بحران دیروقت!

آریا طاری

بحران استقلال چه زمانی به پایان خواهد رسید؟ هنوز هیچ پاسخ دقیقی برای این پرسش وجود ندارد. چراکه آبی‌ها هنوز انسجام لازم را به دست نیاورده‌اند و مشکلاتی که در تابستان نیز احساس می‌شد، هنوز در این تیم وجود دارد. در درجه اول به نظر می‌رسد «ابزار» کافی برای ساختن یک تیم درخشان، در اختیار استراماچونی قرار نگرفته است. البته که تیم او با همین ستاره‌های فعلی نیز باید در چهار هفته به مراتب بیشتر از دو امتیاز کسب می‌کرد. پدیده مشهد به عنوان صدرنشین لیگ برتر، تیمی کم‌ستاره‌تر از استقلال به شمار می‌رود. با این وجود آبی‌ها هنوز در چند پست مختلف، به بازیکنان جدید نیاز دارند تا ضعف‌های بزرگی را برطرف کنند. ستاره‌های فعلی استقلال، اعتماد به نفس کافی را برای رسیدن به پیروزی در ساق‌های‌شان ندارند. خراب شدن پنالتی بازیکن همیشه خونسردی مثل علی کریمی، اصلا نمی‌تواند تصادفی باشد. برخلاف فرشید اسماعیلی در شهرآورد پیشین، علی کریمی نه قصد خودنمایی پشت ضربه پنالتی را داشت و نه یک راه غیرمرسوم برای زدن این ضربه را انتخاب کرد. او تصمیم گرفت توپ را به طرف یکی از گوشه‌های دروازه بفرستد اما از چهره‌اش قبل از نواختن ضربه، اضطراب می‌بارید. علی کریمی آرامش همیشگی را نداشت و این ضربه را به سادگی از دست داد. مقصر شکل گرفتن این فشار وحشتناک، همه بازیکنان، مربیان و مدیرانی هستند که نتوانسته‌اند به خوبی به وظایف‌شان در چند فصل گذشته عمل کنند. تیمی که دائما ناکامی را تجربه می‌کند، به مرور زمان خودباوری‌اش را از دست می‌دهد و دیگر نمی‌تواند با اطمینان خاطر به مصاف هر رقیب برود. استقلالی‌ها دائما در هراس هستند و دائما با انتقاد روبه‌رو می‌شوند. بعید به نظر می‌رسد قبل از رسیدن به یک موفقیت بزرگ، آرامش دوباره به این مجموعه برگردد.

اگر نتایج آبی‌ها تا دقیقه 70 هر بازی، نتیجه نهایی بازی‌های این تیم بود، تیم استراماچونی حالا در یکی از بالاترین رده‌های جدول در کنار تیم‌های صدرنشین قرار می‌گرفت و شانس بزرگی برای رسیدن به موفقیت داشت. استقلال در بازی اول تا آخرین ثانیه‌ها در زمین ماشین‌سازی به تساوی رسیده بود

آن‌چه در این فصل استقلال را بیشتر از هر چیزی آزار داده، مشکل رفع ‌نشدنی این تیم با «دقایق پایانی» بوده است. آنها در لحظات آخر همه مسابقات غافلگیر شده‌اند و ظاهرا قصد ندارند از این سندرم شوم، فاصله بگیرند. استقلال تا قبل از رسیدن 20 دقیقه نهایی هر بازی در این فصل «بدون شکست» بوده است. اگر نتایج آبی‌ها تا دقیقه 70 هر بازی، نتیجه نهایی بازی‌های این تیم بود، تیم استراماچونی حالا در یکی از بالاترین رده‌های جدول در کنار تیم‌های صدرنشین قرار می‌گرفت و شانس بزرگی برای رسیدن به موفقیت داشت. استقلال در بازی اول تا آخرین ثانیه‌ها در زمین ماشین‌سازی به تساوی رسیده بود. یک فرار، یک خطا و یک ضربه ایستگاهی اما تیم تبریزی را برنده این جدال کرد. استقلال با دست‌های خالی از هفته اول خارج شد و در هفته دوم، گل اول بازی را از خط دروازه فولاد خوزستان عبور داد. باز هم تصور می‌‎شد که دیگر اتفاقی در این بازی رخ نمی‌دهد اما روی بی‌نظمی خط دفاعی استقلال، فولاد در آخرین لحظه‌ها به بازی برگشت و دو امتیاز و اولین پیروزی فصل را از چنگ آبی‌ها درآورد. نفت مسجدسلیمان می‌توانست شروعی ایده‌آل برای بردهای این فصل تیم استراما باشد. نفت در همه تقابل‌های گذشته به استقلال باخته بود. این بار آبی‌ها خیلی زود گل اول بازی را زدند و قدرت‌شان را به حریف نشان دادند اما در جریان بازی خبری از گل دوم نبود و سرانجام با یک اشتباه مرگبار از سنگربان استقلال، این تیم تسلیم حریف شد و دوباره در دقایق آخر بازی پیروزی را با تساوی عوض کرد. در شهرآورد نیز همه چیز مساوی پیش می‌رفت که ناگهان آبی‌ها مقابل رقیب غافلگیر شدند و طعم شکست را در دومین شهرآورد متوالی چشیدند. در دو هفته اول، استقلال دیگر هیچ زمانی برای پاسخ دادن به گل تیم رقیب نداشت اما در دو بازی بعدی، آنها بعد از دریافت گل هنوز زمان کافی را برای جبران همه چیز داشتند اما از این زمان به خوبی استفاده نکردند.

آخرین شکست شفر در دربی، استقلال را با یک بحران بزرگ روبه‌رو کرد و مرد آلمانی دیگر هرگز از سایه این باخت، خارج نشد. استراماچونی به خوبی می‌داند که باید در کوتاه‌ترین زمان ممکن با چند نتیجه ایده‌آل به این شکست بزرگ واکنش نشان بدهد. درباره تیم او چند حقیقت کلیدی وجود دارد. آنها در هیچ مسابقه‌ای بیشتر از یک گل نمی‌زنند، به سادگی گل می‌خورند، در لحظات پایانی به لحاظ جسمی تحلیل می‌روند و از نظر روحی نیز مشکلات بزرگی دارند. از همه مهم‌تر اینکه استراما برای حل همه این مشکلات، زمان کمی در اختیار خواهد داشت. چراکه هواداران باشگاه هنوز به پروژه او اعتماد نمی‌کنند.