فوتبال پلید!

آریا رهنورد

یکی از عجیب‌ترین و باورنکردنی‌ترین لحظه‌های این فصل لیگ برتر، در مسجدسلیمان خلق شد. جایی که فیروز کریمی برای لحظاتی روی زمین افتاد و جریان بازی به خاطر خروج او از ورزشگاه با آمبولانس متوقف شد. پس از سپری کردن ماجراهای این چند هفته، دیگر هیچ اتفاقی در لیگ برتر نیز غافلگیرکننده نخواهد بود. به نظر می‌رسد قرار است هر روز زشتی‌های بزرگ‌تر و پررنگ‌تری به این فوتبال تزریق شود. فیروز کریمی سلامتی‌اش را به دست آورده و مشکلی برای کار با تیمش ندارد اما بعید به نظر می‌رسد برای این فوتبال، راه نجاتی وجود داشته باشد.

درست بعد از به ثمر رسیدن گل مهرداد بایرامی به نفت مسجدسلیمان در یکی از تعیین‌کننده‌ترین دیدارهای هفته، دوربین‌های تلویزیون تصاویری از درگیری بازیکنان دو تیم با هم شکار کردند. میان این قاب‌ها البته قاب عجیب‌تری هم نمایان شد. فیروز کریمی در یک اتفاق حیرت‌آور، روی زمین افتاده بود و بیهوش به نظر می‌رسید. ماجرایی که نشان می‌داد فوتبال ایران در سال 2019 نیز هنوز درگیری اتفاقات مربوط به قرون وسطی است. حساسیت مسابقه، موجب شده بود که همه اتفاقات آن زیر ذره‌بین برود و در شبکه‌های اجتماعی گروهی فیروز کریمی را به متهم به نقش بازی کردن کنند اما باندپیچی سر این مربی و البته نحوه خروج او از ورزشگاه با آمبولانس، نشان می‌داد که ماجرا چیزی فراتر از یک نمایش ساده است. البته که فیروز کریمی با چنین ماجراهایی بیگانه نیست و گاهی حتی از این رفتارها استقبال کرده اما اینکه در شهر مسجدسلیمان هوادارانی به خاطر گل خوردن تیم‌شان در یک مسابقه حساس به سرمربی تیم خودی سنگ بزنند، نشان می‌دهد فوتبال ایران در باتلاق بی‌اخلاقی و کج‌رفتاری غرق شده است. دو سال قبل، عبدالله ویسی نیز نیمکت سپاهان را با آمبولانس ترک کرد اما دلیل بدحالی عبدالله، فشار و استرس بالای مسابقه بود و ارتباطی با اشیای پرتاب‌شده از سوی تماشاگرها نداشت. به نظر می‌رسد لیگ برتر دیگر برای هیچکس «امن» نیست. نه بازیکن‌ها، نه مربیان و نه حتی خود هوادارها. این فوتبال، هر روز افراد بیشتری را تهدید می‌کند و چهره‌های زیادتری را به حادثه و جراحت پیوند می‌زند. آن‌چه در مسجدسلیمان برای فیروز کریمی اتفاق افتاد، تنها تراژدی بزرگ این مسابقه نبود. قبل از هر چیز، ساعت برگزاری این جدال چندین بار تغییر کرد تا تیم مهمان به شدت از رفتار میزبان عصبانی شود. در جریان بازی نیز سپیدرودی‌ها معتقد بودند که بازیکنان نفت داور را تهدید کرده‌اند که اگر شکست بخورند، تیم داوری «سالم» از زمین خارج نمی‌شود! اگر چنین ادعایی صحت داشته باشد، کمیته انضباطی باید برخورد سفت و سختی با مسجدسلیمانی‌ها به نمایش بگذارد اما از فدراسیونی که پس از همه شعارهای نژادپرستانه و زشت در ورزشگاه یادگار تبریز از میزباتی تراکتور «تقدیر» می‌کند، نباید انتظار خاصی داشت. دکتر بیژن حیدری در آخرین دقایق نبرد سپیدرود و نفت، یک پنالتی عجیب و غریب به سود تیم میزبان اعلام کرد و در نهایت با 9 دقیقه وقت اضافه گرفتن، فرصت کافی برای بازگشت را به نفت مسجدسلیمان داد. درست مثل همیشه «سعید فتاحی» نیز در ورزشگاه حضور داشت و در متن درگیری‌ها بود. کمی عجیب نیست که حضور مسئول برگزاری بازی‌های سازمان لیگ فوتبال ایران به جای آرام کردن فضا، همواره به تشنج بیشتر می‌انجامد؟  این مسابقه در نهایت با نتیجه مساوی به پایان رسید تا در فاصله دو هفته به پایان لیگ، نفت همچنان با یک امتیاز اختلاف نسبت به تیم نادر دست‌نشان بیرون از منطقه سقوط باشد. این رقابت همچنان ادامه خواهد داشت و هواداران «عصبانی» هر دو تیم ممکن است فاجعه‌های دیگری را نیز در استادیوم‌ها رقم بزنند. هنوز زمان زیادی از زخمی شدن 300 تماشاگر فوتبال در ورزشگاه آزادی پس از پایان دیدار پرسپولیس و سپاهان سپری نشده است. در این فصل صحنه‌های زیادی از این دست به وجود آمده‌اند و به نظر می‌رسد تزریق زشتی به فوتبال، همچنان ادامه خواهد داشت. چرا در ایران، کسی از فوتبال لذت نمی‌برد؟ چرا شعار دادن علیه ارزش‌ها، باورها و حتی اسطوره‌های رقیب، جای لذت کری خواندن را گرفته است؟ چرا هوادارها به جای جشن گرفتن پیروزی، تنها در جستجوی بهانه‌ای برای تاختن به رقبا هستند؟ چرا همه تماشاگرها تصور می‌کنند تیم‌شان مورد ظلم قرار گرفته تا از تیم‌های دیگری حمایت شود؟ جو این روزهای فوتبال ایران، در درجه اول نشانه شکست بزرگ وزارت ورزش و فدراسیون فوتبال است. نهادهایی که ورزشگاه‌ها را به کل فراموش کرده‌اند و اولویت‌‌شان در خصوص فوتبال را برای حوزه‌های دیگری کنار گذاشته‌اند. از رسانه‌ها نیز باید به عنوان مقصران دیگر این فجایع نام برد. رسانه‌هایی که به جای بررسی عمیق لایه‌های درونی این تنش‌ها، خودشان سرگرم تنش‌زایی هستند. حتی از نقش گزارشگران شهرستانی نیز نباید به سادگی عبور کرد.