توسعه گازی ایران از مسیر روسیه می‌گذرد؟

رئیس گروه مطالعات انرژی وین گفت: اکنون که پیش‌نویس قرارداد استراتژیک جدیدی در دست تهیه است، احتمالا بار دیگر، خزر و میادین چالوس و سردار جنگل، مورد بحث قرار خواهد گرفت.

فریدون برکشلی در گفت‌وگو با ایلنا، درباره همکاری ایران و روسیه در حوزه انرژی بخصوص تولید و صادرات گاز اظهار داشت: شاید لازم باشد که در ابتدا بگویم که در بخش انرژی ایران، ما نفت‌پیشه هستیم. نفت و بازار نفت و فراورده‌های نفتی را می‌شناسیم و درک می‌کنیم، از تجربه طولانی برخورداریم، فراز و نشیب‌های زیادی را پشت‌سر گذاردیم، اما در بخش گاز این طور نیست، تجربه بین‌المللی نداریم، با نحوه جذب سرمایه‌گذاری‌های بین‌المللی آشنایی کافی نداریم. در این چند دهه‌ای که پارس‌جنوبی کشف شد، گاز برای ما یک مقوله داخلی بوده است. در این چند فقره کار بین‌المللی هم که ورود کردیم با کشورهایی مثل امارات، ترکمنستان و ترکیه با مشکل مواجه شدیم. در هر حال در مقوله منطقه‌ای و بین‌المللی، از عمق استراتژیک گاز بهره و شناخت محدودی داریم. این اصلا به این معنا نیست که نباید به فضای بین‌المللی گاز وارد شویم و آن را کنار بگذاریم، بلکه قویا اعتقاد دارم که باید به صادرات گاز و استفاده از تمام استعدادها و امکانات جغرافیایی و ژئوپلیتیک خودمان بهره بگیریم.

وی ادامه داد: به همان نسبت که ایران با سنگین‌ترین شکل تحریم روبروست، روسیه هم تحت‌تحریم‌هایی از سوی امریکاست، به اعتقاد بنده، همکاری دو کشور با دلایل کافی و منبعث از یک دیپلماسی طراحی شده گازی نیست. روسیه ۳۰ سال برای دور نگاه داشتن ایران از بازار گاز اروپا تلاش کرد. دهه‌هاست که ما را برای خط لوله آسیایی موسوم به خط لوله صلح مابین ایران، پاکستان و هند، سرگرم کرده است. البته این گلایه نیست. آنها هوشیار بودند و بر پایه منافع ملی خود عمل کردند. بنابراین منظورم این نیست که حالا ما باید در مقام خشم و عمل و مقابل به مثل باشیم.

خزر محتمل‌ترین گزینه برای همکاری گازی

وی خاطرنشان کرد: در ارتباط با همکاری‌های ایران و روسیه در حوزه گاز، بهترین یا شاید محتمل‌ترین گزینه حوزه خزر است. البته ایران و روسیه یک قرارداد استراتژیک ۲۰ ساله همکاری در فوریه ۲۰۰۲ منعقد کردند که اکنون در آستانه اتمام آن هستیم. مذاکرات برای تمدید و ارتقای قرارداد استراتژیک جامع مابین دو پایتخت در جریان است. در همان قرارداد ۲۰ ساله هم توسعه ذخایر گازی خزر، در آب‌های ساحلی ایران، پیش‌بینی شده بود. تا آنجا که مطلعیم، اقدام قابل ملاحظه‌ای از جانب روسیه برای همکاری ثبت نشده است. البته احتمالا از طرف ما هم تلاشی برای ترغیب روس‌ها برای پایبندی به تعهدات گازی صورت نگرفته است.

رئیس گروه مطالعات انرژی وین خاطرنشان کرد: اکنون که پیش‌نویس قرارداد استراتژیک جدیدی در دست تهیه است، احتمالا بار دیگر، خزر و میادین چالوس و سردار جنگل، مورد بحث قرار خواهد گرفت. البته پاره‌ای منابع بین‌المللی گزارشاتی منتشر کردند که ایران معادل ۴۰ درصد از ذخایر گازی متعلق به خود در خزر را به دو شرکت متوسط روسی واگذار کرده تا در ازای آن، شرکت‌های روسی منابع گازی خزر را استخراج کنند. گزارشات دیگری هم به ورود چین برای فعالیت در منابع گازی خزر منتشر شده ولی این اخبار در ایران تایید و یا مورد توجه جدی واقع نشده است.

