فرمانده جوان!‌

آریا طاری

پس از دو نمایش هجومی در دیدارهای دوستانه، تیم ملی این بار نیز با فلسفه‌ای تهاجمی به مصاف حریفش رفت. مالکیت هفتاد و چهارصدی تیم ویلموتس در نبرد با هنگ‌کنگ، ثابت می‌کند که پروژه تغییر سبک ایران به شکل جدی دنبال می‌شود. در این تیم دیگر خبری از بستن همه جانبه فضاها و دل بستن به ضدحمله‌ها نیست. به نظر می‌رسد تیم ملی در دوره تازه، پرحوصله‌تر فوتبال بازی می‌کند و اصرار دارد که مالکیت توپ را با پاس‌های کوتاه و بلند در بیشتر دقایق بازی در اختیار داشته باشد. ویلموتس در دقایق زیادی از مسابقه در زمین هنگ‌کنگ، دائما به بازیکنان تیمش تاکید می‌کرد که به بازی عرض بدهند و توپ را به کناره‌ها ببرند. ایران دو روش را برای باز کردن دروازه تیم رقیب انتخاب کرده بود. روش اول سپردن توپ به مدافعان کناری برای سانترهای بلند و استفاده از توپ‌های دوم بود. تیم ملی در این مسابقه کرنرهای بسیار زیادی به دست آورد و بارها توپ را روی دروازه ارسال کرد. چند ارسال خطرناک در نیمه اول، می‌توانستند به باز کردن دروازه هنگ‌کنگ منجر شوند. گل اول ایران در این مسابقه نیز از همین طریق به ثمر رسید. سانتر رامین، دفع ناقص گلر حریف، یک شوت ضعیف و در نهایت نقش تعیین‌کننده سردار آزمون با یک شوت دیدنی، موجبات به ثمر رساندن این گل را فراهم آورد. روش دوم تیم ملی برای ضربه زدن به خط دفاعی حریف، بهره بردن از کارهای ترکیبی و پاس‌های کوتاه در نزدیکی محوطه جریمه حریف بود. روشی که گل دوم تیم ملی در این مسابقه را به ارمغان آورد. نقشه‌های سرمربی بلژیکی در این بازی موفقیت‌آمیز بود اما برای قضاوت عملکرد تیم ملی، هنوز کاملا زود به نظر می‌رسد. ایران اولین قدم در مرحله مقدماتی جام جهانی را بدون اشتباه پشت سر گذاشته اما به زودی باید در نبردهایی دشوار با بحرین و عراق محک بخورد. جدال‌هایی که سرنوشت تیم ملی را در مرحله اول مقدماتی جام جهانی مشخص خواهند کرد.

«چهار، چهار، دو» سیستم مورد نظر مارک ویلموتس برای تیم ملی است. او که مهاجم‌های کلاسیک متعددی را در اختیار دارد، ترجیح داده با دو فوروارد مرکزی فوتبال بازی کند. کریم انصاری‌فرد و سردار آزمون در غیاب مهدی طارمی مصدوم، گزینه‌های منتخب سرمربی بلژیکی برای نبرد با هنگ‌کنگ بودند. تفاوت کلیدی این تیم با تیم کارلوس کی‌روش اما به نقش سردار آزمون در زمین مربوط می‌شد. سردار در دوران سرمربی پرتغالی، معمولا در حوالی محوطه جریمه دیده می‌شد و به جز گل‌زنی و تلاش برای پرسینگ، وظیفه دیگری در زمین نداشت اما در مسابقه با هنگ‌کنگ، بارها عقب‌تر آمد و چندین بار در میانه میدان نقش یک بازیساز را بر عهده گرفت.

 شاید عجیب به نظر می‌رسد اما آزمون در این مسابقه بیشتر از هر بازیکن دیگر به «امید ابراهیمی» پاس داد. او به ویژه در نیمه اول چندین بار خودش را به وسط زمین رساند، مشغول پاسکاری با امید شد و مهره‌های هجومی دیگر تیم را صاحب توپ کرد. اگر ضربه آکروباتیک تماشایی کریم انصاری‌فرد به تور دروازه چسبیده بود، سردار به جز گل‌زنی صاحب یک پاس گل در این مسابقه نیز می‌شد. آزمون در این بازی در همه نقاط زمین حریف دیده می‌شد و نقش یک «فرمانده جوان» را برای تیم بازی می‌کرد.

 مهره‌ای که حالا در تیم ویلموتس وظیفه‌ای سنگین‌تر از همیشه بر عهده گرفته و نقشی کلیدی در دیدارهای تیم ملی ایفا خواهد کرد. او عملا یکی از دو مهاجم تیم ملی است اما در عمل، نقشی به مراتب مهم‌تر از گذشته در این تیم بازی می‌کند.

سردار در دوران سرمربی پرتغالی، معمولا در حوالی محوطه جریمه دیده می‌شد و به جز گل‌زنی و تلاش برای پرسینگ، وظیفه دیگری در زمین نداشت اما در مسابقه با هنگ‌کنگ، بارها عقب‌تر آمد و چندین بار در میانه میدان نقش یک بازیساز را بر عهده گرفت

بزرگ‌ترین تردید در مورد تیم مارک ویلموتس، به کیفیت خط دفاعی این تیم برمی‌گردد. برخلاف دوران کی‌روش، سازماندهی دقیقی در خط دفاعی این تیم دیده نمی‌شود و علاوه بر این، میل به بازی هجومی، اوضاع را برای دفاع دشوار می‌کند. در جریان مسابقه با هنگ‌کنگ، تیم حریف تنها دو بار به دروازه ایران نزدیک شد و در همان تجربه‌های معدود، توانست دروازه بیرانوند را در معرض تهدید قرار بدهد. محمدحسین کنعانی‌زادگان همانند دیدارهای دیگر در لباس تیم ملی، نمایش امیدوارکننده‌ای نداشت و روی یکی از مهم‌ترین حرکت‌ها، مرتکب یک اشتباه بزرگ شد. این تیم وقتی در اوج قرار خواهد گرفت که در دفاع نیز به اندازه کافی مستحکم باشد. به نظر می‌رسد مهم‌ترین تغییرات در دیدارهای آینده این تیم، در فاز دفاعی رقم خواهند خورد. چراکه ویلموتس در خط حمله، مهره‌های ایده‌آلش را تقریبا پیدا کرده است.