نازنین دشتی

عملکردی که تیم فوتبال خاتون در نخستین دوره رسمی لیگ قهرمانان زنان آسیا داشت، انتظارات را از این تیم در دوره جدید به بالاترین حد ممکن رسانده بود. شاگردان مرضیه جعفری سال گذشته تا جمع هشت تیم برتر هم رسیدند تا شگفت‌انگیز ظاهر شوند. آنها در حالی امسال راهی چین شدند که هدف‌شان پیشروی بیشتر از مرحله یک‌هشتم نهایی بود. تنها نماینده فوتبال زنان ایران اما برخلاف پیش‌بینی‌ها نتوانست از گروه خود صعود کند تا یک حسرت بزرگ برای این تیم شکل بگیرد. اتفاقی که ممکن است یک نفر را تحت فشار بگذارد و او کسی نیست جز مرضیه جعفری؛ کسی که همین تازگی‌ها عنوان بهترین سرمربی زنان قاره کهن را به دست آورد. 

قرعه‌ آسانی که دشوار شد

زمانی که قرعه‌کشی لیگ قهرمانان زنان انجام شد، همه خوشحال بودند که خاتون می‌تواند هدف بزرگش را محقق کند و بیشتر از مرحله یک‌هشتم نهایی در لیگ بماند. خاتون در این دوره با بنگال شرقی هند، نسف‌قارشی ازبکستان و ووهان جیانگدا چین همگروه شد که انتظار می‌رفت تنها نبرد دشوار این تیم مقابل ووهان جیانگدا که مدافع عنوان قهرمانی است انجام شود. خاتونی‌ها اما در همان گام اول مقابل بنگال شرقی غافلگیر شدند و شکست تلخی را تجربه کردند. شاگردان مرضیه جعفری مقابل نسف‌قارشی پیروز شدند تا کورسوی امیدی برای صعود داشته باشند اما شکست مقابل ووهان جیانگدا میزبان حکم حذف نماینده کشورمان را امضا کرد. چراکه خاتون نتوانست سهمیه بهترین تیم سوم را هم به دست بیاورد و دلیل آن هم‌امتیازی با ببرهای بنگال و شکست در بازی رودررو با این تیم بود که آنها را به رده چهارم گروه فرستاد. نتیجه‌ای که حاصل اشتباهات فردی، فنی و ساختاری این تیم بود. 

خاتون فصل پیش کجاست؟

خاتون بم در لیگ برتر ایران همان تیم زهردار همیشگی نشان می‌دهد اما آنچه که برای آنها بیشتر اهمیت داشت و می‌توانست آنها را به چالش بکشد، میدان آسیا بود. همان چالشی که جعفری و تیمش فصل گذشته به خوبی از آن عبور کردند. در این شرایط بیشترین کسی که تحت انتقاد قرار دارد مرضیه جعفری است. سرمربی‌ای که فصل گذشته هم خاتون را به جمع هشت تیم برتر آسیا رساند و هم تیم ملی را راهی جام ملت‌ها کرد تا دو دستاورد تاریخی را به نام خود بزند. عملکردی که باعث شد برخلاف قانون حضور همزمان او روی نیمکت خاتون و تیم ملی تائید شود و کار بزرگ او روی دو نیمکت ادامه داشته باشد. او اما حالا در گام اول نتوانسته موفقیتش را تکرار کند و حالا بسیار منتظر پاسخ او درباره عملکرد تیمش هستند. مهم‌ترین سوال هم از جعفری این است که تیم فصل گذشته‌اش در آسیا کجاست؟

جای خالی ستاره‌ها

اینکه یک تیم بخواهد به یک یا دو بازیکن متکی باشد، اصلا اتفاق خوبی نیست. اگر تیمی مدعی است، باید ترکیبی داشته باشد که با همه نفراتش بتواند به هدف برسد. حالا اما به نظر می‌رسد که غیبت ستاره اصلی جعفری در لیگ قهرمانان آسیا روی عملکرد تیم تاثیر گذاشته و شاید اگر این بازیکن می‌توانست تیم‌ باشگاهی خود را همراهی کند، حالا خاتون برای مرحله حذفی مسابقات در حال برنامه‌ریزی بود. صحبت از نگین زندی است. ستاره‌ای که همیشه بازوی اصلی جعفری بوده اما آسیب‌دیدگی بدموقع رباط صلیبی‌اش در ابتدای فصل باعث شد که او محکوم به خانه‌نشینی باشد و هم بازی‌های باشگاهی و هم بازی‌های ملی را از دست بدهد.  

رعایت عدالت در قضاوت

طبیعی است که وقتی یک سرمربی نتیجه نمی‌گیرد، سیلی از انتقادات به سمتش روانه می‌شود اما نباید فراموش کرد که مرضیه جعفری با یک تورنمنت بهترین سرمربی آسیا نشده و با نرسیدن به موفقیت در یک تورنمنت دیگر نمی‌توان حکم برایش صادر کرد. طبیعتا هر مربی‌ و تیمی روز خوب و بد دارد. چه بسا که تیم ملی مردان هم ماه‌هاست که رنگ خوشی ندیده و حتی در بازی‌های دوستانه آنقدر نگران‌کننده ظاهر شده که برخی‌ها شاید آرزو می‌کنند جام جهانی برگزار نشود! اما با این حال سرمربی تیم ملی از حمایت فدراسیون برخوردار است و با همان برنامه پیش می‌رود. 

درباره جعفری هم باید گفت او با تجربه‌ای که دارد حتما از این شکست درس‌های لازم را برمی‌دارد و پرقدرت‌تر از قبل برمی‌گردد. اینکه او باید پاسخگوی انتقادات باشد به جای خود اما اندازه این انتقادات هم باید عادلانه باشد و تمام موفقیت‌هایی که او تا به اینجا کسب کرده و با شایستگی روی نیمکت دو تیم مهم (خاتون و تیم ملی) نشسته را زیر سوال ببرد. او همچنان با اختلاف بهترین سرمربی فوتبال زنان ایران است و انتظاری که از جعفری می‌رود این است که زخم‌های تیمش را ترمیم کند و با روحی تازه این تیم را به میدان برگرداند. او و تیمش مزه آسیا را چشیده‌اند و اصلا دل‌شان نمی‌خواهد که فصل آینده هم این حذف تلخ زودهنگام را تجربه کنند. 

به خصوص که خاتون با کلکسیونی از مشکلات فنی و ساختاری و مدیریتی برای فصل جدید لیگ قهرمانان آماده شد و طبیعتا نمی‌توان تمام تقصیرها را گردن جعفری و شاگردانش انداخت. درمجموع باید گفت عبور از مرحله یک‌هشتم لیگ قهرمانان یک رویای غیرممکن بود و درنهایت هم معجزه‌ای برای واقعی شدن آن اتفاق نیفتاد.