به شهرت رساندن یا استفاده بدون اجازه؟

لیلا موسی زاده، روزنامه نگار

بعد از نه سال که از شکایت وکیل استاد شجریان از صداوسیما می‌گذرد، و بعدازاین همه روز و سال صرف وقت، برای بررسی ادله توسط دادگاه، قاضی دست‌آخر اعلام کرد صداوسیما استاد شجریان را به شهرت رسانده است و شکایت او را رد کرد. یعنی شکایت را حتی جایز به مطرح‌شدن ندانست حال‌آنکه بارها استاد شجریان اعلام کرده است که راضی نیست به‌غیراز دعای ربنا هیچ‌کدام از آثار او از صداوسیما پخش شوند.

آنچه مسلم است در شرع برداشتن مال کسی بدون اجازه، ناپسند و گناه دانسته شده تا امنیت جان و مال مردم تأمین شود. همان‌گونه که در تمام ادیان و مذاهب و فرقه‌ها، در حوزه اخلاق دزدی یا برداشتن مال کسی بدون اجازه صاحب آن نکوهش شده و بد تلقی می‌گردد. در هیچ فرقه دینی و اندیشه‌ای و اخلاقی نیز درباره نتیجه حاصل از دزدی قضاوتی نشده است و هیچ حاکم شرعی نیست که بگوید فعل حرام دزدی با نتیجه حاصل از آن قضاوت می‌گردد که آیا خوب است یا بد است. چراکه عمل زشت به‌خودی‌خود بد و ناپسند شمرده می‌شود نه به علت نتیجه‌ای که ممکن است از آن حاصل شود هرچند نتیجه نیک باشد.

ازاین‌رو وقتی قاضی دادگاه، استاد شجریان را از روی عدم آگاهی و شناخت کافی توسط صداوسیما به شهرت رسیده می‌داند باید او را نهیب زد تا بیشتر در حوزه دین‌داری و مذهب و آیین خویش دقت بورزد تا ساده‌ترین مسائل دینی را به تالی فاسد یا سالم آنها پیوند نزند و حکم‌های پذیرفته‌شده تمام ادیان را برهم نریزد.

همچنین بهتر است به او قانون حمایت حقوق مؤلفان و مصنفان و هنرمندان را متذکر شد چراکه سال‌هاست تمام آنچه منتشر می‌شود بر این اصل حقوقشان به رسمیت شناخته‌شده و محق شده‌اند.

علی‌ای‌حال ازآنجایی‌که امکان دارد در بروکراسی اداری دیوان سال‌های رفت‌وآمد پرونده و تحقیق به طول بیانجامد بهتر است مجلس یک‌بار برای همیشه عزم خود را جزم کند تا بلکه قانون کپی‌رایت در ایران تصویب گردد تا همگان طعم خوب احترام به حقوق مؤلف را به رسمیت بشناسند.