شرکت «دستمال نوظهور» مشابه ده‌ها واحدهای خصوصی‌شده دیگر، در ابتدا شاهد پایین آمدن سطح تولید بود و بعد از آن، همه سازوکار روابط کار دچار اختلال شد.

به گزارش ایلنا، کارگران دستمال نوظهور از میانه سال ۹۶ بیکار شدند. در آن زمان با تعطیلی کارخانه، کارگران برای دریافت مطالبات انباشته خود که یک سال دستمزد برای شاغلان و سنوات بازنشستگان بود، راهی مراجع قضایی شدند. «علیرضا هوشمند» که قبل از تعطیلی کارخانه، عضو شورای اسلامی کار این واحد تولیدی بود و اکنون نیز نماینده کارگران در دادگاه است، در ارتباط با سرنوشت کارگران نوظهور بعد از تعطیلی می‌گوید: قبل از تعطیلی حدود ۳۰۰ کارگر بودیم که بعد از آن، به زحمت به ۱۰۰ نفر می‌رسیدیم. فصلی‌ها و قراردادی‌ها رفتند و این کارخانه حدود ۷۰ کارگر رسمی داشت که همه آنها حدود یک سال معوقات مزدی پرداخت نشده دارند.

هوشمند از سرنوشت مطالبات کارگران بعد از طرح دعوا در مراجع قضایی خبر می‌دهد: در سال ۹۶، دادگاه اجازه توقیف اموال داد. پس از آن اجازه داد که شرکت را اجاره بدهیم و از محل اجاره، مطالبات کارگران را به تدریج پرداخت کنیم. حالا شرکت را ماهی ۱۲۲ میلیون تومان به یک موزاییک‌سازی اجاره داده‌ایم و با این پول، معوقات مزدی کارگران به تدریج پرداخت می‌شود. با این وجود کارگران هنوز حدود یک میلیارد تومان

از شرکت طلبکارند.

وی تاکید می‌کند: شرکت را به موزاییک‌سازی اجاره دادیم و مستاجر تعهد داده تا ۵ سال اجاره

 را پرداخت کند.

این نماینده کارگران، مشکلات را محدود به عدم پرداخت معوقات نمی‌داند: حق بیمه‌ها دو سال است که پرداخت نشده و کارگران و خانواده‌هایشان در این شرایط اقتصادی، دفترچه بیمه ندارند. بازنشستگان هم سنوات خود را نگرفته‌اند تا بلکه بتوانند آن را سرمایه‌گذاری کنند و از این شرایط ناگوار نجات یابند.

هوشمند می‌گوید: نفهمیدیم چرا تولید کارخانه تعطیل شد. ما کارگران رسمی سازمان صنایع ملی بودیم. این شرکت ابتدا دولتی بود و اوضاع آن خیلی خوب بود. حتی به هر کارگر حدود 300 سهام کارخانه را داده بودند اما از ابتدای دهه ۹۰، کارخانه خصوصی شد و مصیبت ما از آنجا شروع شد.

او می‌گوید: مسئولان باید به داد کارگران نوظهور برسد. برند نوظهور و کارخانه آن، ۶۰ سال سابقه دارد. چرا باید به این سادگی زمین‌گیر شود؟! چرا خصوصی‌سازی کارگران را به این روز انداخته که برای دریافت مطالبات مزدی خود باید معطل دادگاه‌ها باشند؟