ادامه مسیر چند ماه گذشته او، چندان درخشان نبوده و حالا که بیرانوند هم در اردوی تیم ملی حضور ندارد، بهترین زمان برای اعتماد کردن به امیر از راه رسیده است. پسری که بخشی از قابلیت‌هایش را در لیگ پرتغال، به بهترین وجه نشان داده است.

کارلوس کی‌روش، اولین سرمربی تیم ملی بود که امیر عابدزاده را به اردوهای تیم دعوت کرد. البته با توجه به شرایط سنی، این احتمال که او زودتر از دوران کی‌روش به تیم ملی بزرگسالان دعوت شود هم عملا وجود نداشت. با این حال میزان اعتقاد عمیق مرد پرتغالی به گلر جوان ایرانی زمانی مورد توجه قرار گرفت که امیر به عنوان یکی از سه گلر نهایی فوتبال ایران به جام جهانی 2018 روسیه رفت. در بین همه سنگربان‌هایی که در لیگ برتر و لیگ‌های خارجی فعال بودند، امیر عابدزاده یکی از سه گزینه نهایی برای حضور در جام جهانی بود. البته واضح به نظر می‌رسید که او به عنوان سنگربان اصلی به روسیه نمی‌رود و این تورنمنت به جای فرصت بازی، زمانی برای کسب تجربه عابدزاده خواهد بود. حالا اسکوچیچ هم در اولین فهرست، علاقه‌اش را به استعدادهای امیر نشان داده است. او روی عابدزاده حساب باز می‌کند و بعید نیست در دیدار دوستانه بعدی تیم ملی، از ابتدا این سنگربان را روی خط دروازه قرار بدهد. عابدزاده در کنار رشید و پیام، گزینه‌های جدی این روزهای دروازه ایران به شمار می‌روند. رشید و پیام، هر دو شروع شگفت‌انگیزی در دیدارهای فصل گذشته داشتند و لیگ برتر نوزدهم را به ایده‌آل‌ترین شکل ممکن کلید زدند اما در ادامه راه، آن درخشش ابتدایی را بروز ندادند و مثل گذشته، دژهای نفوذناپذیری درون چارچوب نبودند. به این گروه، باید حامد لک را هم اضافه کرد که در لیگ قهرمانان آسیا، فراتر از حد انتظار ظاهر شد و بدون شک یکی از بهترین گلرهای این تورنمنت به شمار می‌رفت. همه این نفرات، همچنان در سایه بیرو هستند اما امیر با توجه به حضور در فوتبال اروپا و روزهای فوق‌العاده‌ای که در ماریتیمو پشت سر می‌گذارد، شاید فعلا نزدیک‌ترین گزینه به بیرانوند باشد. در واقع او در شرایط فعلی، مرد شماره دو دروازه تیم ملی است و اگر نیمکت‌نشینی و آسیب‌دیدگی علیرضا در فوتبال بلژیک ادامه پیدا کند، امیر شانس زیادی برای تبدیل شدن به مرد شماره یک دروازه این تیم خواهد داشت.

در فوتبال باشگاهی ایران، هیچ‌وقت به امیر عابدزاده به اندازه کافی بها داده نشد. در پرسپولیس و راه‌آهن، این بدبینی عمومی درباره این پسر وجود داشت که به خاطر نام پدرش فوتبال بازی می‌کند و آمادگی تبدیل شدن به گلر اول یک باشگاه را ندارد. پیوستن به باشگاه باریرنسه در فوتبال پرتغال اما یک تغییر بزرگ و بسیار مثبت برای عابدزاده بود. او در این باشگاه هم همیشه به میدان نمی‌رفت اما حداقل توانست به همه ثابت کند که در فوتبال باشگاهی اروپا بیشتر از ایران به این سنگربان بها می‌دهند. قدم بسیار مهم بعدی برای امیر، امضای قرارداد با باشگاه ماریتیمو در لیگ پرتغال بود. یک قرارداد بسیار مهم برای پیوستن به تیمی که در فوتبال پرتغال، کاملا شناخته‌شده است. از همان اولین روزهای بازی برای ماریتیمو تا گرفتن پنالتی ستاره بزرگی مثل الکس تلس در آخرین دیدارهای فوتبال قبل از فیفادی، همه چیز برای امیر در این باشگاه بسیار خوب پیش رفته است. برای باور اینکه عابدزاده چقدر برای باشگاهی مثل ماریتیمو اهمیت دارد، کافی است بدانیم او در سه هفته این فصل لیگ پرتغال روی هم 15 سیو داشته است. آماری که از هر گلر دیگری در این لیگ بهتر به نظر می‌رسد. ماریتیمو پس از درخشش امیر، به سراغ جذب یک ستاره ایرانی دیگر رفته و علی علیپور را نیز به خدمت گرفته است. با این کیفیت، بعید نیست که عابدزاده بتواند در اروپا برای باشگاه‌های بزرگ‌تری هم به میدان برود. در تاریخ فوتبال ایران، به ندرت گلری توانسته به عنوان یک لژیونر بدرخشد اما حالا امیر عابدزاده، این ماموریت غیرممکن را به خوبی انجام داده است.

پسر پروین، پسر حجازی و خیلی از «آقازاده»‌های سرشناس فوتبال ایران، هرگز ستاره نشدند و جایی در تیم ملی به دست نیاوردند اما ماجرای پسر عابدزاده، کمی متفاوت است. او تا همین‌جا هم نشان داده که پتانسیل تبدیل شدن به یک ستاره بزرگ برای فوتبال ایران را دارد و می‌تواند در تیم ملی هم، کارهای بزرگی انجام بدهد. این یک احتمال بسیار جذاب برای دروازه تیم اسکوچیچ خواهد بود. حالا دیگر نمی‌توان از بیرو به عنوان یک مهره بدون جانشین در این تیم نام برد. چراکه رقبای زیادی آماده هستند تا خودشان را در یک جایگاه جدید، اثبات کنند.