به بهانه ایجاد سامانه کارت مربیان آموزشگاه‌های آزاد
راه‌های هزاربار رفته: اجبار و محدودیت
بیتا یاری
سامانه کارت صلاحیت تدریس مربیان آموزشگاه‌های آزاد هنری هفته گذشته رونمایی شد. سامانه‌ای که به گفته معاون هنری وزیر ارشاد در مراسم رونمایی کاری بزرگ و اساسی(!) است و به همت دفتر آموزش معاونت هنری هر چند دور و دیر اما بالاخره انجام گرفته و قرار است از این پس تنها دارندگان کارت مربی تعیین صلاحیت شده به عنوان مدرس شاغل در آموزشگاه‌های آزاد هنری پذیرفته شوند.
دفتر آموزش و توسعه فعالیت‌های فرهنگی و هنری معاونت هنری وزارت ارشاد به عنوان متولی اصلی ساماندهی، سیاست‌گذاری، الگوسازی و اجرای فرآیندهای آموزش هنر در کشور است و به منظور تضمین کیفیت سطح آموزش در آموزشگاه‌های آزاد هنری، همچنین استفاده از توانمندترین مدرسان، سامانه‌ای طراحی و راه‌اندازی کرده است. اگر تنها به این خبر بسنده کنیم تا اینجای کار درباره رگولاتوری و سازمان‌دهی آموزشگاه‌های آزاد هنری است؛ مقوله‌ای که ارشاد به‌عنوان متولی آن (بد یا خوب بماند) از دیرباز شناخته شده اما بد نیست به سخنان ایراد شده در مراسم رونمایی نیز دقیق شویم تا درک بهتری از شرایط منجر به ایجاد چنین سامانه متمرکزی در معاونت هنری و مطالبات برخی همکاران این معاونت را در راه‌اندازی این سامانه به دست آوریم.
فریماه قوام صدری: «من یک معلم ساده هستم و قطعاً آرزوی هر معلمی همیشه پیشبرد راه آموزش بوده و هست.»
حسن ریاحی:«خوشبختانه این روزها شاهد رخ دادن اتفاقات خوب، برنامه‌ریزی شده و منظم به نفع هنرمندان در معاونت هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی هستیم که جای تبریک و تشکر دارد و امیدوارم از این دست فعالیت‌ها ادامه داشته باشد.»
داوود گنجه‌ای:«چنانکه دکتر ریاحی گفت، فعالیت‌های مناسبی در معاونت هنری انجام شده است. خوب است که بعد از ٤٠ سال متوجه شدیم آموزش رکن اصلی فرهنگ‌سازی بوده و به مانند اقتصاد نیست، مملکت ما نیاز به فرهنگ‌سازی دارد. ما در ٥٠ سال گذشته مرکز فرهنگ و حفظ اشاعه را راه‌اندازی کردیم و امروز نتایج آن را که استادان امروزی هستند، شاهدیم این روز را که مقارن با روز معلم است به خودمان تبریک می‌گویم و امیدوارم شاگردان آگاهی تربیت کنیم.»
حمیدرضا نوربخش مدیرعامل خانه موسیقی: «امروز در موسیقی با ناهنجاری رو‌به‌رو هستیم و یا گوش مردم آسیب دیده مشکل از آموزش است چراکه آموزش از اصول بنیادی در حوزه موسیقی به شمار می‌رود. بخش آموزش در تمام این سال‌ها دغدغه ما بوده و مسئولیت آن به ما سپرده شده بود، اما در اواخر دولت نهم بدون دلیل این بخش از خانه موسیقی گرفته شد و ما هر چقدر گفتگو کردیم، اعتراض کردیم و فریاد زدیم به جایی نرسید. امروزه ما شاهد آموزشگاه‌هایی هستیم که واجد صلاحیت نبوده و با پروانه‌هایی که به راحتی دست به دست می‌شود، مواجهیم که باید بجد پیگیری و اصلاح شود چون جزو چالش‌های اصلی و جدی به شمار می‌رود.»
جای پرسش اینجاست که چرا راه‌های چندبار رفته و طی شده که هیچ تاثیری بر بهبود کیفیت آموزش موسیقی و تربیت مخاطب نداشته است دوباره برگزیده می‌شود و چرا در نگاه مدیران شیوه اصلاح از راه محدویت و فشار بر اهالی می‌گذرد؟
اهداف و منافع سخنرانان هر چند با یکدیگر متفاوت است، اما به‌صورت‌کلی بر ضرورت ایجاد چنین سامانه‌ای صحه می‌گذارد و آن را لازم می‌پندارد. لازم بودنی که در سخنان خانم قوام صدری به نوعی دلسوزی برای هنرجویان و جامعه آموزشی و ارتقای کیفیت آموزش است و در سخنان دیگران به نوعی به انحصار درآوردن امر آموزش موسیقی را نشان می‌دهد.
حتی سخنان داوود گنجه‌ای وضعیت متناقضی را نیز نشان می‌دهد او از ساماندهی و تعیین صلاحیت شدن مربیان آموزشگاه‌های آزاد خرسند است چراکه از وضعیت فعلی ناراضی است و ممیزی در این باره را راهگشا می‌داند هرچند خود معترف است که شاگردان او اکنون مدرسین امروزی هستند یعنی او به نوعی ماحصل سال‌ها تدریس خویش را زیرسوال می‌برد. اما در سخنان نوربخش محور اصلی دفاع مدیرعامل خانه موسیقی از تعیین صلاحیت مربیان برای آموزش موسیقی جای خویش را به سهم‌خواهی و یادآوری قدرت از دست رفته این خانه داده است.
در شرایطی که نماینده‌ای از انجمن صنفی هنرمندان موسیقی در این جلسه حضور ندارد تا به عنوان نهاد صنفی از حقوق کلیه مربیان و مدرسان موسیقی در آموزشگاه‌های آزاد دفاع کند و اشتغال آزاد را حق هر کسی بداند و در مخالفت با این طرح که در گذشته نیز به نوع دیگری پیاده شده است و البته عاقبت به کناری نهاده شد سخنرانی کند. و البته جای پرسش اینجاست که چرا راه‌های چندبار رفته و طی شده که هیچ تاثیری بر بهبود کیفیت آموزش موسیقی و تربیت مخاطب نداشته است دوباره برگزیده می‌شود و چرا در نگاه مدیران حاضر در این جلسه و از این دست جلسات شیوه اصلاح از راه محدویت و فشار بر اهالی می‌گذرد؟
دیدگاه تان را بنویسید