یک تحلیلگر اقتصادی می‌گوید توجه به جزئیات نرخ بیکاری نشان می‌دهد که گرچه نرخ بیکاری کاهش یافته اما وضعیت اشتغال در کشور دشوارتر شده به نحوی که زنان کمتری شاغل هستند و مشاغل مولد جای خود را به مشاغل نامولد می‌دهند. محمدرضا عبداللهی به خبرآنلاین گفت: آخرین آمار بیکاری مرکز آمار نشان می‌دهد که این نرخ تا پایان تابستان به ۷.۴درصد کاهش یافته؛ رقمی بی‌سابقه که در ظاهر جذاب هم هست و نشان‌دهنده یک وضعیت قابل قبول در حوزه اشتغال کشور است اما وقتی سراغ جزئیات می‌رویم متوجه خواهیم شد که این نرخ سیگنال درستی نمی‌دهد و بیش از آنکه امیدوارکننده باشد، نگران‌کننده است. او ادامه داد: فرض بر این است که وقتی نرخ بیکاری کاهش می‌یابد، یعنی از تعداد بیکاران کم می‌شود و بر تعداد شاغلان افزوده می‌شود حال آن‌که گاهی چنین نیست و کاهش نرخ بیکاری، مانند آنچه که در کشور ما طی سال‌های گذشته مشاهده کردیم، به معنای رونق اشتغال در کشور نیست. وی افزود: در سال‌های گذشته و خصوصا پس از شیوع ویروس کرونا، شاهد این بودیم که از تعداد بیکاران کاسته می‌شود ولی بر تعداد شاغلان هم افزوده نمی‌شود، بلکه جمعیت غیرفعال رشد می‌کند. به طور مثال در تابستان ۱۴۰۴ هم نزدیک به ۶۵هزار نفر از جمعیت بیکاران کشور کاسته شد، اما نه تنها این تعداد از افراد بر جمعیت شاغل کشور اضافه نشد که جمعیت شاغل هم در عرض یک ساله منتهی به تابستان امسال ۱۷۱هزار نفر کاهش یافت. عبداللهی افزود: در مقایسه با مدت زمان مشابه در سال ۱۴۰۳ حدود ۲۳۷هزار نفر از جمعیت فعال اقتصادی کاسته شده که ۶۵هزار نفر آنها در سال گذشته بیکار بودند و ۱۷۱هزار نفر از آنها شاغل. پس همزمان با کاهش نرخ بیکاری، مشاهده می‌کنیم از نرخ جمعیت فعال کشور هم کاسته می‌شود. این مهم در شرایطی رخ می‌دهد که ۶۵هزار نفر از کسانی که در تابستان پارسال در پی شغل بودند، دلسرد شوند و دیگر در پی آن نباشند و همزمان ۱۷۱هزار نفر از شاغلان هم بیکار و سپس از مشارکت اقتصادی صرف‌نظر کنند. او ادامه داد: به این ترتیب کاهش نرخ بیکاری که در ظاهر یک اتفاق خوشایند است، نباید به عنوان اتفاقی مثبت نگریسته شود. در اینجا مفهوم آمار گمراه‌کننده مطرح می‌شود یعنی آمار رسمی واقعیت را طوری جلوه می‌دهند که در واقع چنین نیست.

 

کپی شد