مدعیان معمولی!

 آریا طاری

«بهترین تیم جام» لقبی بود که گروهی از رسانه‌ها برای تیم ملی عربستان در نظر گرفتند. تیمی که با خوان آنتونیو پیتزی در انتظار رسیدن به یک موفقیت بزرگ بود. عربستان در جام جهانی روسیه، شروع بسیار بدی را تجربه کرد و در مسابقه افتتاحیه مقابل کشور میزبان تحقیر شد اما در دو بازی بعدی کاملا امیدوارکننده نشان داد. آنها مقابل ستاره‌های اروگوئه تنها با یک گل شکست خوردند و در جدال با مصر حتی با وجود حضور محمد صلاح در زمین، به برتری دست پیدا کردند. عربستانی‌ها به لحاظ مالکیت توپ، بهترین تیم آسیایی جام جهانی بودند و با همین پشتوانه برای حضور در جام ملت‌ها آماده شدند. این تیم که مجموعه‌ای از مهره‌های جوان و پرتجربه را در اختیار داشت، در آغاز جام ملت‌ها فوق‌العاده نشان داد. سفیدوسبزها در دو مسابقه اول، لبنان و کره‌شمالی را گلباران کردند اما برای صدرنشینی در گروه، باید قطر را شکست می‌دادند. این تیم اما نه‌تنها قطر را شکست نداد، بلکه حتی نتوانست یک امتیاز از عنابی‌ها بگیرد. در این مسابقه بود که ضعف‌های بنیادی خط دفاعی عربستان مشخص شد و این تیم چاره‌ای به جز زانو زدن برابر قطر نداشت. شکست در جدال حیثیتی با پس‌زمینه‌های سیاسی، عربستان را در یک مسابقه دشوار به مصاف ژاپن فرستاد. آنها خیلی زود از ژاپن گل خوردند و با وجود مالکیت توپ 72 درصدی، برابر این تیم حرف زیادی برای گفتن نداشتند. پیتزی از نیمکت تیم جدا شد و تیکی‌تاکای مدنظرش را نیز برای همیشه با خودش برد. داستان یکی از مدعیان قهرمانی، در همین نقطه به پایان رسید اما حتی ژاپن نیز شباهتی به تیم‌های فوق‌العاده نداشت. سامورایی‌ها در چهار بازی، چهار پیروزی متوالی به دست آورده‌اند. آنها ازبکستان را با ترکیب ذخیره از پیش رو برداشتند و برابر عربستان نیز به پیروزی رسیدند اما در هیچ‌کدام از این بازی‌ها نمایش چشمگیری ارائه نکردند. ژاپن بیشتر از همیشه در این جام به بازی دفاعی روی آورده و در این تیم خبری از نمایش‌های هجومی جام جهانی نیست. خیلی‌ها باور دارند که این تیم به سبک آلمان، به ذخیره انرژی روی آورده و قصد ندارد برای بردن بازی‌ها قبل از نیمه‌نهایی و فینال، به خودش زحمت چندانی بدهد. آنها تا امروز به هیچ وجه یک تیم شکست‌ناپذیر نشان نداده‌اند. برخلاف انتظارها، دوئل ژاپن و عربستان به «مسابقه معمولی‌ها» تبدیل شد. سایر مدعیان قهرمانی هم اما تا امروز تیم‌های چندان شگفت‌انگیزی نبوده‌اند. استرالیا در مسابقه اول برابر اردن شکست خورد و در مسابقه سوم، به سختی سوریه بحران‌زده را شکست داد. اردنی که استرالیا را برده بود در یک‌هشتم نهایی مقابل ویتنام زانو زد و خود استرالیا نیز به سختی و به کمک پنالتی‌ها از سد ازبکستان عبور کرد. کانگوروها با یکی از کم‌ستاره‌ترین نسل‌های تاریخ‌شان در این جام حاضر شده‌اند و بعید به نظر می‌رسد شانس زیادی برای موفقیت در آسیا داشته باشند. کره‌جنوبی نیز در مرحله گروهی همه رقبا را شکست داده اما تیم شگفت‌انگیز و مهارناپذیری به نظر نمی‌رسد. در واقع در جام ملت‌ها فاصله تیم‌های بزرگ با تیم‌های معمولی چندان زیاد نیست و به نظر می‌رسد بهترین و مهم‌ترین کشورهای صاحب فوتبال در آسیا، هنوز در فرم فوق‌العاده‌ای قرار نگرفته‌اند. از قبل از شروع جام تا امروز، کارلوس کی‌روش تصمیم گرفته انتظارها را در مورد تیم ملی مدیریت کند و از تیم‌های دیگری به عنوان مدعی قهرمانی نام ببرد. پس از تماشای نبردهای سایر مدعیان اما انتظارها از تیم کارلوس به شدت بالا رفته است. چراکه به نظر می‌رسد این تیم بیشتر از هر تیم دیگری پتانسیل رسیدن به یک موفقیت بزرگ در جام ملت‌ها را دارد.

فاصله کم میان برگزاری جام جهانی و جام ملت‌ها، تاثیرش را روی تیم‌های بزرگ گذاشته است. ژاپن تغییر نسل را آغاز کرده و سرمربی این تیم حاضر نشده نفراتی مثل کاگاوا و اوکازاکی را به دلیل شرایط سنی‌شان به تیم ملی دعوت کند. کره نیز روند مشابهی را پشت سر گذاشته و ترکیب استرالیا هم نسبت به جام جهانی تغییرات زیادی داشته است. سرمربی تیم ملی ایران اما ترجیح داده نفرات کهنه‌کار تیمش را پس از جام جهانی برای جام ملت‌ها نیز حفظ کند و نتیجه این تصمیم، هماهنگی بیشتر ایران نسبت به تیم‌های رقیب است. البته که قهرمانی جام ملت‌ها، در هر شرایطی دشوار است اما به نظر می‌رسد تیم ملی این بار برای تصاحب جام، یک قدم جلوتر از بزرگ‌ترین رقیبانش باشد.