خداحافظی اجباری!

تیم ملی فوتبال بانوان ایران مدت‌ها یک تیم فراموش‌شده بود که وضعیتش برای کم‌تر مسئولی اهمیت داشت. تیمی که حتی از رنکینگ فیفا هم خارج شده بود و در کنج طاقچه فدراسیون فوتبال خاک می‌خورد. این تیم اما بعد از مدت‌ها در دوره اخیر فدراسیون فوتبال دوباره شکل گرفت و خون تازه‌ای وارد رگ‌هایش شد. این تیم سال گذشته طعم تاریخ‌سازی را چشید و توانست برای نخستین بار از برخی امکانات ویژه بهره‌مند شود. آنها همچنین اولین دختران فوتبالیستی بودند که پای‌شان چمن استادیوم آزادی را لمس کرد تا یک اتفاق به یادماندنی را تجربه کرده باشند. این تیمی بود که مریم ایراندوست را در راس خود داشت. کسی که سهم زیادی در نخستین صعود تیم ملی فوتبال بانوان ایران به جام ملت‌های آسیا داشت و توانست در این مسابقات هم عملکرد قابل قبولی داشته باشد. در همین شرایط بود که بسیاری امیدوار بودند غبار فراموشی و بی‌تفاوتی دیگر سمت این تیم نیاید و شاهد پیشرفت دختران فوتبالیست‌مان باشیم. با این حال با مشغله‌های شخصی شهره موسوی نایب‌رییس زنان فدراسیون و همین‌طور مسائلی که برای عزیزی‌خادم رییس سابق فدراسیون پیش آمد، رفته رفته حمایت‌ها از این تیم کمتر شد و حتی اردوهای ملی را به تعطیلی کشاند.

خبر شوکه‌کننده برای این تیم اما خداحافظی ناگهانی ایراندوست با تیم ملی بود. او خداحافظی‌اش را با انتشار پستی در صفحه شخصی‌اش اعلام کرد. در متن ایراندوست توضیح دقیقی درباره دلیل این تصمیم دیده نمی‌شود اما اجبار واژه‌ای است که در خداحافظی به چشم می‌آید. ایراندوست در پست خود نوشته است:«از تمام عزیزانی که در یک سال گذشته کنار من بودند و همواره من را حمایت کردند سپاسگزارم. خوشحالم فوتبال زنان هواداران میلیونی خود را پیدا کرد و از این به بعد مریم ایراندوست‌های زیادی هستند که سکوت نمی‌کنند. با آرزوی موفقیت برای تیم ملی فوتبال ایران در مسابقات پیش رو، فعلا مجبورم خداحافظی کنم و به خاطر موفقیت دختران ایران سکوت، اما در آینده حرف‌های زیادی برای گفتن دارم.»

ایراندوست در حالی تصمیم به جدایی از تیم ملی گرفته که به تازگی لیست 27 نفره‌ای برای حضور تیم در کافا اعلام شده است. در هر حال اوضاع نشان می‌دهد که خبرهای خوبی برای فوتبال بانوان در راه نیست. نایب‌رییس بانوان فدراسیون نشان داده این تیم از دغدغه‌های اصلی‌اش نیست و فدراسیون هم بار دیگر راه بی‌تفاوتی را در پیش گرفته است. این دقیقا مصداق بارز بی‌انگیزه کردن جوانانی است که با کمی حمایت، برای افتخارآفرینی دست به هر کاری می‌زنند. هرچند از فدراسیونی که در فاصله کوتاه تا جام جهانی 2022 قطر برنامه‌ریزی درستی برای تیم ملی که سریع‌ترین صعود به این مسابقات را رقم زده ندارد، نباید انتظار داشت که برای تیم بانوانش وقت بگذارد و برنامه بریزد. ای کاش مسئولان ورزشی کمی بیشتر با وظایف خود آشنا باشند تا خروجی کارشان یک مشت ورزشکار بی‌انگیزه نباشد.