کرونا و مصائب کلاس‌های مجازی دانشجویان
محیا معصومی
بیش از یک ماه است که دانشگاه‌های کشور به دلیل مهمان ناخوانده‌ای به نام کرونا روز‌های جدیدی را تجربه می‌کنند و کلاس‌هایشان خاک می‌خورند و رنگ دانشجو به خود نمی‌بینند، اما همه چیز تعطیل نیست و آموزش‌های ترم تحصیلی با شیوه‌های نوین مجازی دنبال می‌شود.
هرچند که در ابتدای راه، برخی دانشگاه‌ها، آموزش آنلاین را جدی نگرفتند و در اعلام برگزاری کلاس‌های مجازی تعلل کردند، اما با گذشت زمان و استمرار تعطیلی کلاس‌های حضوری، به خود آمدند.
برگزاری کلاس‌های مجازی و داشتن زیرساخت‌های آموزش الکترونیک سال‌هاست که در دانشگاه‌های دنیا با تمام نقاط ضعف و قوتش رواج دارد و دانشگاه‌های ایران هم از این موضوع مسثتنی نبوده‌اند. اما این روزها دانشجویان با مشکلات فراوانی برای حضور و دریافت آموزش در این کلاس های مجازی دست به گریبانند که بد جور آنها را کلافه کرده است.
قابل پذیرش است که بسیاری از دانشگاه‌های کشور برای حل زیرساخت‌های اینترنتی خود بودجه کافی نداشتند و بعضا لزوم آن را حس نمی‌کردند، اما اینکه برخی دانشگاه‌های معتبر و مطرح حتی پس از دو ماه از تعطیلی دانشگاه‌ها هنوز نتوانسته‌اند آموزش‌های مجازی خود را بهبود بخشند و ابهامات دانشجویان را رفع کنند، جای بحث و بررسی دارد.
درحالی که خبر استمرار تعطیلی کلاس‌های حضوری و عدم حذف ترم تحصیلی جاری دست به دست بین دانشگاهیان می‌چرخد، صدای اعتراض دانشجویان تعداد زیادی از دانشگاه‌ها برای استفاده از کلاس‌های آنلاین درآمده است. در واقع موضوع از آنجا شروع شد که طبق ابلاغ بخشنامه یا به قول وزارت علومی‌ها پیشنهادنامه به دانشگاه‌ها، اساتید و دانشجویان دریافتند که خبری از حذف ترم و برگزاری کلاس‌های حضوری نیست و باید آموزش الکترونیک را جدی بگیرند. به همین دلیل از ۱۶ فروردین کلاس‌های آنلاین به صورت جدی آغاز شد. اما چه کلاسی؟ با چه سیستم و کیفیتی؟
همواره این مسئله باید در نظر گرفته شود که دانشجویان ما از سراسر ایران هستند و امکانات و تجهیزات آموزشی و پژوهشی در همه جا یکسان نیست همچنین تمام جوانان دانشجوی ما به نرم‌افزار‌ها و شیوه نصب آنها آگاهی ندارند و برای این امر مجبور به کمک گرفتن از دیگران یا حتی کافی‌نت‌ها هستند، داشتن یک نرم‌افزار ثابت و آموزش آن پیش از هرچیز می‌تواند بسیار کمک کننده باشد.
از طرفی دو ماه از تعطیلی دانشگاه‌ها گذشته است و اساتید برای اتمام سرفصل‌های درسی عجله دارند و از طرف دیگر دانشجویان نمی‌توانند به خوبی از سامانه‌های معرفی شده برای شرکت در کلاس‌های مجازی استفاده کنند.
یکی دیگر از اعتراض‌های به حق دانشجویان در این باره، تسلط ناکافی اساتید به نحوه آموزش‌های مجازی است. برگزاری کلاس‌های مجازی کیفیت پایینی دارد و برخی اساتید اصلا نحوه این نوع شیوه آموزشی را نمی‌دانند همچنین آنها گاهی در ساعات غیرمعمول و خارج از برنامه درسی به برگزاری کلاس مجازی اقدام می‌کنند. درکل بسترسازی مناسبی در این دانشگاه وجود ندارد و کلاس‌ها با کمترین کیفیت برگزار می‌شود.
علیرغم تمام اخبار منتشر شده از سوی وزارت ارتباطات برای افزایش سرعت و پهنای باند اینترنت، در این روز‌های کرونایی و حتی اعلام برخی دانشگاه‌ها برای کاهش هزینه چند درصدی استفاده اینترنت دانشجویان هنگام کلاس‌های مجازی؛ اما دانشجویان بی‌شماری همچنان از ضعف سرعت اینترنت و ناتوانی در بهره‌گیری کامل و دقیق از کلاس‌ها گلایه‌مند هستند. همچنین برخی دانشجویان نقاط مختلف کشور به نت پرسرعت و حتی رایانه دسترسی ندارند و در این خصوص تنها باید از گوشی همراه استفاده کنند که به تبع نمی‌تواند مفید واقع شود.
ضعف در سرعت اینترنت و زیرساخت‌های آموزش الکترونیکی در برخی دانشگاه‌ها باعث شده تا وقتی تعدادی از دانشجویان به صورت همزمان وارد آنها می‌شوند، با خطا مواجه شوند که این یعنی سرور آموزشی توانایی لازم برای این حجم از فعالیت را ندارد دانشجویان متعددی این روزها با ضعف سیستم آموزشی الکترونیکی خودشان مواجه شدند که طبق اعلام‌شان پس از اتمام ساعت کلاس توانسته‌اند با سامانه متصل شوند.
آیا بهتر نیست نظارت‌ها برای رفع مشکلات بیشتر شود چرا که ترم‌های تحصیلی دانشجویان ادامه دارد و زمان بازگشایی دانشگاه‌ها بالاخره روزی فرامی‌رسد درآن زمان چه کسی پاسخگوی آموزش غیرصحیح و غیراصولی به دانشجویانی خواهد بود که آینده‌شان بی‌تردید به زندگی شخصی و کشور گره خورده است.
دیدگاه تان را بنویسید