از فتاحی تقدیر کنید!

آریا رهنورد

چیزی تا شروع فصل جدید رقابت‌های لیگ برتر باقی نمانده اما هنوز خبری از برگزاری مراسم قرعه‌کشی لیگ برتر نوزدهم نیست. در سراسر اروپا و حتی آسیا، تیم‌ها تورهای پیش‌فصل را در شرایطی آغاز می‌کنند که می‌دانند در هفته‌های ابتدایی باید با کدام حریفان روبه‌رو شوند و در چه شهرهایی مسابقه بدهند. در ایران اما اردوی تابستانی باشگاه‌ها در حالی برگزار می‌شود که هیچ تیمی برنامه سالانه‌اش را دریافت نکرده و هیچ‌کس از زمان برگزاری مراسم قرعه‌کشی خبر ندارد. یک سال قبل در چنین روزهایی، مدیران فدراسیون فوتبال مدعی بودند که مراسم قرعه‌کشی و انتخاب بهترین‌های فصل را بهتر از جشن قهرمانی «جام جهانی» برگزار می‌کنند(!) اما حالا ظاهرا تعویق این مراسم، به بهانه‌ای برای نارضایتی نمایشی فدراسیون از شرایط فوتبال تبدیل شده است. همه می‌دانند که در این زمان محدود نه سیستم بلیت‌فروشی اینترنتی تجهیز خواهد شد و نه همه صندلی‌ها شماره‌دار می‌شوند. همه می‌دانند که در این زمان محدود نه مشکلات استادیوم‌ها حل می‌شود و نه اوضاع برای برگزاری کاملا استاندارد بازی‌ها فراهم خواهد شد. با این وجود فدراسیون فوتبال اصرار دارد روی این نارسایی‌ها تاکید کند تا بعدها همه تقصیرها را متوجه کمبود امکانات بداند و نقش خودش را در این نابسمانی‌ها نپذیرد. واضح به نظر می‌رسید که قرعه‌کشی فصل جدید لیگ، با حضور پررنگ «سلبریتی» سازمان لیگ برگزار خواهد شد. از همان روز اول هم، هیچ‌کس محرومیت سنگین سعید فتاحی را جدی نگرفت. چراکه کمیته‌های فدراسیون فوتبال ابدا توانایی صادر کردن حکم علیه نهادهای مختلف فدراسیون را ندارند. طبیعتا کمیته‌ای که خودش به فدراسیون وابسته است، نمی‌تواند بخشی از همین فدراسیون را با محرومیت مواجه کند. سعید فتاحی نیز با علم به چنین موضوعی در شب فاجعه‌بار دیدار فینال جام حذفی، با لحنی طلبکارانه روی خط برنامه تلویزیونی فوتبال برتر ظاهر شد و تندترین پاسخ‌های ممکن را به سوال‌های مجری برنامه داد. او حتی یک عذرخواهی ساده به خاطر این بی‌نظمی بزرگ و فراموش‌نشدنی انجام نداد و زیر بار قصور سازمان لیگ نرفت.

فتاحی به مرور زمان به جایگاهی رسیده که حتی در مصاحبه‌هایی تند، علیه سرمربیان باشگاه‌های مختلف موضع می‌گیرد و به همه انتقادها مستقیما جواب می‌دهد. باقی ماندن این مدیر ناکام در جایگاهش، همان مسائل همیشگی را در فوتبال ایران رقم خواهد زد

با حکم «تبرئه»، سعید فتاحی دوباره با قدرت به میادین برمی‌گردد تا همان رفتارهای همیشگی‌اش را تکرار کند. طبیعتا حضور او به عنوان مسئول برگزاری بازی‌ها، باید منجر به برقراری نظم در هر مسابقه شود اما هر جایی که فتاحی حضور داشته، سرشار از جار و جنجال بوده و عملا حضور او، به تنهایی یکی از حاشیه‌سازترین اتفاقات لیگ به شمار می‌رود. او بارها کنار زمین با اعضای کادر فنی و مربیان باشگاه‌های مختلف درگیر شده است. فتاحی به مرور زمان به جایگاهی رسیده که حتی در مصاحبه‌هایی تند، علیه سرمربیان باشگاه‌های مختلف موضع می‌گیرد و به همه انتقادها مستقیما جواب می‌دهد. باقی ماندن این مدیر ناکام در جایگاهش، همان مسائل همیشگی را در فوتبال ایران رقم خواهد زد. دوباره بلیت بازی‌ها بیشتر از ظرفیت ممکن فروخته خواهند شد. دوباره جمعیت زیادی روی سکوها آسیب خواهند دید. دوباره بی‌نظمی‌ها به اوج خواهند رسید و مسابقه‌ها از شرایط عادی خارج خواهند شد. ماجرای فینال جام حذفی، این پیام مهم را به فوتبال ایران مخابره کرده که سعید فتاحی در هیچ شرایطی شغلش را از دست نمی‌دهد. اگر قرار بود چنین اتفاقی رخ بدهد، فدراسیون باید از مدت‌ها قبل این مدیر حاشیه‌ساز را کنار می‌گذاشت اما ظاهرا او در سازمان لیگ از مصونیتی آهنین برخوردار است و به هیچ قیمتی برکنار نمی‌شود. با حضور فتاحی و قدرت گرفتن او، امید چندانی به بازگشت نظم و آرامش به دیدارهای فصل جدید لیگ برتر وجود ندارد. همان روند فصل گذشته، دوباره در فضای فوتبال تکرار خواهد شد. کمیته استیناف هم در نهایت با تشکیل جلسه، پرونده سعید فتاحی را پاک می‌کند و او را مورد تقدیر و ستایش قرار می‌دهد. تا زمانی که چنین کمیته‌هایی استقلال کافی را برای رای دادن نداشته باشند، مدیران ناکام نیز فوتبال ایران را ترک نمی‌کنند.

رفتار باشگاه داماش در قبال ماجرای تقسیم سکوها در فینال جام حذفی، رفتاری بود که هر باشگاهی باید انجام بدهد. آنها به احترام هوادارانی که پشت درهای استادیوم مانده بودند، از برگزاری بازی امتناع کردند و آنقدر مقاومت به خرج دادند که هواداران داماش نیز سهمی از سکوها داشته باشند. این اتفاق قدرت یک باشگاه «خصوصی» را نشان داد اما ظاهرا این موضوع به مذاق فدراسیونی‌ها خوش نیامد و آنها مالک و مدیرعامل این باشگاه خصوصی را محروم کردند. در واقع افرادی که در این پرونده کار درست را انجام داده بودند جریمه شدند و افرادی که مقصر اصلی بی‌نظمی و آشوب بودند، حکم تبرئه را مقابل چشم‌های‌شان دیدند. این ماجرا خلاصه‌ای از تعریف «عدالت» در فوتبال ایران است.