حذف‌ شدن از یک تورنمنت با دو تیم مختلف، تجربه عجیبی بود که این فصل برای برانکو ایوانکوویچ اتفاق افتاد. او که در مرحله گروهی لیگ قهرمانان 2019 به همراه پرسپولیس حذف ‌شدن را تجربه کرده بود، در اولین مسابقه حذفی با الاهلی عربستان نیز از این جام کنار رفت. شکست سنگین در اولین تجربه رسمی روی نیمکت الاهلی، مرد کروات را خیلی زود تحت فشار قرار داد. تیم پروفسور در زمین خودی، چهار گل از رقیب سنتی دریافت کرد تا این مربی زودتر از آن‌چه تصور می‌کرد، با فشار انتقادها روبه‌رو شود. ایوانکوویچ و تیمش در دیدار برگشت در زمین الهلال به برتری رسیدند اما نتوانستند جایی در بین هشت تیم برتر لیگ قهرمانان داشته باشند. برانکو اولین هفته لیگ برتر عربستان را نیز با تساوی کلید زد تا شرایطی جهنمی را روی نیمکت تیم عربستانی تجربه کند. مشکل مدیران باشگاه با این مربی، تنها به «نتایج» برنمی‌گردد. او با بهترین بازیکن تیم یعنی عمر السوما اختلاف دارد و این مهاجم را نیمکت‌نشین کرده است. ستاره سوری الاهلی، محبوب‌ترین بازیکن این باشگاه به شمار می‌رود و هوادارها اصلا از نیمکت‌نشینی او راضی نیستند. علاوه بر این، خریدهای خارجی پروفسور نیز ابدا موثر از آب درنیامده‌اند. مدیران باشگاه پس از اولین هفته لیگ، جلسه‌ای را برای بقا و یا اخراج برانکو برگزار کردند و در نهایت تصمیم گرفتند به یک شرط با این مربی ادامه بدهند. او در صورت موافقت با اخراج یکی از خریدهای خارجی‌‌اش برای الاهلی، نیمکت را حفظ می‌کند اما به محض روبه‌رو شدن با اولین ناکامی بعدی، به پرتگاه خواهد رسید. پرسپولیس بدون برانکو هنوز روی دور برد است و برانکو بدون پرسپولیس، روزهای سختی را می‌گذراند. با این حال حتی اگر کالدرون در شروع فصل شکست می‌خورد، هیچ‌کس گزینه اخراج او را مدنظر قرار نمی‌داد. خود برانکو در فوتبال ایران، فرصت زیادی داشت تا شکست‌های اولیه را جبران کند. تیم او در هفته چهارم لیگ برتر پانزدهم، قعرنشین شد و در آخرین رده جدول قرار گرفت اما صحبتی از اخراج این مربی به میان نیامد. او در اولین فصلی که از ابتدا سرمربی پرسپولیس بود، شانس قهرمانی جام حذفی را از دست داد و در هفته پایانی نیز، نتوانست لیگ برتر را فتح کند اما مدیران و هوادارها به جای زمزمه‌های مربوط به اخراج این مربی، پای او ایستادند و از مرد کروات حمایت کردند تا یکی از موفق‌ترین و طلایی‌ترین دوره‌های تاریخ پرسپولیس، با اندیشه‌های ایوانکوویچ ساخته شود. شاید در لیگ‌های عربی، امکانات و پول به مراتب بیشتری وجود داشته باشد اما کار کردن در چنین لیگ‌هایی هرگز برای یک مربی ساده نخواهد بود. شاید برانکو همین حالا دلتنگ آرامشش در فوتبال ایران شده باشد. دلتنگ تشویق‌های ایسلندی، حمایت‌های بی‌وقفه و فریاد قدردانی سکوها در روزهای شکست. قوتبال ایران با همه نداشته‌هایش، حداقل مربی‌ها را آزار نمی‌دهد و از آنها توقع معجزه در کوتاه‌ترین زمان ممکن را ندارد. آیا برانکو دوباره روزی به فوتبال ایران برمی‌گردد؟ بدون شک آقای مربی، همیشه چنین احتمالی را جدی خواهد گرفت. چراکه برخوردها در ایران و عربستان، با او به شدت متفاوت بوده‌اند.