گمشده روزهای بزرگ!

آریا طاری

نمایش استقلال در جدال با تراکتور، اصلا نمایش خوبی نبود. این تیم روبه‌روی حریف تبریزی‌اش حرفی برای گفتن نداشت و در بسیاری از دقایق بازی کاملا تحت تاثیر بازی قرمزها قرار گرفته بود. استقلال در این نبرد چند موقعیت نصفه و نیمه هم ایجاد کرد اما شاید حتی خود بازیکنان این تیم هم باور داشتند که رقیب در جریان مسابقه به مراتب بهتر ظاهر شده است. فرم استقلال از زمان بازگشت از تعطیلات طولانی‌مدت جام جهانی، اصلا فرم خوبی نبوده است. این تیم برابر پرسپولیس در دربی به تساوی رسید و سپس در حالی نفت آبادان را شکست داد که تنها اختلاف دو تیم، یک ضربه پنالتی بود. شاید اگر در همان بازی نیز داور حردانی را از زمین اخراج می‌کرد، اتفاق دیگری برای استقلال رخ داده بود. این تیم یک هفته بعد در خانه مقابل مس رفسنجان قرار گرفت و خوش‌شانس بود که در آن جدال شکست نخورد. آبی‌ها در آن مسابقه موقعیت‌های بسیار زیادی به حریف دادند. حالا هم باخت به تراکتور در مسیرشان قرار گرفت تا عملا در بازگشت از جام جهانی حتی یک نمایش درخشان نداشته باشند. شاید خیلی‌ها باختن به تراکتور را به غیبت ساپینتو در کنار زمین ربط بدهند. آن هم در شرایطی که مربی حریف مدام لب خط جنب و جوش داشت و با بازیکنان تیمش صحبت می‌کرد. سوال کلیدی اما این است که چه کسی باید به عنوان مقصر غیبت ساپینتو سرزنش شود؟ چه کسی جز خود او مقصر رقم خوردن این اتفاق بوده است؟ همه کارت‌های زرد ساده‌ای که او برای یک اعتراض بیهوده دریافت کرده، در چنین بازی‌های حساسی خودشان را نشان می‌دهند. او که عادت دارد کنار زمین جنجال راه بیندازد و به هر صحنه‌ای اعتراض کند، تاوان این اعتراض را با غیبت در چنین بازی‌هایی می‌دهد.

ساپینتو انتخاب فتح‌الله‌زاده نبوده و بعید نیست با چند نتیجه بد دیگر، در مسیر درهای خروجی باشگاه قرار بگیرد. او بدون شکست دادن رقبای بزرگ و تیم‌های مطرح، هرگز در فوتبال ایران اعتبار و احترام زیادی کسب نخواهد کرد

ساپینتو بعد از شکست برابر خمز، با یک اتهام بزرگ روبه‌رو شده است. اینکه اساسا به اندازه کافی برای نبردهای حساس مقابل رقبای پرستاره آماده نیست. او به سپاهان و تراکتور باخته و روبه‌روی فولاد و پرسپولیس نیز به تساوی رسیده است. اگر این چهار بازی را چهار بازی بزرگ استقلال در این فصل بدانیم، ساپینتو از این چهار بازی فقط دو امتیاز به دست آورده است. این اتفاق در شرایطی رخ داده که او سه بازی از این چهار بازی را در آزادی برگزار کرده است. در حقیقت این مربی و تیمش باید در نیم‌فصل دوم در ورزشگاه‌هایی مثل نقش جهان یا فولاد آره‌نا به میدان بروند و نبردهای دشواری در انتظارشان خواهد بود. تیم ساپینتو در بازی‌های بزرگ آشفته عمل می‌کند و این ضعفی نیست که به راحتی نادیده گرفته شود. مشکل مهم دیگر در مورد این مربی، افت فاحش بسیاری از بازیکنان در تیم او بوده است. ریکاردو برخلاف چهره‌ای مثل استراماچونی، اصلا نتوانسته ستاره‌های استقلال را به لحاظ فردی متحول کند. مهدی قایدی در یک نیم‌فصل با لباس استقلال فقط «یک گل» به ثمر رسانده است. نفراتی مثل شهباززاده و پیمان بابایی با وجود قراردادهای گرانقیمت، عملا نقشی در استقلال نداشته‌اند. تنها ستاره کلیدی این تیم در طول این فصل محمد محبی بوده که او هم روبه‌روی تراکتور مصدوم شد تا آخرین راه نجات برای ساپینتو از دست برود. این مربی انتخاب فتح‌الله‌زاده نبوده و بعید نیست با چند نتیجه بد دیگر، در مسیر درهای خروجی باشگاه قرار بگیرد. او دوران حضورش در فوتبال ایران را بیشتر از هر چیزی با جنجال و دعوا سپری کرده و شرایط مطلوبی در این زمینه نداشته است. ساپینتو بدون شکست دادن رقبای بزرگ و تیم‌های مطرح، هرگز در فوتبال ایران اعتبار و احترام زیادی کسب نخواهد کرد.

مرد اول نیمکت استقلال، هنوز شانس عوض کردن اوضاع را دارد. او هنوز می‌تواند در جام حذفی از تراکتور انتقام بگیرد و اولین برد بزرگش را روبه‌روی این تیم به دست بیاورد. در اولین هفته از نیم‌فصل دوم نیز او روبه‌روی سپاهان قرار خواهد گرفت. در حقیقت سرنوشت فرصت بسیار خوبی برای دو انتقام تمام‌عیار در اختیار ساپینتو قرار داده است. این دو بازی اما می‌تواند برای او شبیه شمشیر دولبه هم باشد. کافی است این مربی در این دو نبرد شکست بخورد تا دوران حضورش در استقلال عملا به پایان برسد. او حالا حساس‌ترین روزهای ممکن را با استقلال پشت سر خواهد گذاشت.