سختکوش، منضبط و البته بداخلاق!

آریا رهنورد

کالدرون در آن دوره زمانی کوتاه نشستن روی نیمکت پرسپولیس، تاثیرات مثبت خاص خودش را داشت. او شمایل یک مربی به شدت سختکوش را به نمایش گذاشت که اگر لازم بود، حتی دست به پارو می‌شد تا زمین تمرین قرمزها را آماده کند. او همیشه با فاصله زودتر از دیگران به محل تمرین باشگاه پرسپولیس می‌رسید و دیرتر از دیگران آن‌جا را ترک می‌کرد. بر خلاف بسیاری از مربیان خارجی شاغل در فوتبال ایران، کالدرون اصلا به دنبال مرخصی‌های متوالی نبود و با تمام تمرکز به کارش در فوتبال ایران ادامه می‌داد. او موفق شد در پایان نیم فصل اول، پرسپولیس را در بالاترین نقطه جدول قرار بدهد. این اتفاق در حالی رخ داد که سرخ‌ها به لحاظ مهره، فصل فوق‌العاده‌ای را سپری نمی‌کردند. جالب اینکه گابریل حتی بعد از ترک فوتبال ایران نیز، به تعقیب بازی‌های پرسپولیس و تیم ملی ادامه داد. او با وجود نتایج خوبی که به دست آورده بود، با رفتاری به شدت غیرمحترمانه از سوی مدیران پرسپولیس روبه‌رو شد اما حتی این ماجرا هم موجب نشد که علاقه‌اش را به فوتبال ایران از دست بدهد. همه این ویژگی، نشان می‌دهند که همبازی سابق مارادونا، اساسا پروژه‌های کاری‌اش را به شدت جدی می‌گیرد و اهل کم گذاشتن در هیچ پروژه‌ای نیست. با این حال برای انتخاب او به عنوان سرمربی جدید تیم ملی، باید به مسائل دیگری هم توجه کرد. مرور سابقه رفتارهای او با ستاره‌های تیمش در همان بازه زمانی کوتاه، کمی نگران‌کننده به نظر می‌رسد. کالدرون از آن دسته مربیانی  است که به محض نتیجه نگرفتن، بازیکنان‌اش را در رسانه‌ها مورد انتقاد مستقیم قرار می‌دهد. این ویژگی برای بسیاری از ستاره‌های تیم ملی، اصلا خوشایند نیست.

در مجموع اگر قرار باشد بین دراگان اسکوچیچ و گابریل کالدرون یک نفر روی نیمکت تیم ملی بنشیند، به نظر می‌رسد دراگان گزینه مطلوب‌تری خواهد بود. چراکه او حداقل می‌تواند رابطه خوبی با مهره‌های تیم برقرار کند و جو مثبتی در تیم ملی به وجود بیاورد

مشکل اصلی گابریل کالدرون با فوتبال ایران، ناسازگاری‌اش با بعضی مهره‌ها بود. او به درستی تشخیص داد که علیرضا بیرانوند دوران افت را سپری می‌کند و این گلر را از ترکیب خارج کرد. حالا بیرو گلر اصلی تیم ملی است و بعید است رابطه خوبی با این مربی داشته باشد. اساسا کالدرون مربی به شدت نظم گرایی است و این موضوع گاهی در قاموس ستاره‌های ایرانی نمی‌گنجد. او به طور معمول حاضر نیست به مهره‌های تیمش یک «فرصت دوباره» بدهد. برای مثال کافی است به یاد بیاورید که این مربی امید عالیشاه را به صورت مداوم از فهرست 18 نفره تیمش خارج می‌کرد. اگر مرد آرژانتینی در فوتبال ایران می‌ماند، پرسپولیس مفت و مجانی امید را از دست می‌داد اما حالا همین بازیکن به یکی از مهم‌ترین و موثرترین مهره‌های باشگاه تبدیل شده است. کالدرون با شجاع خلیل‌زاده نیز رابطه خوبی نداشت. یکی از ویژگی‌های عجیب و غریب این سرمربی، انتقاد مستقیم از مهره‌های تیمش در کنفرانس مطبوعاتی بود. کافی بود تا علی علیپور روز خوبی را در ترکیب قرمزها سپری نکند تا کالدرون با شمشیر گداخته به سراغ این مهاجم برود. او بارها به شکل کاملا مستقیم از مهره‌های هجومی تیمش انتقاد کرد و کیفیت فنی علی علیپور را زیر سوال برد. این ناسازگاری، عادتی نیست که ستاره‌های فوتبال در ایران به راحتی با آن کنار بیایند. شاید بگویید کارلوس کی‌روش هم کاملا جدی و بداخلاق بود اما حقیقت آن است که این مربی با وجود همه تنش‌ها و دعواهای رسانه‌ای، به شدت از مهره‌های تیمش حمایت می‌کرد. در حقیقت او رابطه بسیار نزدیکی با ستاره‌های تیم ملی داشت و حتی اجازه نمی‌داد دیگران از آنها انتقاد کنند.

در مجموع اگر قرار باشد بین دراگان اسکوچیچ و گابریل کالدرون یک نفر روی نیمکت تیم ملی بنشیند، به نظر می‌رسد دراگان گزینه مطلوب‌تری خواهد بود. چراکه او حداقل می‌تواند رابطه خوبی با مهره‌های تیم برقرار کند و جو مثبتی در تیم ملی به وجود بیاورد. البته که کالدرون، مربی خوب و قابل احترامی است اما اگر او واقعا یک مربی فوق‌العاده بزرگ بود، در همه این ماه‌های پس از ترک فوتبال ایران بدون شغل نمی‌ماند. همانطور که چهره‌های موفقی مثل کی‌روش و برانکو به محض ترک فوتبال ایران، با انبوهی از پیشنهادهای مختلف روبه رو شدند. کالدرون در همان دوران کوتاه حضور در  فوتبال ایران، احترام هواداران فوتبال را به دست آورد اما نتوانست نظر مثبت بسیاری از ستاره‌ها را جلب کند. حالا این نگرانی بزرگ وجود دارد که اگر او سرمربی تیم ملی شود، خیلی از مهره‌های تیم حاضر به همکاری با این مربی نباشند.