رویداد

استاد شجریان در کما

مرز 6 و7

لیلا موسی‌زاده

مرز شش و هفت، این اعداد نشانگر سطح هوشیاری و شما بخوانید بیهوشی و کما هستند و شماره‌گر سطح هوشیاری نمی‌داند از کما رفتن چه کسی خبر می‌دهد.

در این روزهای آخر سال پر از غم، شاید این به کما رفتن تلخِ استاد یگانهِ تاریخِ آوازِ ایران‌زمین، محمدرضا شجریان، بدترین پایانی باشد که انتظارش در اسفندماه می‌رفت، اما گویا امسال در مسابقه غم‌ها برای باریدن هر چه بیشتر بر سر ما قرار داریم و حتی در روزهای آخر سال هم این مسابقه دست‌بردار از روزگار ما نیست و نمی‌گذارد نفسی بیاساییم.

هر چه انرژی در درون و بیرون در قلبمان می‌تپد به‌سوی استادمان در بیمارستان جم روانه می‌کنیم و عاجزانه و ملتمسانه می‌خواهیم که بماند، تنها او بماند. برای خاطر مردم بماند. و ما را این‌گونه مستأصل و ناامید تنها نگذارد.

هرچند حاصل عمر او پیش‌ترها جاویدان گشته اما رفتنش نیز بار غم سنگینی دارد برای ما که در چند روز گذشته با اخبار ضدونقیض مرگ سخت‌ترین ساعات را گذراندیم و هراس مرگ را لحظه‌به‌لحظه بر جانمان چون شرنگی تلخ حس کردیم. زخمی‌تر از همیشه سلامتی او را آرزو می‌کنیم و اینکه ما را تنها نگذارد.