نیمکت‌های جهانی

آریا رهنورد

ژاپن؛ هاجیمه موریاسو (ژاپن)

بعد از سه قهرمانی در طول پنج فصل با هیروشیما، هاجیمه مورسیا تازه سرمربی تیم امیدهای ژاپن شد و چهار سال هم در این تیم حضور داشت. وقتی از مسیر منطقی یک مربی در یک تیم ملی حرف می‌زنیم، مقصودمان دقیقا چنین مسیری است. این ستاره سابق تیم ملی ژاپن در سال 2018 به سرمربیگری تیم ملی بزرگسالان رسید و هنوز هم این جایگاه را برای خودش حفظ کرده است. او که در جام جهانی روسیه دستیار بود، در جام ملت‌های 2019 ژاپن را به دیدار فینال رساند و در جام جهانی نیز این تیم را با شکست دادن اسپانیا، از دور گروهی عبور داد.

کره جنوبی؛ یورگن کلینزمن (آلمان)

هدایت تیم ملی کره جنوبی به تازگی به یورگن کلینزمن سپرده شده است. مردی که در دو قاره مختلف سرمربی تیم‌های ملی بوده است. کلینزمن سابقه کار کردن در تیم ملی آلمان، بایرن مونیخ، تیم ملی آمریکا و باشگاه هرتابرلین را دارد. او اساسا یک مربی سخت‌گیر و گزیده‌کار است که در رده ملی خیلی موفق‌تر از رده باشگاهی نشان داده و حالا هم این مسئولیت تازه را پذیرفته است. کره‌ای‌ها از این انتخاب یک هدف دیگر هم دارند. آنها در بوندس‌لیگا خیلی کم‌رنگ‌تر از ژاپن شده‌اند اما این انتخاب شاید همه چیز را عوض کند. به هر حال او یک چهره شناخته شده در دنیای فوتبال است و در سال‌های زیادی سابقه پوشیدن لباس تیم ملی آلمان را دارد. کلینزمن بعد از تجربه ناموفق اخیر در بوندس لیگا، حالا انگیزه‌های زیادی دارد تا ثابت کند که هنوز یک مربی کارآمد است. او با اشتیاق بسیار زیادی سرمربی تیم ملی کره جنوبی شده و این اشتیاق را در همه مصاحبه‌ها نیز نشان داده است.

شاید بتوان لقب بدشانس‌ترین مربی دو دوره اخیر جام جهانی را به هروه رنار داد. برخلاف زمزمه‌هایی که بعد از جام جهانی مطرح شده بود، این مربی فعلا عربستان را ترک نمی‌کند. او حداقل تا پایان این دوره از جام ملت‌‌های آسیا، مرد اول نیمکت شاهین‌های سبز خواهد بود

استرالیا؛ گراهام آرنولد (استرالیا)

استرالیا هم مثل ژاپن از مربی داخلی استفاده می‌کند اما چطور چنین تصمیمی گرفته است. گراهام آرنولد بین سال‌های 2000 تا 2006 به عنوان دستیار روی نیمکت این تیم حضور داشت. او مدتی قبل از جام ملت‌های 2007 سرمربی این تیم شد و در آن تورنمنت نتایج خوبی نگرفت. در نتیجه به تیم ملی امید استرالیا برگشت و این تیم را به المپیک 2008 برد. آرنولد سپس برای دو سال دیگر هم در تیم ملی دستیار شد و پس از آن مدتی در لیگ استرالیا کار کرد. گراهام سال 2018 دوباره به رده امید برگشت و مدتی بعد بار دیگر سرمربی تیم ملی کشورش لقب گرفت. او با استرالیا در جام ملت‌های 2019 اصلا خوب نتیجه نگرفت و این تیم خیلی زود از تورنمنت کنار رفت اما توانست کانگوروها را به جام جهانی برساند و حتی این تیم را از دور گروهی نیز عبور بدهد. پس از پایان این تورنمنت، روزنامه فرانسوی اکیپ این مربی را در بین بهترین مربیان جام جهانی قرار داد. چراکه نمایش تیم او روبه‌روی آرژانتین، استثنایی به نظر می‌رسید. فدراسیون فوتبال استرالیا نیز قرارداد آرنولد را تا سال 2026 تمدید کرد. او تقریبا برای دو دهه نزدیک تیم ملی بوده و ساکروس را بهتر از هر کس دیگری می‌شناسد.

شایعه رفتن کارلوس کی‌روش به قطر از مدت‌ها قبل نیز مطرح بود و سرانجام با تاخیر زیادی اتفاق افتاد. او حالا سرمربی تیم مدافع عنوان قهرمانی جام ملت‌ها به شمار می‌رود و در قطر با فشار انتظارهای زیادی روبه‌رو خواهد شد

عربستان؛ هروه رنار (فرانسه)

