خواب و بیدار!

آریا رهنورد

تنها دو دقیقه طول کشید تا اولین موقعیت گل جدی تیم ملی مقابل بولیوی خلق شد. سانتر سامان قدوس برای مهدی طارمی در دقیقه دو مسابقه، تیم کی‌روش را صاحب فرصت گل‌زنی کرد. به ثمر رسیدن این گل می‌توانست فروپاشی زودهنگام بولیویایی‌ها را به همراه داشته باشد اما این موقعیت از دست رفت و حریف تدارکاتی ایران در 15 دقیقه ابتدایی، هیچ گلی دریافت نکرد. هواداران تیم ملی از مدت‌ها قبل در انتظار فیکس‌ شدن سامان قدوس بودند و این بازیکن به همه نشان داد که ارزش این صبر و انتظار را داشته است. سامان مرد کلیدی تیم ملی در نیمه اول بود و بارها با نمایش خلاقیتش در زمین، تماشاگران را به وجد آورد. او چند بار نیز اقدام به شوت‌زنی کرد اما برخلاف لیگ فرانسه، در دیدار دوستانه ایران فرصتی برای نشان دادن استعدادش در ضربات ایستگاهی نداشت. به جز سامان قدوس، نفرات جذاب دیگری نیز در ترکیب ایران دیده می‌شدند. صادق محرمی در سمت راست خط دفاعی خودش درخشید تا شاید با کنار زدن رامین رضاییان و وریا غفوری، مدافع راست تیم ملی در امارات باشد. چهار سال قبل، فیکس شدن وریا در جام ملت‌ها یک تصمیم غیرمنتظره و موفقیت‌آمیز بود و شاید این بار همین اتفاق با صادق محرمی تکرار شود. علیرضا جهانبخش و مهدی طارمی نیز نیمه نسبتا خوبی را پشت سر گذاشتند و با وجود موقعیت‌سوزی، مردان موفق کارلوس کی‌روش در جریان این مسابقه بودند. تیمی که نیمه اول با سیستم 1-4-1-4 به زمین فرستاده شد، هم در کارهای ترکیبی و هم در خلق موقعیت، تیمی جسور و هیجان‌انگیز نشان داد اما این روحیه و این انرژی تا پایان همراه تیم نبود و در نیمه دوم، روند تیم کی‌روش با تعویض‌های این مربی کاملا تغییر کرد.

سرمربی پرتغالی بین دو نیمه دیدار با بولیوی، مسعود شجاعی را جایگزین علیرضا جهانبخش و اشکان دژاگه را نیز جانشین سامان قدوس کرد. همین دو تعویض به تنهایی برای از ریتم افتادن بازی تیم کافی به نظر می‌رسیدند. در جریان نیمه دوم، تماشاگران به جای تماشای نفوذهای جهانبخش و حرکات دیدنی قدوس، به تماشای دژاگه و مسعود شجاعی نشستند. بازیکنانی که با وجود تجربه بالا، دیگر کارایی لازم را برای کمک کردن به تیم ملی ندارند. اگر سرنوشت تیم ملی در دیدارهای دشوار مراحل حذفی جام ملت‌های آسیا گره بخورد، ستاره‌هایی مثل دژاگه و شجاعی به واسطه تجربه و خونسردی‌شان می‌توانند مفید نشان بدهند اما برای حمله کردن، گرفتن نفس حریف و تحت‌فشار قرار دادن خط دفاعی تیم روبه‌رو، ایران به بازیکنانی تازه‌نفس، دونده و خستگی‌ناپذیر نیاز دارد. اشکان و مسعود چندین سال برای تیم ملی به میدان رفته‌اند و خدمات‌شان به این تیم غیرقابل‌انکار است اما حالا دیگر نوبت به تازه‌واردها رسیده و اگر «شایستگی» ملاک بازی کردن مهره‌ها در تیم ملی باشد، این دو بازیکن باید همه دیدارهای جام ملت‌ها را از روی نیمکت آغاز کنند. علی قلی‌زاده و مهدی ترابی، از انگیزه فوق‌العاده‌ای برای درخشیدن در تیم کی‌روش برخوردار هستند. کارلوس در چند سال گذشته همواره ترابی را زیر نظر داشته و قلی‌زاده را نیز به عنوان یکی از 24 بازیکن با خودش به روسیه برده است. او روی هر دو بازیکن حساب ویژه‌ای باز کرده و شاید حالا بهترین زمان ممکن برای تکیه کردن به این اعتماد باشد. جهانبخش و قدوس با تمرین در لیگ‌های معتبر اروپایی، در اوج آمادگی به جام ملت‌ها می‌رسند و مهدی طارمی نیز مثل همیشه با جنگندگی و دوندگی در زمین، کار را برای تیم حریف دشوار می‌کند. شاید اگر میلاد محمدی نیز جایگزین احسان حاج‌صفی شود و احمد نوراللهی نیز به عنوان زوج سعید عزت‌اللهی به میدان برود، تیم ملی شکل و شمایل جذاب‌تری نیز پیدا کند.

از این جا به بعد، همه چیز به انتخاب کارلوس کی‌روش بستگی دارد. او کدام شیوه را برای تیمش برمی‌گزیند؟ آیا تیم او قرار است همانند 45 دقیقه اول مسابقه با بولیوی، به قصد حمله کردن وارد زمین شود و مدام توپ را به طرف دروازه حریف هدایت کند؟ آیا تیم او قرار است به سبک نیمه دوم این دیدار تدارکاتی، به حفظ توپ بپردازد و بازیکنانی پا به سن گذاشته در ترکیب داشته باشد؟ سرمربی پرتغالی در روزهای گذشته، با تاکید روی «سرگرمی» نشان داده که قصد دارد تیمش را در شرایط متفاوتی نسبت به گذشته راهی جام ملت‌ها کند. نقشه راه، کاملا روشن به نظر می‌رسد. برای تبدیل شدن به یک تیم هجومی، کافی است مربی تیم ملی با ترکیبی شبیه به ترکیب ابتدایی دیدار با بولیوی، به مصاف رقبا برود و مردان کهنه‌کار را روی نیمکت باقی بگذارد.