حساب ویژه اروپا برای گاز ایران

وی بیان داشت: اتحادیه اروپا در سال ۲۰۲۰ به میزان ۴۰۰ میلیارد متر مکعب گاز مصرف کرد. البته در ۲۰۲۱ میزان مصرف افزایش پیدا کرد. بخش اعظم گاز طبیعی مصرفی اروپا ( ۶۱ درصد)، از طریق خط لوله تامین می‌شود. البته نروژ، هلند و انگلیس هم به کشورهای مختلف اتحادیه از طریق خطوط لوله گاز طبیعی جابه‌جا می‌کنند. اتحادیه اروپا برای دریافت گاز از ایران حساب ویژه‌ای باز کرده بود. به خاطر دارم که در پایان جنگ تحمیلی و در دوره‌ای که بیشتر کشورهای اروپایی حتی در تهران سفیر نداشتند، اولین هیئت‌های مهم اقتصادی اروپایی که به ایران وارد شدند، برای بحث انتقال گاز و احداث خط لوله بود. در آن مقطع حتی پارس‌جنوبی هم به صورت آنچه که اکنون از آن می‌دانیم، مطرح نبود. در واقع اروپایی‌ها زودتر از ما توان گازی ایران را شناخته بودند.

اروپا ناچار است هزینه پیروی از سیاست‌های تحریمی امریکا علیه ایران را پرداخت کند

برکشلی خاطرنشان کرد: برای اتحادیه اروپا، انرژی و تامین گاز یک مقوله استراتژیک است. بنابراین اروپا هم با کشورهایی کار می‌کند که نسبت به گاز نگرش استراتژیک داشته باشند. برای اروپا، از اواسط ۲۰۰۵ که روسیه ظاهرا به دلیل اختلاف بر سر قیمت گاز طبیعی با اوکراین، انتقال گاز را برای مدتی متوقف کرد، روسیه وارد لیست سیاه شریک غیر قابل اعتماد امنیت انرژی ثبت شد. امریکا هم اتحادیه اروپا را به سوی لبه تیغ ناامنی تامین انرژی کشاند. اکنون اروپا ناچار است تا هزینه سنگین پیروی بی‌چون‌وچرا از سیاست‌های تحریمی امریکا علیه جمهوری اسلامی ایران را پرداخت کند.

وی با بیان اینکه معاهده آب و هوای محیط زیست پاریس در ۲۰۱۵ ضربه مهلکی به سیاست‌های تامین انرژی اتحادیه اروپا از انرژی هسته‌ای و گاز طبیعی وارد کرد، ادامه داد: در حقیقت بخش اعظم گاز وارداتی از روسیه برای مصارف نیروگاهی است. اکنون هم بحران انرژی در اروپا، گازی است. اروپا مشکلی بابت تامین نفت و فراورده ندارد. اتحادیه اروپا ۱۲۰ نیروگاه برق هسته‌ای هم دارد که ۱۴ نیروگاه در دو سال گذشته تعطیل شدند. در همین مدت ۲ نیروگاه جدید وارد مدار شده است.

دل‌مشغولی‌های جنگ و جنوب ما را از شمال غافل کرد

برکشلی در ارزیابی استفاده از مسیر ایران برای ورود انرژی روسیه به هند نیز گفت: پس از فروپاشی اتحاد جماهیری شوروی در ۱۹۸۹ ما در منطقه شمالی با پنج همسایه جدید روبرو شدیم. شاید ظهور پنج جمهوری تازه در شمال ایران را بتوان طنز جغرافیایی دانست. اغلب این جمهوری‌ها، محصور در خشکی هستند اصطلاحا Landlocked هستند. برخی از آنها Double landlocked هستند. یعنی کشوری که با دو مملکت واسطه به دریا ارتباط پیدا می‌کند، این برای ایران موقعیت ممتازی است. اما از سوی دیگر، جمهوری اسلامی ایران پس از فروپاشی شوروی، تا حدی از ژئوپلیتیک شمالی غافل ماند. دلمشغولی‌های جنوب و جنگ تحمیلی طولانی و حضور امریکا در منطقه، بخش اعظم ظرفیت‌های ایران را معطوف مرزهای جنوبی ساخت. با این مقدمه، روسیه آسیای میانه را هنوز بخش مهمی از اصول ژئوپلیتیک خود می‌داند. البته این فقط مربوط به آسیای میانه نیست. در اوکراین و حالا در قزاقستان هم نیروهای روسی حضور پیدا کردند و در حقیقت به شیوه‌ای عمل می‌کنند که گویی از بخشی از خاک خود مراقبت می‌کنند. بنابراین امکان عبور گاز طبیعی روسیه به هند، از مسیر ایران میسر است. به صورت انتقال مستقیم مانند آنچه که همین اول ژانویه ۲۰۲۲ از ازبکستان به جمهوری آذربایجان از طریق ایران انجام شده و یا به صورت سواپ.