شاید بتوان لقب بدشانس‌ترین مربی دو دوره اخیر جام جهانی را به هروه رنار داد. کسی که با مراکش و عربستان، کاملا شایسته صعود از گروه بود اما با بدشانسی در روز آخر از تورنمنت کنار رفته است. رنار در مراکش، دو نمایش عالی روبه‌روی اسپانیا و پرتغال در جام جهانی داشت و در عربستان هم توانست آرژانتین را با همه ستاره‌هایش شکست بدهد. این مربی باتجربه یک بار زامبیا و یک بار ساحل عاج را قهرمان رقابت‌های جام ملت‌های آفریقا کرده و سه بار بهترین مربی سال قاره آفریقا لقب گرفته است. رنار با جدیت زیادی در تمرین‌های عربستان حاضر می‌شود و تسلط فوق‌العاده‌ای روی رختکن تیمش دارد. برخلاف زمزمه‌هایی که بعد از جام جهانی مطرح شده بود، این مربی فعلا عربستان را ترک نمی‌کند. او حداقل تا پایان این دوره از جام ملت‌‌های آسیا، مرد اول نیمکت شاهین‌های سبز خواهد بود.

قطر؛ کارلوس کی‌روش (پرتغال)

شایعه رفتن کارلوس کی‌روش به قطر از مدت‌ها قبل نیز مطرح بود و سرانجام با تاخیر زیادی اتفاق افتاد. دیگر همه با رزومه این مربی آشنا هستند. او برای مدتی طولانی دستیار الکس فرگوسن بوده و سابقه نشستن روی نیمکت رئال و تیم ملی پرتغال را هم به عنوان سرمربی دارد. کی‌روش سرمربی تیم ملی ایران، تیم ملی کلمبیا و تیم ملی مصر هم بوده است. او در مصر و کلمبیا موفق شد و خیلی زود هم به همکاری با این تیم‌ها پایان داد اما در ایران، یک دوران بسیار طولانی و یک دوران کوتاه را تجربه کرد. این مربی در پنج تورنمنت ملی مختلف با ایران بود و برخلاف انتظارها، نتوانست از دور گروهی جام جهانی صعود کند یا به فینال رقابت‌های جام ملت‌های آسیا برسد. او حالا سرمربی تیم مدافع عنوان قهرمانی جام ملت‌ها به شمار می‌رود و در قطر با فشار انتظارهای زیادی روبه‌رو

خواهد شد.

عراق؛ خسوس کاساس (اسپانیا)

عراقی‌ها برای نیمکت‌شان، دستیار سابق لوئیز انریکه را انتخاب کرده‌اند. مردی که در فاصله سال‌های 2018 تا 2022 روی نیمکت لاروخا دیده می‌شد و حالا سرمربی تیم ملی عراق به شمار می‌رود. او قبلا هم برای مدتی در باشگاه واتفورد کمک مربی بوده است. کاساس در باشگاه کادیز نیز کار کرده و 49 ساله است. او به عنوان بازیکن نیز تجربه بازی در سطوح پایین‌تر فوتبال اسپانیا را دارد. به هر حال عراق، اولین تجربه کاملا جدی سرمبیگری مرد اسپانیایی به شمار می‌رود. کسی که با توجه به سابقه خوب کار کردن در تیم ملی اسپانیا، مربی مستعدی به نظر می‌رسد.

امارات؛ رادولفو آروآبارنا (آرژانتین)

وقتی دیگو مارادونا برای آخرین روزهای بازی به بوکا برگشت، رادولفو همبازی او بود. کسی که بیشتر به خاطر همان دوران به یاد آورده می‌شود. این مربی آرژانتینی برای دو سال نیز هدایت این تیم باشگاهی را بر عهده داشته است. او بین سال‌های 2016 تا 2018 در باشگاه الوصل امارات کار کرد و سپس برای مدتی به الریان قطر رفت. تجربه بعدی کاری این مربی، باشگاه شباب الاهلی در فوتبال امارات بود. او سپس برای یک سال به فوتبال مصر رفت و سپس به امارات برگشت تا این بار هدایت تیم ملی این کشور را بر عهده بگیرد. این مربی تا امروز 12 بار روی نیمکت امارات نشسته و هفت بار هم شکست خورده اما فدراسیون فوتبال این کشور هنوز به او اعتماد دارد و فعلا خبری از تغییر در راه نیست. آنها امیدوارند با حضور این مربی آرژانتینی در رقابت‌های جام ملت‌های آسیا به نتایج دلخواه‌شان دست پیدا کنند.

چین؛ الکساندر یانکوویچ (صربستان)

روند انتخاب الکساندر یانکوویچ برای هدایت تیم ملی چین نیز روند جالبی بوده است. سرمربی سابق ستاره سرخ بلگراد، در سال 2018 سرمربی تیم زیر 19 ساله‌های کشور چین شد. او سلسله مراتب را با رفتن به تیم‌های ملی زیر 20 و زیر 23 سال طی کرد و در سال 2022 به صورت موقت سرمربی تیم ملی این کشور شد. یانکوویچ در سال 2023 نیز رسما به عنوان سرمربی جدید چینی‌ها معارفه شد و کارش را در این تیم آغاز کرد. یکی از اهداف اصلی او در فوتبال چین، جوانگرایی و تغییر نسل بوده است. در حقیقت یانکوویچ سابقه خوبی در کار کردن با مهره‌های جوان داشته و حالا قرار است یک نسل تازه برای فوتبال چین بسازد و نفرات جوان‌تری را به تیم ملی بزرگسالان این کشور برساند.