شکست خوردیم اما طلسم را شکستیم؛ جردن زانو زد!
نگار رشیدی
تیم ملی کشتی آزاد ایران با دو پیروزی روبه‌روی ژاپن و تیمی از منتخب ستارگان جهان به فینال رقابت‌های جام جهانی رسید و در این مسابقه برابر کشور میزبان قرار گرفت. آمریکا با ترکیبی از نفرات اصلی و مهره‌های جوان در این جام حاضر شده بود و ایران نیز چند ستاره کلیدی‌اش مثل حسن یزدانی و امیرحسین زارع را در اختیار نداشت. قدرت دو تیم تقریبا نزدیک به هم به نظر می‌رسید اما آمریکا در نهایت قهرمانی را از آن خودش کرد. با این وجود نکته بسیار مهم این بازی برای ایران، شکسته شدن طلسم همیشگی جردن باروز روبه‌روی کشتی‌گیرهای ایرانی بود.
نبرد ایران و آمریکا در سبک وزن برای تیم ملی کشتی آزاد ایران چندان خوب شروع نشد. رضا مومنی در وزن اول روبه‌روی زین ریچاردز قرار گرفت و نبرد نسبتا نزدیکی با او داشت. با این حال ریچاردز باهوش‌تر عمل کرد و توانست حریفش را با نتیجه 6 بر دو شکست بدهد. در 61 کیلوگرم نیز اوضاع کاملا به سود آمریکا پیش رفت و ابراهیم الهی در حد انتظار ظاهر نشد. او با امتیاز عالی و 10 امتیاز اختلاف، قبل از پایان مسابقه روبه‌روی ست گراس شکست خورد. بردی که آمریکا را خیلی زود در یک قدمی قهرمانی رقابت‌های جام جهانی قرار داد. در 65 کیلوگرم اما ورق به نفع تیم ملی کشتی آزاد ایران برگشت. جایی که رحمان عموزاد با یک نمایش شجاعانه دیگر در ادامه موفقیت‌های گذشته‌اش، یانی دیاکومیهالیس را در یک مسابقه بسیار نزدیک از پیش رو برداشت. رحمان قبلا در رده جوانان و بزرگسالان رقابت‌های جهانی خوش درخشیده بود و حالا در جام جهانی هم نشان داد که کاملا برای تاریخ‌سازی در کشتی آماده است. او در این بازی نیز به شدت بی‌رحم و فرصت‌طلب بود. اگر ایران در 70 کیلوگرم به برتری می‌رسید، همه چیز به سود تیم ملی تغییر می‌کرد اما امیرمحمد یزدانی نتوانست الک پانتالئو را شکست بدهد. حریف آمریکایی تنها با یک اختلاف امتیاز برنده شد تا آمریکا در چهار وز ن اول، سه برد را روبه‌روی تیم ملی ایران جشن بگیرد. امیرمحمد اگر کمی بهتر اوضاع را اداره می‌کرد، بردن این بازی برایش اصلا دور از دسترس نبود. در 74 کیلوگرم اما صادق فیروزپور نمایش خوبی داشت. البته در این بازی فنون زیادی رد و بدل نشد اما صادق به جیسون نولف فرصت نفس کشیدن نداد و در نهایت بازی را به کمک اخطارها و البته یک امتیاز بیشتر برد تا در پنج وزن، دو برد برای ایران و سه برد برای آمریکا به دست آمده باشد.
بهترین لحظه این مبارزه برای ایران، رقابت حساس و تماشایی علی سوادکوهی با جردن باروز بود. باروز در این مسابقه برای شانزدهمین بار روبه‌روی کشتی‌گیران ایرانی قرار گرفته بود. او توانسته بود در هر 15 نبرد قبلی به برتری دست پیدا کند و از این حیث برتری روحی و روانی عمیقی نسبت به حریفش داشت. با این حال سوادکوهی به خوبی با او رقابت کرد و بالاخره این طلسم همیشگی را شکست. در همه این سال‌ها اسم‌های بزرگی از کشتی ایران روبه‌روی افسانه زنده کشتی آمریکا قرار گرفته بودند و هرگز موفق به پیروزی نشده بودند اما سوادکوهی دست به کاری فراموش‌نشدنی زد و یک برد تاریخی را مقابل باروز جشن گرفت. این بازی البته به لحاظ امتیازی برابر شد و هر دو کشتی‌گیر به 6 امتیاز رسیدند اما علی به خاطر داشتن فنی با امتیاز بالاتر، برنده بازی شد و باروز را مغلوب کرد. بدون شک این لحظه‌ای تاریخی برای کشتی ایران بود. با این برد، تیم ملی به شدت روحیه گرفت و حالا هر تیم صاحب سه پیروزی شده بود. این بهترین فرصت برای علیرضا کریمی به شمار می‌رفت که با شکست دادن زاهد والنسیا، ایران را پیش بیندازد. کریمی اما این بازی را واگذار کرد و نتوانست حریف آمریکایی را شکست بدهد. با پیروزی ناتان جکسون روبه‌روی امیرحسین فیروزپور، عملا پرونده قهرمانی بسته شد و آمریکایی‌ها قبل از برگزاری نبردهای پایانی، حریف را شکست دادند. با این وجود رقابت بین کامران قاسم‌پور و کایل اسنایدر در نوع خودش جالب به نظر می‌رسید. کامران که به وزن المپیکی 97 رفته بود و یک وزن بالاتر کشتی می‌گرفت، روبه‌روی اسنایدر با نتیجه پنج بر صفر بازنده شد و این بازی را واگذار کرد. در دیدار آخر اما امیررضا معصومی حریفش را 6 بر یک برد تا نشان بدهد که ایران همیشه در سنگین‌وزن، نفرات درخشانی دارد.
این بازی را نمی‌توان رقابتی همه‌جانبه بین کشتی ایران و آمریکا دانست. چراکه نفراتی مثل یزدانی و تیلور در آن حضور نداشتند. با این حال باید این نتیجه را جدی بگیریم و بپذیریم که آمریکا در کشتی آزاد نسبت به ایران بهتر شده است. این زنگ خطری برای ورزش اول ایران است. برای تیمی که هنوز می‌تواند به کمک نفرات جوانش، از این شرایط عبور کند و روزهای بهتری را در دنیای کشتی پشت سر بگذارد.
دیدگاه تان را بنویسید