علی ربیعی سخنگوی دولت شد

محمود واعظی، رئیس دفتر رئیس جمهوری در توئیتی خبر داد: مراحل مقدماتی تعیین سخنگوی دولت انجام شد و دیروز دکتر ربیعی با رئیس جمهوری دیدار و برنامه خود را تقدیم کردند. ان‌شاءلله مراحل نهایی و صدور حکم ایشان هم در هفته آتی انجام خواهد شد.

یک منبع نزدیک به وزیر سابق تعاون، کار و رفاه اجتماعی، نیز خبر سخگویی علی ربیعی در دولت را تایید کرده است و باید در هفته جاری، منتظر اولین نشست سخنگو بود.

به نظر می‌رسد دولت دوازدهم سخنگوی خود را بعد از حدود یک سال خالی بودن این تریبون با اهمیت شناخته و علی ربیعی را باید بعد از محمد باقر نوبخت، دومین سخنگوی دولت تدبیر و امید دانست.

یک منبع نزدیک به وزیر سابق تعاون، کار و رفاه اجتماعی، این خبر را تایید کرده و باید در هفته جاری، منتظر اولین نشست سخنگو بود.

ربیعی که ۴ بار در ۵ سال دولت تدبیر و امید به مجالس نهم و دهم رفت (دو بار برای رای اعتماد و دو بار برای جلسه استیضاح) بار چهارم در ۱۷ مرداد سال گذشته در جلسه جنجالی مجلس، از وزارت رفاه کنار رفت. از آن روز چند بار خبر سخنگویی این فعال سیاسی- اجتماعی و استاد ارتباطات اعلام شده اما به هر حال این ماجرا تا امروز به طول انجامید و گویا در جلسه اواخر هفته با رئیس‌جمهور، حسن روحانی و ربیعی به توافق در این باره دست یافتند.

اما ربیعی که برای اهالی رسانه چهره‌ای کاملا شناخته شده بوده و روابط گسترده‌ای با خبرنگاران و روزنامه‌نگاران نسل‌های مختلف دارد، از سال ۱۳۶۸ تا ۱۳۷۳ ریاست موسسه مطالعات و پژوهش‌های سیاسی را برعهده داشته است. نزدیکی به سید محمد خاتمی باعث می‌‌‌شود او حکم مشاور اجتماعی رییس‌‌‌جمهور دوران اصلاحات را نیز دریافت کند. عضو شورای سیاستگذاری مرکز بررسی‌‌‌‌های راهبردی ریاست جمهوری با حکم رئیس‌‌جمهور تا مرداد ۱۳۸۴ نیز از دیگر فعالیت‌‌‌های وزیر پیشین تعاون، کار و رفاه اجتماعی در دوران اصلاحات است.

این فعال سیاسی - اجتماعی ۶۳ ساله، بعد از دوم خرداد ۷۶ با نگارش کتاب «جامعه‌‌‌شناسی تحولات ارزشی» با تکیه بر رهیافت‌‌های علمی و نظرسنجی‌‌های معتبر، به سوال بسیاری از افراد که چه شد دوم خرداد ۷۶ اتفاق افتاد، پاسخ داد. «مطالعات امنیت ملی»، «پیرامون مسائل اجتماعی ایران» و «مدیریت ارتباطات/ ترجمه کتاب Mastering Communication Work»   از دیگر تالیفات اوست.

روزنامه نگار و فعال رسانه‌ای

ربیعی در سال‌‌‌های فعالیت خود، سوابق رسانه‌‌‌‌ای قابل توجهی را نیز به کارنامه کاری خود افزوده است. صاحب امتیاز و مدیرمسئول روزنامه «کار و کارگر» از ۱۳۷۵ تا ۱۳۷۹، او را با ارگان رسانه‌‌‌ای خانه کارگر، پیوند داد. بعد از آن هم وی پای ثابت سرمقاله‌‌‌ها و گفت‌وگوهای نشریات متعدد بوده است. قلم بلورین برای بهترین سرمقاله سال ۷۷ از جمله افتخارات وی در این حوزه است.

 او در این بخش هم دغدغه‌‌‌‌های صنفی را رها نکرده و به عنوان عضو موسس و رییس اولین مجمع عمومی انجمن صنفی روزنامه‌‌‌‌نگاران ایران شناخته می‌‌‌شود. ربیعی در دوران وزارت خود هم بعد از تجربه تعطیلی انجمن صنفی روزنامه‌‌‌نگاران ایران و محدودیت ‌‌‌هایی که برای آغاز کار مجدد آن ایجاد شد، تلاش کرد انجمن‌‌‌های صنفی استان‌‌ها را راه‌‌‌اندازی کند که یکی از پردردسرترین آنها، تاسیس انجمن صنفی روزنامه‌‌‌نگاران تهران بود.