آریا رهنورد

ویلموتس لیگ برتر را نگاه می‌کند. خوب هم نگاه می‌کند. این مهم‌ترین «واقعیت» در مورد اردوی جدید تیم ملی است. دعوت از پدیده‌هایی مثل محبی و منصوری، نوع نگاه به ستاره‌های لیگ برتر را در تیم ملی تغییر داده است. حالا دیگر بازیکن‌ها می‌دانند که برای رسیدن به لباس تیم ملی، حتما نباید مشغول بازی و زندگی در کشورهای اروپایی باشند. دوره بازیکنانی که بیشتر از بازی باشگاهی، بازی ملی در کارنامه دارند، در تیم ویلموتس به پایان رسیده و بدون تردید تاثیر این اتفاق، به زودی در لیگ برتر نیز مشخص خواهد شد.

سرمربی بلژیکی تیم ملی نه‌تنها نگاهی تحقیر‌آمیز به لیگ برتر ایران ندارد، بلکه حتی کیفیت لیگ را نیز زیر سوال نمی‌برد و به جای اصرار به دعوت از لژیونرها، نفراتی را که در اوج آمادگی و در فرم مطلوب هستند به اردوهای تیم ملی فرا می‌خواند. محمد محبی، مرتضی منصوری و اللهیار صیادمنش، همگی اولین بازی ملی‌شان را در دوران ویلموتس انجام داده‌اند و همه نیز موفق شده‌اند در اولین بازی‌شان گل‌زنی کنند. با این وجود حتی خود اللهیار هم پس از شروع ناامیدکننده فصل جدید، به خاطر دور بودن از آمادگی مطلوب در اردوی بعدی تیم ملی دیده نشد. هنوز بازیکنان زیادی هستند که باید خودشان را به تیم ملی برسانند. به محض اینکه هفته تازه لیگ برتر شروع شود، تاثیر حضور پدیده‌ها در تیم ملی، روشن خواهد شد. چراکه مهره‌های جوان‌، انگیزه‌های به مراتب بیشتری نسبت به گذشته خواهند داشت. زمانی تصور می‎شد که بازیکن‌ها برای ملی‌پوش‌ شدن باید در درجه اول، به یک پیشنهاد اروپایی پاسخ مثبت بدهند. همین فلسفه بود که موجب شد بسیاری از بازیکن‌ها در آن دوره زمانی، راهی فوتبال اروپا شوند. این اتفاق برای بعضی از این مهره‌ها سودمند بود اما به پیشرفت بعضی از مهره‌های دیگر، هیچ کمکی نکرد و حتی پسرفت آنها را نیز به دنبال داشت. حالا دیگر فوتبالیست‌ها می‌توانند تنها با درخشش در رقابت‌های لیگ برتر، شانس حضور در اردوی تیم ملی را به دست بیاورند. لیگ برتر که از سر گرفته شود، مهره‌های جوان با انگیزه‌ای بیشتر از همیشه در مسابقه‌ها ظاهر می‌شوند. چراکه آنها می‌دانند بیشتر از گذشته دیده می‌شوند و عملکردشان، زیر ذره‌بین مربیان تیم ملی قرار می‌گیرد.

محمد محبی و مرتضی منصوری، تنها پدیده‌های این فصل لیگ نیستند که شایستگی حضور در تیم ملی را دارند. مدافع راست و مهاجم سپاهان، پس از تنها چند هفته درخشش به اردوی تیم ملی رسیده‌اند اما این جایگاه برای‎شان، دائمی نخواهد بود. محمد و مرتضی باید برای حفظ جایگاه‌شان در اردوی تیم، تا پایان فصل به همین اندازه تلاش کنند و همین‌قدر آماده بمانند. روی خط دروازه، سیدحسین حسینی در ادامه فصل برای ملی‌پوش‌ شدن به سختی مبارزه خواهد کرد. او فعلا از رشید و پیام عقب افتاده و دروازه را به آنها تقدیم کرده اما هیج تضمینی وجود ندارد که این وضعیت ادامه‌دار باشد. شهریار مغانلو از پیکان با پنج گل زده، بهترین گل‌زن این روزهای لیگ برتر به شمار می‌رود. او پیش از بازی برای پیکان نیز به واسطه درخشش در لیگ یک، به اردوی تیم ویلموتس دعوت شده بود. او حالا انگیزه‌های زیادی برای بازگشت دوباره به تیم ملی دارد. علی شجاعی نیز در نساجی، درخشان ظاهر شده و این فصل بهترین بازیکن از قدرتمندترین خط حمله این فصل لیگ برتر بوده است. او هم اگر به گل‌زنی‌هایش ادامه بدهد، در آینده نزدیک ملی‌پوش خواهد شد. رضا اسدی نیز در خط هافبک تراکتورسازی، درخشش قابل توجهی داشته و به همه ثابت کرده که می‌تواند در حد و اندازه‌های پیوستن به تیم ملی نیز باشد. مهدی ترکمان در پارس جنوبی جم، ایمان سلیمی در تراکتورسازی و سلیمانی در سایپا، پدیده‌هایی هستند که شاید دیر یا زود، لباس تیم ملی را بر تن کنند. در تیم ویلموتس، هیچ محدودیتی برای دعوت بازیکن‌ها به تیم ملی وجود ندارد.

تیم ویلموتس با وجود در اختیار داشتن چند مهره جوان، در مجموع تیم جوانی به نظر نمی‌رسد. میانگین سنی این تیم حوالی 27 سال است و اگر همه مهره‌ها تا رقابت‌های جام جهانی ماندگار شوند، میانگین سنی تیم در زمان برگزاری آن رقابت‌ها از مرز 30 سال نیز عبور خواهد کرد. به نظر می‌رسد قدم بعدی مارک ویلموتس در تیم ملی، رقم زدن جوانگرایی باشد. هرچند که دلیلی برای «سریع‌» بودن این اتفاق در تیم ملی وجود ندارد. این تصمیم باید به صورت تدریجی در تیم ملی پیاده شود. 

چراکه خالی شدن تیم از تجربه، می‌تواند عواقب بدی را به دنبال داشته باشد. ویلموتس برای چند دیدار حساس پیش رو، وزن تجربی تیمش را حفظ می‌کند اما پس از آن احتمالا با مهره‌هایی مثل اشکان و مسعود وداع خواهد کرد تا جای این نفرات را در تیمش به مهره‌های کم سن و سال‌تر بدهد. این تصمیم بالاخره دیر یا زود گرفته خواهد شد. تصمیمی که شاید هم به سود خود این بازیکن‌ها و هم به سود تیم ملی تمام شود.