تنها تعداد اندکی از افراد، به‌ویژه در شهرهای بزرگ، این شانس را دارند که محل زندگی و کارشان، نزدیک هم باشد. بسیاری از افراد روزانه بین یک تا دو ساعت و بعضاً بیشتر، در مسیر رفت و آمد بین خانه تا محل کارشان هستند (300 تا 600 ساعت در سال و گاه بیشتر)

مجله کسب‌و‌کار هاروارد (Harvard Business Review) که یکی از معتبرترین نشریات آکادمیک جهان است (ترجمه‌ای از این مجله در ایران توسط نشر نوین منتشر می‌شود) در شماره می - ژوئن 2017 خود به این موضوع پرداخته و با اشاره به آزمایش‌های متعددی که در سراسر جهان انجام شده، آسیب‌های طولانی بودن مسیر خانه تا محل کار را برشمرده است:

- سفر صبحگاهی به محل کار سومین فعالیت بد افراد در طول روز است (نتیجه پژوهش‌های دنیل کانمن، برنده جایزه نوبل اقتصاد).

- احساس اضطراب بیشتر و قائل شدن ارزش کمتر به فعالیت (نتیجه پژوهش دولتی در انگلیس).

- زوج‌هایی که یکی از آن‌ها روزانه بیش از 45 دقیقه در راه است، 40درصد بیشتر در معرض خطر طلاق هستند (نتیجه پژوهش در سوئیس).

- بالا بودن احتمال استعفا (نتیجه پژوهش 5 محققی که نام‌شان در پاراگراف بعدی آمده است در انگلیس).

- کاهش راندمان کاری، خستگی حین آغاز کار، کاهش رضایتمندی شغلی و ... ( نتیجه مطالعات دیگر دانشگاهی).

اما پنج محقق دانشگاهی به نام‌های فرانچسکا گینو، بردلی استاتس، جان ژکیموویچ، ژولیا لی و جوچن منگز نتیجه تحقیقات و آزمایش‌های متعدد خود درباره راه‌های کاستن از آسیب‌های مسیر را در harvard business review منتشر کرده‌اند که خلاصه آن به این شرح است:

ما در خانه و محل کار، دو وضعیت متفاوت داریم. یک جا پدر، مادر یا همسر، جای دیگر رئیس و کارمند و... .توصیه می‌شود از مسیر خانه تا محل کار  و برعکس  برای تغییر وضعیت ذهنی خود جهت جایگاه بعدی استفاده کنیم. مثلاً در مسیر خانه تا محل کار، به کارهایی که باید در طول روز انجام دهیم تا ارتقای کاری داشته باشیم فکر کنیم تا از پدر به کارمند تغییر شیفت دهیم یا وقتی از محل کار به منزل برمی‌گردیم، با فکر کردن به خانه، ذهینت کارمندی را به مادری تغییر دهیم.

پژوهشگران از 443 کارمند در آمریکا برای انجام یک تحقیق درباره مسیر رفت و آمد دعوت به همکاری کردند. کارمندان به چهار گروه تقسیم شدند. از یک گروه خواسته شد در طول مسیر به ارزیابی کاری بپردازند. اعضای گروه بعدی موظف بودند رفتارهای آرامش‌بخش را تجربه کنند، گروه سوم تلفیقی از این دو (ارزیابی کاری- رفتار آرامش‌بخش) را انجام می‌داد و افراد گروه آخر، هیچ دستورالعملی نداشتند. بررسی میزان رضایتمندی افراد این چهار گروه نشان داد که میزان رضایتمندی کاری گروه اول، بیشتر از بقیه بود.

منبع: کانال سواد زندگی

 

کپی شد