هتلداران به‌رغم تعیین قیمت کف، رکود و بیکاری را تجربه می‌کنند
کوچ گردشگران از هتل‌ها به خانه‌های اجاره‌ای
پگاه دهدار ، راهنمای گردشگری
هتل‌ها همیشه در کشورهای مختلف پذیرای گردشگران و مسافران بوده‌اند هتلداران باید در کار خود به خوبی عمل کنند، چرا که در صورت رضایت مسافران و گردشگران از هتلداری آنان، امکان بازگشت مجدد آن‌ها به آن هتل وجود دارد و بدین ترتیب با رضایت گردشگران برای خود بازاریابی می‌کنند
اما صنعت هتلداری نیز همانند سایر صنایع سختی‌های خاص خود را دارد...
رئیس جامعه هتلداران ایران معتقد است: گرانی علت مراجعه نکردن مردم به هتل نیست. بلکه وجود برخی محدودیت‌ها در هتل، مردم را به سمت خانه‌های اجاره‌ای می‌کشاند، وگرنه قیمت کرایه همین خانه‌ها چندبرابر هتل‌ها است.
مرکز آمار ایران گزارش کرده است: در بهار ۹۸، بیش از ۱۰۲ میلیون سفر انجام شده که ۴۶ درصدِ آن، با اقامت شبانه و ۵۴ درصد بدون اقامت شبانه بوده است. ۶۰ درصد این سفرها که با اقامت شبانه بوده با هدف دیدار دوستان و بستگان انجام شده است. ۷۴ درصد اقامت‌ها در خانه بستگان و آشنایان بوده، ۹ درصد هم در ویلا و آپارتمان‌های اجاره‌ای ثبت شده است و هفت درصد مردم هم در جریان سفر در خانه و ویلای شخصی اقامت داشته‌اند. این بین، سهم چادر و کمپ شخصی و اقامتگاه‌های عمومی مثل هتل، مهمانپذیر و هتل آپدر ایران بیش از ١١٠٠ هتل وجود دارد که طبق اظهارات رییس هیات‌مدیره جامعه هتلداران، در دوران کرونا میانگین حدود ۱۰ درصد ظرفیت‌شان تکمیل شده بود، ضمن این‌که در بیشتر شهرها از جمله مشهد، بیشتر از نصف هتل‌ها تعطیل شده‌اند. با این وجود، هتل‌ها که طولانی‌ترین رکود و بیکاری را تجربه می‌کنند، در مهرماه ۹۹ از ۳۰ درصد افزایش قیمت‌ها خبر دادند و حالا هم که نرخ ارز دچار نوسان شده و مذاکراتی برای بازگشایی مرزها به روی گردشگران خارجی و صدور ویزای توریستی صورت گرفته، از تغییر قیمت‌ها و تعیین نرخ ارزی برای مسافران خارجی که هنوز برای سفر به ایران محدودیت و تردید دارند، سخن می‌گویند.
جمشید حمزه‌زاده درباره مناسب‌سازی قیمت هتل‌ها و گرایش بیشتر مردم به اقامت در خانه خویشاوندان و دوستان، کمپینگ و خانه‌های اجاره‌ای در مقایسه با هتل، طبق داده‌های مرکز آمار، اظهار کرد: قیمت هتل‌ها متاثر از عرضه و تقاضا است، ضمن این‌که گاهی تخفیف‌هایی هم داده می‌شود. ولی نمی‌توانیم قیمت‌ها را پایین‌تر یا بیشتر از نرخ مصوب ارائه دهیم. اخیرا هم بررسی‌هایی را درباره تعیین «نرخ کف» برای هتل‌ها آغاز کرده‌ایم. در ضوابط قبل فقط نرخ سقف را تعیین می‌کردیم که باعث شده بود برخی ۷۰ درصد روی این قیمت تخفیف بدهند و قیمت‌شکنی (Dumping) و ارزان‌فروشی کنند. با این کار فقط به کیفیت خدمات لطمه می‌خورد.
او افزود: ما باید سرمایه‌گذاری را درنظر بگیریم، نباید شرایط طوری باشد که سرمایه‌گذاری در این بخش تضعیف شود. بنابراین درحال بررسی موضوعِ تعیین «قیمتِ کف» هستیم.
