روایت رئیس اتحادیه تولیدکنندگان و فروشندگان پوشاک از وضعیت این صنعت:
حتی یک توقف کوتاه در روند فروش، مساوی با مرگ سرمایه است
رئیس اتحادیه تولیدکنندگان و فروشندگان پوشاک تهران عنوان کرد: وضعیت تولید آنقدر به‌هم ریخته و آشفته است که حتی یک توقف کوتاه در روند فروش یا تأمین مواد اولیه، مساوی با مرگ سرمایه است.
ابوالقاسم شیرازی در گفت‌وگو با ایلنا، اظهار کرد: واقعیت این است که وضعیت تولید بسیار وخیم است و شرایط این صنعت به دلیل وابستگی به مد و فصل در نوسان است و شرایط به گونه‌ای است که اگر ۱۰ یا ۱۵ روز تولید یک واحد متوقف شود یا کالاها به فروش نرود، سرمایه تولیدکننده از بین خواهد رفت. پوشاک یک صنعت به روز و وابسته به لحظه است که محصولاتش همین که از فصلش بیفتد دیگر فروش نمی‌رود. ضمن آنکه سرمایه ما همین پارچه و دوخت است و وقتی مد یا فصل تغییر کند، جنس ما هم دیگر مشتری ندارد و سرمایه‌مان به اصطلاح استوک می‌شود.
او با بیان اینکه تولیدکننده در برابر وقفه‌ای مانند رکود یا حتی ناآرامی‌ها آسیب‌پذیر است، افزود: قطعاً همین‌طور است، چرا که تولید پوشاک مانند مواد غذایی نیست که همیشه مشتری داشته باشد و اگر اتفاقی بیفتد، مثل همین ماه‌هایی که بازار افت کرد، سرمایه تولیدکننده دود می‌شود و جنس در انبار می‌ماند و بعد از آن دیگر مشتری برایش وجود ندارد و فصل بعد هم نمی‌توانید آنرا بفروشید. یعنی فقط یک توقف کوتاه، تولید را
از پا درمی‌آورد.
رئیس اتحادیه تولیدکنندگان و فروشندگان پوشاک تهران در رابطه با وضعیت ماشین‌آلات و تجهیزات تولید در کشور نیز توضیح داد: وضعیت خوبی در این خصوص نداریم و اکثر ماشین‌آلات ما فرسوده شده و این دستگاه‌ها هر کدام بیش از پنج سال عمر دارند و دستگاه‌هایی که امروز هست متاسفانه بسیار قدیمی هستند و کار کردن با آن برای کارگر ایرانی دشوار است و همین امروز اگر بخواهیم خط تولید را نوسازی کنیم، هیچ راهی نداریم. چرا که نه سرمایه‌مان اجازه می‌دهد و نه بانک وامی برای این منظور تخصیص می‌دهد. از طرفی هم بازار خوابیده است پس تولیدکننده‌ای که نتوانسته حتی جنس فصل قبلش را بفروشد، چطور می‌خواهد هزینه تجهیزات جدید را بدهد؟
شیرازی در مورد اینکه آیا بانک‌ها یا نهادهای حمایتی، تسهیلاتی برای نوسازی تجهیزات تولید می‌دهند یا خیر نیز خاطرنشان کرد: این موضوع موانعی دارد و اصلا آسان نیست.بانک‌ها آنقدر شرایط را سخت کرده‌اند و ضامن می‌خواهند که عملاً هیچ‌کس نمی‌تواند از این تسهیلات استفاده کند و در این شرایط، اصلاً امکان نوسازی وجود ندارد. مگر آنکه دولت خود ورود کند و با یک بسته حمایتی فوری، تسهیلات ویژه را برای تولید در نظر بگیرد.
او ادامه داد: این روزها تولیدکننده حتی پول اجاره واحد تولیدیش را در نمی‌آورد. این در حالی است که دولت یا شهرداری باید فضاهایی مانند سوله‌های بلااستفاده را در اختیار تولیدکننده قرار دهد و میزان اجاره کمی برای آن در نظر گیرد، یا حتی به‌صورت امانی آنها را راه‌اندازی کند. در این شرایط تولیدکننده اگر مکان و تجهیزات مناسبی داشته باشد، می‌تواند زنده بماند.
دیدگاه تان را بنویسید