فدراسیون زنوزی!

آریا طاری

پر شدن سکوهای ورزشگاه یادگار برای بازی تراکتورسازی و استقلال در فصلی که هنوز ورزشگاه آزادی در آن حتی یک بار هم پر نشده، به خودی خود اتفاق مثبت و جالب توجهی به نظر می‌رسد. با این وجود اگر قرار باشد هواداران تیم تبریزی، هرچه دل‌شان خواست به زبان بیاورند و هر شعاری که تمامیت ارضی کشور را زیر سوال می‌برد سر بدهند، همان بهتر که سکوهای یادگار در جریان بازی‌های خانگی این تیم خالی بماند. تراکتوری‌ها فصل گذشته به کاپیتان تیم ملی سیلی زدند اما عملا هیچ اتفاقی برای محروم کردن‌شان رخ نداد. آنها این فصل نیز از یک بازی خانگی محروم بودند اما این حکم «ناگهان» در ساعت‌های منتهی به بازی نقض شد. شاید اگر پرسپولیس و استقلال نیز آتا «زنوزی» داشتند، اصلا مجبور نبودند یکی از دیدارهای این فصل‌شان را «بدون تماشاگر» برگزار کنند. ظاهرا در شرایط فعلی، خون تراکتور از خون همه تیم‌های دیگر حاضر در لیگ برتر برای فدراسیونی‌ها رنگین‌تر است و بیشتر میزبانی‌های این تیم در روز «جمعه» اتفاق می‌افتد. آن‌ هم در حالی که پرسپولیس و استقلال این فصل مجموعا پنج بار روز جمعه در آزادی میزبانی خواهند کرد. تراکتور از چنان قدرتی برخوردار است که می‌تواند به صورت همزمان دو تیم در لیگ برتر داشته باشد. کاری که قبلا سپاهان و فولاد خوزستان از آن منع شده بودند. سپاهان‌نوین و فولاد نوین، چاره‌ای جز تبعید به لیگ یک نداشتند اما «تراکتور نوین» با نام مستعار ماشین‌سازی در لیگ برتر بازی می‌کند. هیچ مشکل قانونی‌ای نیست که با پرداخت پول حل نشود!  تا زمانی که تراکتور برابر قانون «برابرتر» از دیگران باشد، نباید انتظار داشت جو دیدارهای خانگی این تیم نیز اصلاح شود. هنوز هم روی سکوهای یادگار شعارهایی علیه تمامیت ارضی ایران سر داده می‌شود. بعضی از کشورهای بیگانه تشویق می‌شوند و پرچم و بنرهایی به شدت زشت، در استادیوم خودنمایی می‌کنند. کمیته انضباطی نه‌تنها مشکلی با این ماجرا ندارد، بلکه حتی از هواداران تبریزی تقدیر به عمل می‌آورد. سعید فتاحی آنها را به عنوان الگو معرفی می‌کند و زنوزی برای‌شان نامه فدایت شوم می‌نویسد. همان فدراسیونی که روز تعطیل علیه هواداران پرسپولیس بیانیه صادر می‌کند، چشم‌هایش را روی ماجراهای زشت تبریز کاملا بسته است. ماجراهایی که حتی به رسانه‌های خارجی نیز کشیده شده‌اند.

شرم‌آور است که چند رسانه ترکیه‌ای، بهانه‌ای به دست بیاورند و با شعار «چند هوادار» بزرگنمایی کنند. شرم‌آورتر اما این است که کوچک‌ترین برخوردی با این هوادارها صورت نگیرد و آنها هر طور که دل‌شان خواست، علیه کشورشان شعار بدهند. شهدایی که امروز زنوزی و خطیبی دائما از آنها به عنوان دستاویز استفاده می‌کنند، همه جوانی، زندگی و جان‌شان را در راه نجات همین کشور گذاشتند. در راه حفظ خلیج همیشه فارس که حالا بعضی از سکونشینان یادگار یک اسم جعلی رویش گذاشته‌اند. شهدا اگر می‌دانستند که نام کشور قرار است بازیچه یک مسابقه فوتبال شود، هرگز زنوزی و دوستانش را نمی‌بخشیدند. خصوصی‌سازی خوب است. تزریق سرمایه خصوصی به فوتبال خوب است. خرید «دلاری» بازیکن ایرانی هم بد نیست اما یک نفر باید توضیح بدهد که چرا سرمربی ماشین‌سازی روی آنتن زنده تلویزیون به عنوان کارشناس بازی تراکتور انتخاب می‌شود و از این تیم با لفظ «تیم ما» یاد می‌کند. در یک لیگ حساس و سخت و فشرده که تک‌امتیازها در آن تعیین‌کننده هستند، ماشین‌سازی به راحتی 6 امتیاز به حریفش تقدیم می‌کند و آن‌وقت با همه وجود و تمام توان، به مصاف تیم‌های مدعی دیگر می‌رود. این کار، عملا سلامت لیگ برتر را زیر سوال می‌برد. این کار عملا نقض قانون به نفع ثروت و قدرت است. این کار، نشان می‌دهد که فدراسیون بجز مهدی تاج، یک رئیس و یک تصمیم‌گیرنده نیز دارد. مردی که همزمان مالک دو باشگاه لیگ برتری است و هیچ چیز نمی‌تواند متوقفش کند.

تراکتور از چنان قدرتی برخوردار است که می‌تواند به صورت همزمان دو تیم در لیگ برتر داشته باشد. کاری که قبلا سپاهان و فولاد خوزستان از آن منع شده بودند. سپاهان‌نوین و فولاد نوین، چاره‌ای جز تبعید به لیگ یک نداشتند اما «تراکتور نوین» با نام مستعار ماشین‌سازی در لیگ برتر بازی می‌کند

با این روند، بعید نیست زنوزی دیر یا زود در لیگ برتر «سه تیمی» شود. بعید نیست او یک تیم دیگر را هم به لیگ اضافه کند و تعداد امتیازهای مسلم تراکتور در هر فصل را به عدد 12 برساند. بدون شک هیچ‌کس در فدراسیون مانع او نخواهد شد. همان‌طور که هیچ‌کس تا امروز مانعش نشده است. همان‌طور که هیچ‌کس تا امروز، جرات برخورد با شعارهای ناخوشایند یادگار را نداشته است. «قانون» روی زنوزی تاثیری ندارد. چراکه هیچ‌کس دوست ندارد «لبخند» را از چهره یک مولتی میلیاردر بگیرد. قانون برای تیم‌های دیگر است. تیم‌هایی که مالک‌شان هر فصل 200میلیارد هزینه نمی‌کند!