دیوار کرونا!

با وجود قرنطینه منطقه ووهان در چین به عنوان نقطه آغاز انتقال ویروس کرونا به انسان، نوع جدید این ویروس به بیش از 20 کشور جهان منتقل شده است. نه فقط کشورهای آسیایی، بلکه کشورهای اروپایی نیز حالا با این معضل بزرگ دست و پنجه نرم می‌کنند. ورزش هم مثل بسیاری دیگر از حوزه‌های اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی، تحت تاثیر انتشار کرونا قرار گرفته است. طبیعتا کاهش حداکثری برنامه‌های شلوغ و پرجمعیت، اولین قدمی است که باید در راه مهار کرونا برداشته شود. به همین خاطر چینی‌ها شروع فصل جدید رقابت‌های لیگ فوتبال این کشور را برای دو ماه به تاخیر انداخته‌اند. همچنین رقابت‌های کشتی، بوکس و چند رشته دیگر انتخابی المپیک نیز در این کشور تا چند ماه دیگر برگزار نمی‌شود. راننده‌های فرمول یک برای گرندپری 2020 شانگهای به چین سفر نمی‌کنند و همچنین خبری از برگزاری دیدارهای قهرمانی فوتسال آسیا در این کشور نیست. ایتالیا، دومین کشوری است که رقابت‌های ورزشی‌‎اش را برای مقابله با کرونا لغو می‌کند .آمار مرگ و میر در این کشور با کروناویروس، هنوز به شدت پایین است اما آنها به هیچ وجه نمی‌خواهند سلامتی مردم را به خاطر اصرار برای برگزاری مسابقه‌های ورزشی، به خطر بیندازند. این چالشی است که ورزش باید در همه نقاط دنیا با آن روبه‌رو شود. حتی گفته می‌شود اگر مهار ویروس صورت نگیرد، برگزاری المپیک بیست بیست در توکیو به خطر خواهد افتاد. البته که با گرم‌تر شدن دما، فعالیت این ویروس کاهش چشمگیری پیدا خواهد کرد و انتظار می‌رود تا المپیک، سرعت انتشار کرونا بسیار کم‌تر شود اما به هر حال ژاپنی‌ها باید از همین حالا، آمادگی کامل برای برگزاری چنین رقابت‌های بزرگی را به دست بیاورند. انتشار یک ویروس در چنین مقیاس گسترده‌ای، نگرانی‌های بزرگی را در تمام دنیا به وجود آورده است. در چنین شرایطی رقابت‌های ورزشی حتی اگر به تعطیلی کشیده نشوند، باز هم جذابیت خاصی به همراه نخواهند داشت و در اوج نگرانی انجام خواهند شد. هر کسی که به برگزاری بازی‌ها «اصرار» دارد، در واقع در حال به خطر انداختن سلامتی دیگران است. کرونا می‌تواند تجربه ترسناکی نباشد. به این شرط که همه در کنار هم بایستند و برای یک هدف بزرگ تلاش کنند. اینکه هرکس ساز خودش را بزند و هرکس برای خودش تصمیم بگیرد، تنها موجب قدرتمندترشدن بیماری خواهد شد. هیچ اشکالی ندارد اگر رقابت‌های ورزشی برای مدتی تعطیل شوند، هیچ اشکالی ندارد اگر نمایندگان ایران به جای میزبانی از رقبای آسیایی، این بازی‌ها را در کشورهای دیگر برگزار کنند. حتی اگر کار به جایی بکشد که تیم ملی دیدار با هنگ‌کنگ را در زمین بی‌طرف برگزار کند، باز هم یک فاجعه اتفاق نیفتاده است. فراموش نکنیم که نتیجه هیچ مسابقه‌ای، مهم‌تر از سلامتی یک انسان نیست. فراموش نکنیم که برد و باخت‌ها جبران می‌شوند اما زندگی از دست رفته یک انسان، دیگر به او برنمی‌گردد. ورزشی‌ها باید پا به پای مردم، برای رفع شدن این بحران مبارزه کنند. آنها باید مسئولیت‌شان را بپذیرند و این مسئولیت را به بهترین شکل ممکن انجام بدهند. کرونا اصلا شکست‌ناپذیر نیست؛ به شرطی که ما راه‌های شکست آن را به خوبی بلد باشیم.