یک کارشناس ارتباط تصویری عقیده دارد معمولا خانواده‌ها مانع می‌شوند که بچه‌ها نقاشی انتزاعی کار کنند. 

به گزارش هنرآنلاین، نمایشگاه «افسون کودکانه رنگ» با مجموعه‌ای از آثار کودکان ۴ تا ۱۱ ساله در گالری ژاله برگزار شد. این نمایشگاه حاصل آموزش چند ماهه نقاشی به کودکان توسط افسون لاشایی است. 

لاشایی با اشاره به اینکه آثار این مجموعه به سه دسته تقسیم می‌شوند، گفت: بخش اول شامل تصویرسازی از یک صحنه داستانی است. بخش دوم شامل برداشت آزاد کودکان از آثار هر یک از هنرمندان تاریخ هنر است و در این بخش، کودک عناصر ذهنی و مورد علاقه خود را در نقاشی هنرمندان بزرگ مانند ونگوگ، سزان، پیکاسو، شاگال، ‌وارهول و ... وارد می‌کند. همچنین گاه با توجه به ویژگی‌های سبک هنرمند مورد مطالعه در کلاس نقاشی، دنیای خود را خلق می‌کند. بخش سوم نیز که در شب افتتاحیه نمایشگاه شکل گرفت، شامل بداهه‌پردازی هنرجویان با توجه به نوای موسیقی زنده‌ای که نواخته می‌شد، بود. در اینجا تلاش شد تا خودانگیختگیِ رنگ شکل بگیرد و نقاشی فراتر از «بازنمایی» رفته و گزینه رنگ و نور را دنبال کند.

او که کارشناس ارشد پژوهش هنر است، درباره تاثیرات آثار هنری بر روی نقاشی کودکان گفت: من با استفاده از یک پاورپوینت آموزشی، هنرمندان مختلف را به شاگردان معرفی می­‌کنم. آثار آن‌ها را به بچه‌ها نشان می­‌دهم و از آنها می‌­خواهم که بر اساس همان سبک نقاشی کنند. مثلاً برای الهام از شاگال از آن‌‌ها می‌خواهم که کاغذشان را بچرخانند تا کادر ثابت نباشد.

لاشایی ادامه داد: یکی از مسائلی که در آموزش به بچه‌ها خیلی بر آن تأکید دارم، تغییر نوع نگاه این هنرمندان است. با نمایش چند اثر کلاسیک و بعد نمایش کارهایی از شاگال یا پیکاسو، از آن‌ها می‌خواهم به تابلوها نگاه کنند و به تفاوت‌شان پی ببرند. دوست دارم عصاره­ای از این هنرمندان را به شاگردانم آموزش دهم. او درباره جایگاه هنر انتزاعی در میان کودکان گفت: به نظر می‌رسد معمولا خانواده‌ها مانع می‌شوند که بچه‌ها انتزاعی کار کنند. چون ما هنوز هم درک انتزاعی از هنر را در بین عامه‌ مردم نداریم. خانواده‌ها همیشه دوست دارند کودکان پرتره یا شکلی بکشند که کاملا به ابژه‌ مشخصی دلالت داشته باشد. به همین دلیل من خیلی سعی کرده‌ام تا بچه‌ها را به این جهت سوق دهم.

لاشایی ادامه داد: در کشورهای پیشرفته خیلی روی سیستم آموزش هنر کار کرده‌اند و مفاهیم را برای کودک ساده‌سازی کرده‌‌اند، ولی ما چنین آموزش‌هایی را در ایران نداریم. منابع آموزشی خارجی وجود دارد که به عنوان مثال به ما می‌گوید چگونه یک بچه می‌تواند از کارهای سزان الهام بگیرد. ولی هنوز درباره آثار هنرمندان ایرانی چنین کاری انجام نشده است. جوامع پیشرفته حجم بالایی از فیلم و کارتون در این زمینه تولید کرده‌اند، ولی در ایران چنین چیزی وجود ندارد. به همین دلیل من ابتدا از هنرمندان مطرح خارجی شروع کردم و در ادامه قصد دارم هنرمندان ایرانی را به کودکان معرفی کنم.

او با اشاره به اینکه هنرهای جدید، شکلی از بینارشته‌ای بودن به خود گرفته‌اند، گفت: به نظر من بچه‌ها باید از پایه درست شکل بگیرند. به همین خاطر من خیلی اصرار دارم که از همان خردسالی کار اساتید بزرگ را ببینند تا وقتی بزرگ شدند کدهای درستی در سر داشته باشند. حتی هنرمندانی مثل پیکاسو هم در سال‌های اول هنری‌شان کپی کار می‌کردند، ولی از جایی به بعد شیوه خودشان را دنبال کردند. من همیشه به کودکان گوشزد می‌کنم که اگر قصد پزشک شدن هم دارند، باز به زیبایی‌شناسی هنری توجه داشته باشند چرا که در آینده به آن احتیاج دارند.