دو تیم با یک بلیت!

 آریا طاری

عجیب‌ترین قاب از نبرد ماشین‌سازی و پرسپولیس به جایی بیرون از زمین مسابقه مربوط بود. اواسط نیمه دوم، دوربین‌های استادیوم مالک باشگاه تراکتورسازی را روی سکوها با شال‌گردن ماشین‌سازی شکار کردند. به نظر می‌رسد زنوزی دست از پنهان کردن مالکیت مشترک دو باشگاه در لیگ برتر برداشته و دیگر هراسی از اعتراف به این موضوع ندارد. او در روندی حیرت‌آور، هر دو باشگاه تبریزی لیگ برتر را تحت مالکیت خودش قرار داده و از ماشین‌سازی به عنوان وسیله‌ای برای لطمه‌ زدن به رقبای تراکتورسازی استفاده می‌کند.

وقتی زنوزی برای خرید باشگاه تراکتورسازی اقدام کرد، تصور می‌شد مالکیت باشگاه گسترش فولاد به فروش خواهد رسید اما لیگ برتر هجدهم در حالی آغاز شد که نام گسترش همچنان در میان تیم‌های حاضر در این لیگ به چشم می‌خورد. این وضعیت تا چند هفته ادامه داشت اما بالاخره نام گسترش فولاد به ماشین‌سازی تبریز تغییر کرد. به نظر می‌رسید مالکیت این تیم نیز به مالکان ماشین‌سازی واگذار شده اما در یک اتفاق باورنکردنی، این موضوع تنها شامل «تغییر نام» شد و همان مدیران و همان مهره‌های گسترش فولاد با لباسی جدید در قالب تیمی به اسم ماشین‌سازی به میدان رفتند. زنوزی نیز درست مثل سابق در باشگاه حضور داشت و حاضر نشده بود تا مالکیت این تیم را به مجموعه دیگری واگذار کند. به نظر می‌رسید او تصمیم دارد از ماشین به عنوان نسخه‌ای برای حمایت از تراکتورسازی استفاده کند. بازیکنان ماشین‌سازی در دو دیدار با استقلال و سپاهان (که از رقبای جدی تراکتورسازی به شمار می‌روند) انگیزه‌ای به مراتب بیشتر از همه دیدارهای دیگر داشتند و توانستند از هر دو تیم امتیاز بگیرند. یک هفته بعد از جدال جنجالی پرسپولیس و تراکتورسازی در ورزشگاه آزادی، زنوزی ورزشگاه بنیان‌دیزل را به عنوان میزبان دیدار ماشین‌سازی و سرخپوشان پایتخت برگزید و اعلام کرد که در یادگار امام به مصاف این تیم نخواهد رفت. او با رایگان کردن قیمت بلیت‌ها، تلاش کرد تا از یکی دیگر از رقبای تراکتورسازی یعنی پرسپولیس امتیاز بگیرد اما این اتفاق در نهایت رخ نداد. مالکیت همزمان دو باشگاه توسط یک مجموعه در یک لیگ واحد، در همه نقاط دنیا خلاف قوانین و مقررات است. در فوتبال ایران اما ظاهرا هیچ نهادی قدرت ایستادن مقابل زیاده‌خواهی زنوزی را ندارد.

در هیچ‌کدام از لیگ‌های فوتبال دنیا، یک نفر نمی‌تواند به صورت همزمان مالک دو باشگاه مختلف باشد. حتی باشگاه‌هایی مثل بارسلونا، رئال‌مادرید، اتلتیکو و ... که تیم‌های دومی برای خودشان تاسیس کرده‌اند، اجازه ندارند با این تیم‌ها در لالیگا رقابت کنند. برای مثال چندین سال قبل، «بارسلونای بی» جواز صعود به سطح اول فوتبال اسپانیا را به دست آورد اما به لحاظ قانونی، نتوانست در این لیگ به میدان برود. سپاهان نوین و فولاد نوین نیز هرکدام در مقاطعی به لیگ برتر صعود کردند اما واضح به نظر می‌رسید که نمی‌توانند به صورت همزمان در مسابقات حاضر شوند. حالا همه می‌دانند که ماشین‌سازی، شعبه دوم تراکتور زنوزی به شمار می‌رود اما هنوز هیچ اقدامی برای مقابله با این بی‌قانونی بزرگ صورت نگرفته است. این اقدام از اساس «شائبه‌برانگیز» به نظر می‌رسد و هیچ نسبتی با «فوتبال پاک» ندارد. حتی اگر هیچ اتفاقی بین دو باشگاه رخ ندهد و هیچ سازشی شکل نگیرد، باز هم هواداران فوتبال حق دارند به مناسبات میان دو تیم مشکوک باشند. تراکتورسازی در نیم‌فصل اول لیگ برتر هجدهم و در شرایطی که فصل را بسیار بد آغاز کرده بود و در پنج مسابقه ابتدایی فقط یک پیروزی در کارنامه داشت، روبه‌روی ماشین‌سازی قرار گرفت و این تیم را با شکست بدرقه کرد. قرمزها احتمالا در نیم‌فصل دوم نیز مشکلی با شکست دادن تیم همشهری نخواهند داشت تا در فوتبالی که همه چیز در آن به کوچک‌ترین اختلاف امتیازها بستگی دارد، 6 امتیاز شیرین و بی‌دردسر را از این باشگاه دشت کند. شاید همین 6 امتیاز برای زنوزی، به اندازه تامین هزینه‌های همزمان دو باشگاه مفید باشد. بعید نیست در پایان این فصل، تیم قهرمان کم‌تر از 6 امتیاز با تیم دوم فاصله بگیرد و در چنین شرایطی است که ارزش دو پیروزی برابر ماشین‌سازی برای تراکتور روشن می‌شود.

یک دهه قبل، هوشنگ نصیرزاده که هنوز به جایگاه مدیرعاملی یک تیم فوتبال نرسیده بود، تاکید داشت که کنترل همزمان دو باشگاه به دلیل وجود «احتمال تبانی» مغایر با قانون صریح فیفا است و نباید چنین اتفاقی در فوتبال ایران نیز رخ بدهد. نصیرزاده اما حالا مدیرعامل یکی از دو تیم تحت مالکیت زنوزی است و همچنان به کارش در باشگاه ماشین‌سازی ادامه می‌دهد. جالب اینجاست که مالک مشترک دو باشگاه تبریزی، مالکیت همزمان استقلال و پرسپولیس از سوی وزارت ورزش را دلیلی برای درست بودن کارش در فوتبال تبریز عنوان می‌کند. او پس از چند سال حضور در فوتبال، خودش را هم‌سنگ نهادی مثل وزارت ورزش و جوانان می‌داند و با این روند، بعید به نظر می‌رسد که علاقه‌ای به پاسخگویی به نهادهای مختلف فوتبالی داشته باشد.