مخالفان شفافیت، همچنان پیروز میدان

بیتا یاری

مبلغ بودجه دفتر موسیقی مطابق آنچه در لایحه بودجه سال 99 به مجلس ارسال و ارائه شد رقمی حدود 56 میلیارد تومان در نظر گرفته‌ شده بود که نسبت به مبلغ بودجه سال 98 رشد شش و نیم میلیاردی دارد و اکنون با گذشت نیمی از سال و تعطیل بودن بسیاری از فعالیت‌های موسیقایی ازجمله کنسرت‌ها و بی‌رونق بودن بازار فعالیت‌های اقتصادی تهیه‌کنندگان حوزه موسیقی، بعید است سازمان برنامه و بودجه نیز مبلغ زیادی از آن را برای دفتر موسیقی جاری ساخته باشد و از سوی دیگر بحران اقتصادی، رکورد و تورم وحشتناک بالای 40درصد و عدم امکان تبادل مالی با سایر کشورها و بلوکه شدن منابع ارزی در خارج از کشور امکان تحقق بودجه را کمی دور از انتظار ساخته است هرچند امکان گشایش هرلحظه وجود دارد. اما ازآنجایی‌که بودجه اندک حوزه موسیقی تنها منابعی است که از سوی بیت‌المال برای عموم جامعه موسیقی تخصیص می‌باید هزینه‌کرد این بودجه و گزارش درباره میزان تحقق بودجه نیازی است که از مدت‌ها پیش شناسایی‌شده و مطابق دستور رئیس‌جمهور مبنی بر شفافیت و انتشار هزینه‌کرد و رعایت آن درخصوص انتشار ریز هزینه‌کرد بودجه دفتر موسیقی و بنیاد رودکی در سال 96، انتظار می‌رفت این روند برای سال‌های آتی ادامه یابد اما اکنون دو سالی هست که هیچ گزارشی از ریز هزینه‌کرد بودجه دفتر موسیقی منتشر نشده است.

اغلب اهالی موسیقی سال‌هاست از بودجه دولتی نفعی نمی‌برند و البته درخصوص هزینه‌کرد شایسته آن نیز اعتمادی به دولتمردان ندارند، ازاین‌رو اعتمادسازی دوطرفه بین دولتمردان و موزیسین‌ها تنها با شفافیت و انتشار گزارش عملکرد مالی و دخیل دانستن نظرات جامعه موسیقی ممکن است به‌مرورزمان ایجاد شود

اردیبهشت‌ماه سال 98 بود که علی ترابی، مدیر دفتر موسیقی که شفافیت مالی را سرلوحه خود داشت و عملکرد مالی سال 96 را برای اولین بار در تاریخ وزارت ارشاد منتشر ساخته بود پس از 14 ماه مدیریت بر دفتر موسیقی از آن استعفا کرد، ازآن‌پس جانشین او در دفتر موسیقی خود را ملزم به رعایت انتشار گزارش هزینه‌کرد بودجه سالانه ندید و عملاً با عدم شفافیت مالی برای مبارزه با فساد در دفتر موسیقی و وزارت ارشاد مانع‌تراشی کرد.

اینکه چه دلایلی باعث شده است مدیر فعلی دفتر موسیقی علی‌رغم موافقت وزیر فرهنگ و ارشاد بر شفافیت مالی، علاقه‌ای به انتشار گزارش عملکرد مالی بودجه‌های خرج شده در سال پیش از مدیریت خود و پارسال نداشته باشد را باید از معاونت هنری ارشاد به‌عنوان نهاد ناظر بر دفتر موسیقی پرسید؛ اما هر چه هست روالی که پیش از حضور مدیر فعلی دفتر موسیقی ایجاد شده بود را ایشان به‌یک‌باره گسسته است و علاقه‌ای به پاسخگویی دراین‌باره ندارد. آن‌هم در شرایطی که کشور ما بیش از تورم درگیر بیماری ناکارآمدی مدیریت و تبعیض در هزینه‌کرد بودجه است و شایسته است برای مبارزه با فساد و ناکارآمدی هزینه‌کردهای مالی در خصوص بودجه به‌عنوان بیت‌المال عمومی کاملاً دقیق منتشر و مشخص شود حضور هر مدیر در دفتر موسیقی و عملکرد او چه تناسبی با وضعیت مالی او دارد و چه بهبودهایی در حوزه موسیقی حاصل‌شده و یا چه مواردی نیاز به بررسی دارد.

اما اینکه به‌طورکلی هزینه‌کرد مخفیانه بماند و گزارشی درباره آن به مردم داده نشود شیوه پسندیده‌ای نیست و شبهاتی را به عملکرد مدیران وارد می‌سازد.

اغلب اهالی جامعه موسیقی سال‌هاست از بودجه دولتی نفعی نمی‌برند و البته در خصوص هزینه‌کرد شایسته آن نیز اعتمادی به دولتمردان ندارند، ازاین‌رو اعتمادسازی دوطرفه بین دولتمردان و موزیسین‌ها تنها با شفافیت و انتشار گزارش عملکرد مالی و دخیل دانستن نظرات جامعه موسیقی ممکن است به‌مرورزمان ایجاد شود؛ اما در جایی‌که اهالی موسیقی نامحرم بودجه سالانه دولت برای خود هستند و از آن بهره‌ای نمی‌برند آیا نباید پرسید که این هزینه کرد بودجه در کجا خرج شده و می‌شود که اغلب جامعه موسیقی از آن نفعی ندارند؟ آیا بعد از چهل و اندی سال نباید این شیوه اصلاح شود؟ آیا باید اجازه داد هر مدیری که  در حوزه موسیقی صاحب‌منصب شد خود را محق بر جفا به اغلب جامعه موسیقی بداند؟