او در پاسخ به این باور عمومی که قیمت هتل را گران می‌داند، اظهار کرد: قیمت هتل برای مهمانان داخلی باید متناسب‌سازی شود، این قیمت‌ها حتی متناسبِ مهمانان خارجی نیست. درباره این موضوع هم فکر کرده و مطالبه خود را با وزیر میراث فرهنگی و گردشگری در قالب نامه‌ای مطرح کرده‌ایم. درخواست ما تعیین نرخ به صورت ارزی و ریالی است. حمزه‌زاده با بیان این‌که برای هر قشر و با هر نوع سلیقه‌ای در کشور هتل وجود دارد و این‌طور نیست که تمام هتل‌ها گران باشند، در پاسخ به این سوال که آیا نرخ اقامت در هتل مناسب دهک‌های پایین‌تر و طبقه کارگر است؟ افزود: طبیعی است که حقوق کارگری متناسب با اقامت در هتل چهار یا پنج‌ستاره نیست، ولی ما به نسبت همه طبقه‌های اقتصادی و اجتماعی در کشور هتل داریم. حتی تمام سازمان‌ها و وزارتخانه‌ها مهمانسراهایی دارند که قیمت یارانه‌ای می‌دهند و کارمندان و کارگران می‌توانند از این مراکز استفاده کنند. از سویی، بومگردی‌ها هم قیمت‌های مناسبی دارند، هتل‌های دو و یک‌ستاره یا مهمانسراهای ایرانگردی و جهانگردی هم وجود دارند که از نظر بهداشتی به مراتب بهتر و البته ارزان‌تر از برخی اقامتگاه‌ها هستند.
او درباره علت گرایش بیشتر مردم به خانه‌های اجاره‌ای در مقایسه با هتل و تاثیر قیمت بر این انتخاب، اظهار کرد: اتفاقا قیمت این خانه‌های اجاره‌ای در برخی نقاط کشور، گران‌تر از هتل است. در زمان شلوغی سفر قیمت آن‌ها چندبرابر گران‌تر از اجاره یک اتاق هتل می‌شود. پس گرانی عامل اصلی مراجعه نکردن مردم به هتل نیست، بلکه نبود آزادی و یا به عبارتی وجود برخی محدودیت‌ها در هتل باعث می‌شود مردم به اجاره خانه بیشتر گرایش پیدا کنند؛ خانه‌های غیربهداشتی که نظارتی هم نمی‌شوند و در برخی مواقع دو برابر یک اتاق هتل قیمت می‌دهند.
حمزه‌زاده درباره ارزی شدن قیمت هتل‌ها نیز گفت: با توجه به نوسانات ارزی، قیمت هتل‌ها برای مهمان خارجی مثل بر باد دادن سرمایه ملی است، حتی خارجی‌ها از این قیمت‌ها متعجب می‌شوند و مسخره می‌کنند. باید نرخ‌ها برای مهمان خارجی مناسب‌سازی شود.
حمزه‌زاده رئیس جامعه هتلداران ایران گفت: در دوران کرونا هتل‌ها 100 درصد زیان دیدند به این معنا که تعداد زیادی از هتل‌ها حتی یک مسافر هم نداشتند. برخی صاحبان این هتل‌ها املاک شخصی خود را به فروش رسانده‌اند تا بتوانند هزینه‌های نگهداری از هتل و حقوق پرسنل را پرداخت کنند. اغلب هتلداران معمولا وجهی را برای بازسازی بخش‌هایی از هتل پس‌انداز می‌کنند که در این شرایط نه تنها آن وجوه را صرف پرداخت حقوق پرسنل کرده‌اند بلکه تمام سود کسب شده در سال 98 را نیز برای این امر هزینه کرده‌اند. در ایامی که ممنوعیت تردد استانی لغو شده بود ضریب اشغال هتل‌ها در استان‌های مختلف به‌طور میانگین 5 درصد شد که با این میزان از مسافر و درآمد حاصل از آن نمی‌توان حتی هزینه آب، برق و گاز یک هتل را نیز پرداخت کرد.
وی افزود: از ابتدای اسفند سال 98 تا آخر تیر سال‌جاری هتلداران 7 هزار و 400 میلیارد تومان خسارت را تجربه کرده‌اند که در همین راستا نیز برخی ارگان‌ها به‌جای همراهی با فعالان این حوزه به قطع آب، برق و گاز اقدام کرده‌اند. از سوی دیگر نیز سازمان تامین‌اجتماعی که سال‌‌های متوالی بیمه به آن پرداخت شده است در این شرایط به‌جای پرداخت به موقع بیمه بیکاری نه تنها با تاخیر چند ماهه این کار را انجام داده است بلکه مبالغی کمتر از آنچه گفته شده بود را پرداخت کرده است. علاوه بر آن از بخشودگی مالیاتی نیز خبری نیست. رئیس جامعه هتلداران ایران درباره بسته حمایتی که دولت برای فعالان بازار گردشگری در نظر گرفته عنوان کرد: بسته حمایتی و تسهیلاتی که دولت وعده داده تاکنون با وجود گذشت چند ماه به‌طور کامل اجرایی نشده و تنها 20 درصد از صاحبان هتل‌ها از این بسته بهره‌مند شده‌اند. این بسته کمک چندانی به هتلداران نمی‌کند بلکه تنها برای مشاغلی که حدود 10 تا 20 درصد در دوران کرونا آسیب دیده‌اند مناسب است. درحال‌حاضر هتلداران برای جبران آسیب‌های وارد شده در دوران شیوع ویروس کرونا نیازمند همراهی و همکاری ارگان‌های دولتی هستند و همچنین توقع دارند تا‌جایی که امکان دارد از نگاه جزیره‌ای و سازمانی صرف‌‌نظر کنند.
دیدگاه تان را بنویسید