داور پروازی!

شائبه‌های مهاجرت علیرضا فغانی از ایران، اولین بار پس از قضاوت‌های موفقیت‌آمیز او در جام جهانی 2018 روسیه مطرح شد. این زمزمه‌ها تا چند روز گذشته مسکوت ماندند اما حالا بهترین داور حال حاضر ایران، تایید کرده که در ماه‌های آینده برای زندگی به کشور استرالیا خواهد رفت. با وجود مهاجرت از ایران، فغانی به گفته خودش هنوز قصد دارد بعضی از دیدارهای لیگ برتر را سوت بزند و ابلاغ‌های بین‌المللی‌اش را نیز به عنوان یک داور ایرانی پشت سر بگذارد. فغانی با این تصمیم احتمالا مد جدیدی به فوتبال ایران اضافه خواهد کرد. پیش از این درباره مربیان پروازی چیزهای زیادی شنیده بودیم و حالا قرار است یک داور پروازی نیز به لیگ برتر اضافه شود. البته که فغانی یکی از بهترین داوران تاریخ فوتبال ایران در مسابقه‌های بین‌المللی و تورنمنت‌های بزرگ است اما باید پذیرفت که حتی اگر قرار به عدم قضاوت او در مسابقه‌های داخلی باشد، لیگ برتر چیز زیادی از دست نمی‌دهد. فغانی فصل گذشته مرتکب اشتباه‌های زیادی شد و جنجال‌های زیادی در لیگ برتر به وجود آورد. انتظار می‌رفت حضور او به معنای قضاوت دقیق و بی‌شائبه در هر بازی باشد اما در عمل قضاوت‌های این چهره، اوضاع را به هم‌ریخته‌تر می‌کرد. آقای داور حالا دست روی این نکته گذاشته که دیگر قصد ندارد خانواده‌اش را فدای قضاوت در فوتبال کند. برخلاف آن‌چه او تصور می‌کند، مسائل خصوصی زندگی این داور برای هواداران فوتبال در ایران اصلا هیجان‌انگیز نیست. او با همین قضاوت به شهرت رسیده، با همین قضاوت زندگی کرده و حالا که چند تجربه بین‌المللی موفق داشته، نباید منت داوری‌هایش را بر سر هواداران فوتبال بگذارد. حقیقت آن است که لیگ برتر بدون داوری‌های فغانی، چیز زیادی را از دست نمی‌دهد. چراکه سطح داوری‌های او در ایران و رقابت‌های خارجی، همیشه متفاوت بوده است.

تبدیل شدن فغانی به یک «سلبریتی» در فوتبال ایران، نتیجه همه اهمال‌کاری‌های مربوط به داوری در فوتبال ایران است. فدراسیون فوتبال هرگز به یک طرح جدی استعدادیابی برای کشف داورهای مستعد فکر نکرده و از طرفی شرایط داوری در این فوتبال آنقدر دشوار است که کمتر کسی به این شغل علاقه‌مند می‌شود. اگر امتیازهای بیشتری برای داورها در نظر گرفته شود، اگر بازیکن‌‌ها، هوادارها و مدیران کمی بیشتر قضاوت‌های هر داور را تحمل کنند، بدون شک افراد بیشتری برای این کار جذب می‌شوند و فوتبال ایران دیگر هرگز به چند چهره خاص وابسته نخواهد بود. داستان وابستگی به فغانی نیز می‌تواند با ورود چند داور جوان و تازه‌نفس برای همیشه فراموش شود. همان‌طور که قبل از فغانی نیز داوران بزرگ زیادی در فوتبال ایران مشغول به کار بودند و همه در مسیر فراموشی قرار گرفتند. فغانی می‌تواند در استرالیا به زندگی‌اش بپردازد اما مهاجرت او، باید تلنگری برای مدیران تصمیم‌ساز در فوتبال ایران باشد. مدیرانی که تا امروز قدمی برای داوری برنداشته‌اند. فغانی تنها استعداد داوری در ایران نیست که توانایی باقی ماندن در جام جهانی تا آخرین روز را دارد. اگر کشف استعدادها در این حوزه کمی و فقط کمی جدی گرفته شود، داوران ایرانی می‌توانند در دنیا دست به کارهای بزرگی بزنند.