دو دوست، دو دشمن!

آریا طاری

ساعت چهار و 30 دقیقه بامداد فردا، حساس‌ترین مسابقه فوتبال در قاره آمریکای جنوبی برگزار می‌شود. جدالی که آرژانتین و برزیل، دو طرفش هستند. «سوپرکلاسیکو» همیشه جذابیت‌های خاص خودش را دارد اما روبه‌رو شدن دو تیم در فینال کوپا، این جذابیت‌ها را به اوج می‌رساند. برخورد دوباره مسی و نیمار هم، بی‌نهایت تماشایی به نظر می‌رسد. دوستان صمیمی برزیلی و آرژانتینی، این بار در قامت دو دشمن روبه‌روی هم قرار می‌گیرند. ستاره‌هایی که در این نبرد سرنوشت‌ساز به جز بردن، به چیز دیگری فکر نمی‌کنند.

آرژانتین و برزیل، آماده‌ترین تیم‌های این دوره کوپا بوده‌اند. تیم‌هایی که حضورشان در فینال این مسابقات، کاملا محتمل به نظر می‌رسید.

هر دو تیم برای رسیدن به این نقطه، در صدر جدول گروه‌شان قرار گرفتند و دور گروهی را بدون شکست به پایان رساندند. برزیل در دو مسابقه حذفی، دو پیروزی «یک بر صفر» را پشت سر گذاشت و با حداقل گل‌ها، به دیدار فینال رسید. آرژانتین اما در مسابقه اول، نمایش مقتدرانه‌ای روبه‌روی اکوادور داشت و دو بار دروازه این تیم را باز کرد. آنها در مسابقه حساس دوم با کلمبیا به تساوی رسیدند و سرانجام در پنالتی‌ها با سه سیو تماشایی امیلیانو مارتینز، راهی دیدار فینال شدند. قدرت اصلی تیم تیته در این تورنمنت، به خط دفاعی برمی‌گردد. سلسائو در دفاع به شدت مستحکم نشان می‌دهد و گشودن دروازه این تیم به هیچ وجه کار ساده‌ای نیست. در مقابل، تیم اسکالونی در دفاع اصلا درخشان نیست و بیشتر تمرکزش در این جام را روی کارهای هجومی گذاشته است. تقابل خط دفاعی قدرتمند برزیل با مهره‌های هجومی آماده آلبی سلسته به شدت جذاب از کار درمی‌آید. درست مثل همه دیدارهای دیگر کوپا، در این مسابقه هم باید برای تماشای تعداد زیادی خطا، کارت زرد و اعتراض به داور آماده باشیم! جالب اینکه این نبرد هم همانند دیدارهای قبلی این جام، چیزی به نام وقت اضافه ندارد و اگر دو تیم در 90 دقیقه به تساوی برسند، سرنوشت مسابقه در ضربات پنالتی تعیین خواهد شد. با داشتن گلر پنالتی‌گیری مثل مارتینز، بدون شک این اتفاق به سود آبی و سفیدها خواهد بود.

آرژانتین و برزیل در حالی فینال کوپا را برگزار می‌کنند که در شرایط فعلی، اروگوئه پرافتخارترین تیم قاره محسوب می‌شود. اروگوئه تا امروز توانسته 15 قهرمانی را در کوپا جشن بگیرد. آرژانتین با 14 و برزیل با 9 قهرمانی، در رده‌های بعدی دیده می‌شوند. آلبی سلسته اما رکورددار حضور در فینال این تورنمنت است. آنها 28 در دیدار نهایی این تورنمنت حاضر بوده‌اند اما برزیل 21 بار در فینال این رقابت‌ها به میدان رفته است. آخرین قهرمانی برزیل در این تورنمنت، سال 2019 در ریو به دست آمد. آخرین قهرمانی آرژانتینی‌ها اما به سال 1993 برمی‌گردد. وقتی که لئو مسی تنها یک پسر کم سن و سال بود! سفید و آبی‌ها در 28 سال گذشته، هرگز روی سکوی اول کوپا نرفته‌اند و این موضوع به یک طلسم آزاردهنده برای‌شان تبدیل شده است. نکته جالب اینکه تا امروز برزیل هر وقت که فینال را در خانه برگزار کرده، در نهایت «برنده» بوده و تا امروز بازنده دیدار فینال در خانه خودش نشده است.

اولین حضور همزمان آرژانتین و برزیل در دیدار نهایی جام ملت‌های آمریکای جنوبی، سال 1937 اتفاق اتفاد. آن نبرد با برتری دو بر صفر آرژانتینی‌ها به پایان رسید. دو تیم در سال 2004 دوباره به فینال رسیدند و این بار برزیل قهرمانی را جشن گرفت. اتفاقی که در فینال سال 2007 نیز تکرار شد تا زردها دوباره روی سکوی اول جام بروند.

در دوره قبلی کوپا، آرژانتینی‌ها همواره به نفوذ برزیل در سطوح بالای فدراسیون فوتبال آمریکای جنوبی اعتراض داشتند. این نگرانی‌ها حالا دوباره تشدید شده‌اند. حتی گلر افسانه‌ای فوتبال پاراگوئه یعنی خوزه لوئیس چیلاورت، تاکید کرده که آرژانتین در این مسابقه باید علاوه بر برزیل، با کمک داور ویدئویی و گروه داوری نیز  مبارزه کند!

این «پنجمین» فینال لئو مسی در تیم ملی محسوب می‌شود و نکته عجیب این است که او در هر چهار مسابقه قبلی با شکست روبه‌رو شده است. لئو دیگر به هیچ قیمتی به شکست فکر نمی‌کند و نمی‌خواهد که یک فرصت بزرگ دیگر را برای بردن یک جام ملی از دست بدهد. او اصلا کار راحتی در این نبرد ندارد. شکست دادن برزیل آن هم در خاک این کشور، همیشه تجربه سختی بوده است. علاوه بر این، دوست همیشگی او یعنی نیمار این روزها در اوج آمادگی قرار دارد. خیلی‌ها البته باور دارند که این بهترین «نسخه» از مسی، در رده ملی تا امروز است. او بیشتر از همیشه شمایل یک «رهبر» را در زمین مسابقه به نمایش می‌گذارد.

لئو تا امروز با چهار گل و پنج پاس گل، با اختلاف زیاد بهترین بازیکن تورنمنت بوده است. با هر نتیجه‌ای در پایان این جدال، مسی احتمالا جایزه بهترین بازیکن را به دست می‌آورد اما او، این بار فقط با بردن جام قهرمانی راضی می‌شود. تصاویر پای زخمی او در دیدار با کلمبیا نیز، همین حقیقت را نشان می‌دهد.