کاش یک ستاد بحران هم برای «مصرف پلاستیک» تشکیل می‌شد
گم شده در قاره هفتم!
آسیه ویسی
پلاستیک و مواد ساخته شده از آن، در تمام زوایای زندگی ما دیده می‌شود. دراغلب وسایلی که استفاده می‌کنیم، پلاستیک نقش فعال و حضور پررنگی دارد؛ در رخت و لباس‌مان، در ملحفه‌ها و رخت‌خواب‌مان، در وسایل آشپزخانه‌مان، در خوردنی‌ها و نوشیدنی‌های‌مان...
تمام این‌ها در حالی است که بالاخره همه ما به این باور رسیده‌ایم که پلاستیک، به آسانی تجزیه نمی‌شود و یا خیلی طول می‌کشد به چرخه طبیعت بازگردد؛ آن‌قدر طول می‌کشد که کفاف عمر ما و دو سه نسل بعد از ما را هم نمی‌دهد.
با این‌همه و با تمام پویش‌های #نه_به_پلاستیک، اغلب وسایلی که استفاده می‌کنیم سهمی از پلاستیک در خود دارد، از لوازم‌التحریر و اسباب‌بازی بگیرید تا وسایل الکترونیکی خانه و آشپزخانه. حتی اگر با یک کیسه پارچه‌ای به خرید برویم و از فروشنده بخواهیم خریدهای‌مان را در آن کیسه پارچه‌ای بریزد، اما پلاستیک، به راه خودش می‌رود و اقیانوس‌ها را از خود چنان انباشته می‌کند که امروز قاره هفتمی برای خودش دست و پا کرده است.
نکته جالب این‌جاست که حتی وقتی داریم از ظرف یک‌بار مصرفی که خیال می‌کنیم پلاستیک نیست و قابل بازیافت است استفاده می‌کنیم، باز در باتلاق پلاستیک فرو می‌رویم؛ چسب و مواد دیگری که برای انسجام این ظرف یک‌بار مصرف ظاهرا گیاهی استفاده شده است پلیمری و پلاستیکی است و بازگشت ظرف گیاهی به طبیعت را مشکل‌تر می‌کند.
اما به قول آن‌هایی که کمپین #نه_به_پلاستیک راه انداخته‌اند و درتلاشند طبیعت را از زباله‌های به‌خصوص پلاستیکی پاک کنند و پلاستیک‌های جمع‌آوری شده را به چرخه بازتولید برگردانند، یک نفر هم یک نفر است. و همین یک نفر اگر بتواند سهم خودش را به‌درستی ایفا کند، احتمالا چیزی از بار آلودگی زمین کم می‌شود یا حداقل خودش به‌عنوان انسان، احساس می‌کند به طبیعت پیرامونش کمتر آسیب زده است و طبعا حال بهتری پیدا می‌کند.
پلاستیک نقش فعال خود را در حادثه دردناک سیل اخیر هم ایفا کرد؛ کمک‌های مردمی در قالب غذا و خوراکی در ظرف‌های یک‌بار مصرف به دست آسیب‌دیدگان رسید و تلی از این ظرف‌ها را این روزها می‌توان در گوشه و کنار و کوچه پس کوچه‌ها و طبیعت مناطق آسیب‌دیده، مشاهده کرد؛ معضلی که روی تمام معضلات دیگر انباشته شده است.
هر چند گویا چاره‌ای جز این نبود و سرعت عمل در امدادرسانی گاهی ما را ناچار می‌کند از روش‌هایی استفاده کنیم که آسیب‌های جانبی جدی دارند و بعدها گریبان‌مان را خواهند گرفت. اما اگر یک ستاد بحران درست و درمان با کارشناسان زبده داشته باشیم تمام این مسائل از قبل پیش‌بینی می‌شود، هم‌چنان که در ینگه دنیا پیش‌بینی شده و حداقل فکری برای جمع‌آوری زباله‌های بازگشت‌ناپذیر از محیط زیست می‌شود.
دیدگاه تان را بنویسید