یک فعال صنفی بازنشستگان تامین اجتماعی گفت: با تخصیص منابع مناسب، بهبود زیرساخت‌ها، تسهیل فرآیندها و توجه به نیازهای خاص این قشر، می‌توان مسیر بهبود را هموار کرد و آینده‌ای بهتر برای سلامت بازنشستگان رقم زد.

«سعید علیزاده» در تماس با خبرنگار ایلنا، در ارتباط با وضعیت درمان بازنشستگان کارگری گفت: بازنشستگان سازمان تأمین اجتماعی به‌عنوان یکی از اقشار آسیب‌پذیر جامعه، نیازمند خدمات درمانی گسترده و مستمر هستند. سلامت این گروه به‌طور مستقیم بر کیفیت زندگی و استقلال آنها تأثیر می‌گذارد. با این حال، بخش درمان بازنشستگان با چالش‌های متعددی روبرو است که در صورت عدم رفع، می‌تواند آسیب‌های جدی به وضعیت جسمی و روانی این قشر وارد کند.

چالش‌های درمان بازنشستگان

او در تشریح چالش‌های درمان بازنشستگان تامین اجتماعی گفت: افزایش هزینه‌های درمان، اولین معضل جدی‌ست. با افزایش سن بازنشستگان، نیاز به خدمات درمانی بیشتر می‌شود و هزینه‌های مربوط به دارو، درمان‌های تخصصی و مراقبت‌های بلندمدت به‌سرعت رشد می‌کند. از طرفی، بودجه اختصاص‌یافته به بخش درمان سازمان تأمین اجتماعی محدود و بعضاً ناکافی است که موجب ایجاد صف‌های طولانی و تأخیر در دریافت خدمات می‌شود.

علیزاده با بیان اینکه «کمبود مراکز درمانی تخصصی یک معضل دیگر است» گفت: بازنشستگان اغلب به مراقبت‌های ویژه نیاز دارند که در مراکز عمومی به‌طور کامل ارائه نمی‌شود. کمبود مراکز تخصصی یا نبود دسترسی آسان به آنها، مشکل بزرگی است که باعث مراجعه زیاد به بیمارستان‌های عمومی و کاهش کیفیت خدمات می‌شود. به گفته این فعال صنفی بازنشستگان، مشکلات اداری و بوروکراسی نیز مزید بر علت شده؛ فرآیندهای طولانی و پیچیده اداری برای دریافت خدمات درمانی، صدور نسخه‌ها و تأمین دارو، فشار مضاعفی بر بازنشستگان وارد می‌کند و موجب نارضایتی و فرسودگی آنها می‌شود.

علیزاده در ادامه از کیفیت پایین برخی خدمات و داروها انتقاد کرد و در این زمینه گفت: برخی بازنشستگان از کیفیت پایین داروهای تأمین شده گلایه دارند و همچنین کیفیت خدمات ارائه شده در مراکز طرف قرارداد سازمان تأمین اجتماعی مورد سوال است که این موضوع به نگرانی بابت اثربخشی درمان و سلامت عمومی منجر می‌شود.

این بازنشسته ادامه داد: اخیراً مشکلات مالی بازنشستگان و کاهش قدرت خریدِ آن‌ها بحران را به مرحله جدی‌تری رسانده؛ کاهش مستمری‌ها و تورم بالا، قدرت خرید بازنشستگان را کاهش داده و هزینه‌های درمان را برای آنها سنگین‌تر کرده است؛ این موضوع باعث می‌شود برخی از آنها درمان‌های لازم را به تعویق بیندازند یا از دریافت داروهای ضروری صرف‌نظر کنند.