بازگشت به عهد عتیق!

آریا طاری

علی فتح‌الله زاده بالاخره به خواسته‌اش رسید و رسما به عنوان مدیرعامل باشگاه استقلال معرفی شد. البته هنوز هم حرف و حدیث‌هایی در مورد قانون بازنشستگی و موانع احتمالی در مسیر این مدیر وجود دارد اما او تا امروز موانع زیادی را کنار زده تا برای چندمین بار، این جایگاه را به دست بیاورد. تقریبا همه می‌دانند در این دوره چه اتفاقی خواهد افتاد. باز هم وعده‌های بزرگ، باز هم بمب‌های نقل و انتقالاتی، باز هم هیاهو و سروصدای ناتمام و باز هم چک‌های شخصی، استقلال را به تسخیر درمی‌آورد. دورنمای استقلال با مدیر جدید، اصلا امیدوارکننده نیست. مگر آن‌که آقای مدیر نسبت به گذشته، حداقل کمی تغییر رویه در تصمیم‌هایش ایجاد کند. فتح‌ا...زاده کارش را در استقلال، با یک جدل لفظی تلویزیونی رودرروی یکی از اعضای هیات مدیره باشگاه آغاز کرد. شاید حالا دیگر بر همگان روشن باشد که چرا باشگاه از مدت‌ها قبل هرگز رنگ آرامش را ندیده است. وقتی چنین اختلاف نظر بزرگ و عمیقی در مجموعه استقلال وجود داشته، باید هم هر روز یک حاشیه جدید برای باشگاه ساخته شود. فتح‌ا...زاده سرانجام پیروز این نبرد شده و کرسی ریاست را به دست آورده است. هدف او از بازگشت به «باشگاه» از همان روز اول نیز، انتخاب به عنوان مدیرعامل جدید بود. اگر او تنها قصد «کمک» به استقلال را داشت، می‌توانست عضوی از کادر مدیریتی باشد اما مدتی قبل به محض اینکه متوجه شد گزینه اول ریاست باشگاه از سوی وزارت ورزش نیز، از سمتش استعفا کرد. او از «التماس» بعضی از هوادارها برای بازگشت به باشگاه صحبت کرد اما این روزها دیگر کم‌تر هواداری است که برای این سبک از مدیریت عوام‌فریبانه، تره هم خرد کند. حتی وقتی خبر استعفای فتح‌الله زاده مطرح شد، استقلالی‌ها هیچ واکنشی به این ماجرا نداشتند و از دست دادن او را، به هیچ وجه یک تهدید جدی برای خودشان تلقی نمی‌کردند. دوران بمب، حاشیه و هیاهو سپری شده و دیگر در فوتبال، کارها تنها با «جدیت» پیش می‌رود. شاید به همین خاطر است که در بین هواداران استقلال، کوچک‌ترین تکاپویی برای مدیریت این چهره شکل نگرفت. با این وجود او پس از چند رفت و برگشت، بالاخره کرسی ریاست تیم را از آن خودش کرد. در جریان تلاش برای ریاست استقلال، فتح‌الله زاده حتی به فدراسیون فوتبال هم رفت تا برای نایب‌رییسی، ثبت‌نام کند. آن هم در شرایطی که او تا امروز به جز استقلال، هیچ تجربه مدیریتی دیگری در فوتبال ایران نداشته است. استقلال در شرایط فعلی بیشتر از هر چیزی، به «آرامش» نیاز دارد. استقلال مدیری نمی‌خواهد که هر روز در «تلویزیون» باشد. که یک روز از قرارداد قدیمی با مهدوی‌کیا بگوید و یک روز پای علی کریمی را وسط بکشد. استقلال مدیری نمی‌خواهد که هر روز یک جدال لفظی جدید به راه بیندازد. هرکدام از این اتفاق‌ها، تمرکز را از تیم می‌گیرند و باشگاه را با دردسرهای بزرگی روبه‌رو می‌کنند. اولین وعده‌های فتح‌الله‌زاده در بازگشت به استقلال، درست از جنس «مدیریت» خاص او هستند. سنگ‌هایی بزرگ برای نزدن. او وعده داده است که ظرف 10 ماه، یک استادیوم اختصاصی برای استقلال می‌سازد. در کشوری که حتی بازسازی یک ورزشگاه در آن سال‌ها طول می‌کشد، ساخت 10 ماهه یک ورزشگاه، از آن وعده‌هاست که هرگز محقق نخواهد شد. حتی اگر به فرض محال چنین اتفاقی رخ بدهد، 35 هزار نفر ظرفیت برای هواداران استقلال کافی نخواهد بود. گفته می‌شود که این تیم نزدیک به 80 میلیارد بدهی دارد. طبیعتا یک مدیر در چنین شرایطی، باید در درجه اول به دنبال پرداخت این بدهی سنگین و نجومی باشد اما مدیر جدید آبی‌ها، همچنان از جذب لئو مسی در 37 سالگی حرف می‌زند. همانطور که قبلا وعده خرید اسین و شواین‌اشتایگر را به هواداران آبی داده بود. وعده بعدی او، جام گرفتن تا سال 1400 است. مثل همیشه، او یک عدد رند پیدا کرده و وعده قهرمانی را به طرفداران آبی داده است. اصلا در باشگاهی که به عنوان یکی از بزرگ‌ترین تیم‌های ایران هر سال تنها برای گرفتن جام مبارزه می‌کند، چه هنری در جام گرفتن تا سال 1400 نهفته است؟ این وعده‌های بزرگ، دردی از استقلال دوا نخواهند کرد. باشگاه باید راه دیگری برای رسیدن به خوشبختی پیدا کند. راهی که به جای شعار و وعده، از منطق، هدف و استمرار می‌آید.

شاید علی فتح‌الله زاده هم به مرور زمان تغییر کرده باشد. هواداران استقلال به این موضوع امیدوارند اما وقتی یکی از اولین چالش‌های او را با رقیب سنتی را می‌بینند، خیلی زود در آغوش ناامیدی قرار می‌گیرند. باشگاهی که هزار و یک مشکل ریز و درشت دارد، در روزهای گذشته وارد این دعوا با پرسپولیسی‌ها شده که چرا رنگ ویروس کرونا در باشگاه پرسپولیس، آبی بوده است؟ روزنامه تحت مدیریت فتح‌ا...زاده نیز بلافاصله دست به کار شده و با قرمز کردن کرونا، تلاش کرده تا به رقیب دیرینه جواب بدهد. باور کنید که این «بحث روز» فوتبال ماست. میان همه آن بحث‌های اقتصادی، اجتماعی و ورزشی که می‌توانند به فوتبال کمک کنند، «رنگ ویروس» دغدغه فتح‌الله زاده و دوستان شده است. با این وضع، چقدر می‌شود به آینده استقلال امیدوار بود؟